Τετάρτη 1 Μαΐου 2013
Κατ’εαυτόν Χριστός
Όταν ήμασταν μικροί διακοπές του Πάσχα σήμαινε 2 εβδομάδες μακριά απ΄τις σχολικές αίθουσες,χαλάρωση,Thundercats,μπάλα στη χωμάτινη αλάνα.Στα χρόνια του Λυκείου βόλτα με φίλους,καφέδες,σινεμά και βάπτισμα του πυρός σε σχέση με το ετήσιο φεστιβάλ χοληστερίνης που έχει ως αφετηρία την Κυριακή του Πάσχα και διαρκεί 1 εβδομάδα.Η θρησκευτική εμβάθυνση στα πάθη και τα έργα του Ιησού αποτελούσε κομμάτι της σχολικής καθημερινότητας αλλά τις μέρες της Μεγάλης Εβδομάδας γινόταν εντονότερη,χάριν της πλούσιας ΄΄θρησκευτικής΄΄ ταινιοθήκης των τηλεοπτικών σταθμών.Έργα αμιγώς Βιβλικά(Δαβίδ και Γολιάθ,Σαμψών,οι Δέκα Εντολές) ή ιστορικής μυθοπλασίας(Σπάρτακος,Ρομπέν των Δασών) κέρδιζαν την προσοχή μας,ψυχαγωγόντας ή προβληματίζοντας ελαφρώς.Παραδόξως το κύριο πρόσωπο των ημερών,ο Ιησούς,για τους περισσότερους εξαντλείτο σε μια σειρά μηχανικών κινήσεων.Επιτάφιος-Ανάσταση ολίγων λεπτών-Jesus from Nazareth.Κανένας βαθύτερος προβληματισμός γύρω από τη διδασκαλία,τη ζωή,τον τρόπο σκέψης που κληροδότησε και συνεχίζει να επηρεάζει εκατομμύρια ανθρώπων.
Σ’ό,τι αφορά την σχέση μου με τον Χριστιανισμό ως οργανωμένη θρησκεία ξεκίνησε στα πλαίσια της οικογενειακής παράδοσης,συνεχίστηκε με την αρωγή της μαθησιακής κατήχησης,πήρε τη μορφή μιας έντονης συμπάθειας κατά τη διάρκεια της ύστερης εφηβείας για να τερματιστεί στα 23 ως απόρροια διαλεκτικής επεξεργασίας.Εντούτοις η σχέση μου με τον Ιησού ως μορφή στο πέρασμα του χρόνου παρέμεινε αναλλοίωτα φιλική.Εκείνον τον άνθρωπο που δίδαξε αγάπη,συγχώρεση,ισότητα δίχως όρια εξακολουθώ να τον σέβομαι και να τον εκτιμώ.Με επηρεάζει ακόμη αυτός ο φλογερός φιλόσοφος και στοχαστής που δεν δίστασε να προτείνει κάτι επαναστατικά απλό, αδιαφορώντας για κάθε έννοια ατομικού κόστους.Κι ας διαφωνώ σε αρκετά μαζί του,του αναγνωρίζω τις αγαθές του προαιρέσεις.Στο κάτω-κάτω μια σχέση ζωντανή περιλαμβάνει εντάσεις,αναιρέσεις,διαφωνίες.
Έτσι λοιπόν αντιλαμβάνομαι τον Χριστό.Ως πρότυπο κοινωνικού ρόλου,πνευματικό ηγέτη,οραματιστή,φίλο.Ως θαυμαστή μορφή-πραγματική ή φανταστική δε μας αφορά- μέσα στο πέρασμα του χρόνου.Κάτι σαν Γκάντι της αρχαιότητας.Και τον έχω στο μυαλό μου όταν αναμετριέμαι σε καθημερινή βάση με την ηλιθιότητα,την απανθρωπιά,την εκμετάλευση.Και τον έχω στο μυαλό μου όταν κάνω έναν αποκαρδιωτικό απολογισμό όσων πίστεψαν πως η αγάπη ως τρόπος ζωής αρκεί να σπάσει τις αλυσίδες που μας φόρεσαν,απ΄τον Σωκράτη ως τον Μ.Λ.Λινγκ.Και τέτοιες μέρες γυρίζω σπίτι και διαβάζω τους ΄΄Πόνους της Παναγιάς΄΄ του Βάρναλη ή το΄΄κατά Ιησούν Ευαγγέλιον΄΄ του Σαραμάγκου.Και απλώνω τη σκέψη μου και φέρνω στο μυαλό μου τον κάθε λογής Κεμάλ κι όσους πολεμούν με λουλούδια τις κάννες των πολυβόλων.Και γράφω αυτό το άρθρο.Και συνεχίζω.
Ο Βαγγέλης Μαρινάκης είναι απόφοιτος του τμήματος Π.Δ.Ε. του Τ.Ε.Ι. Πειραιά
πηγη:Πολίτης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Κατ’εαυτόν Χριστός”
Δημοσίευση σχολίου