Ελεύθερος Κήρυκας

«Μονάχη ἔγνοια ἡ γλῶσσα μου στὶς ἀμμουδιὲς τοῦ Ὁμήρου»…
Οδυσσέας Ελύτης

Με το στίχο του Ελύτη στο νου αναρωτιέμαι ποιος και πότε, από όλους αυτούς τους «υπερευαίσθητους» της «ανανεωτικής αριστεράς», υπερασπίστηκε το ανθρώπινο δικαίωμά μου στη γλώσσα μου, στην ιστορία μου, στον πολιτισμό μου.

Το δικαίωμα στη γλώσσα μου, που συνεχώς ακρωτηριάζεται βάναυσα από «εκσυγχρονιστές καθηγητάδες», το δικαίωμα στην ιστορία μου, που ποτέ δεν γράφτηκε αληθινά και όλο διαστρεβλώνεται, το δικαίωμα στον πολιτισμό μου, που προσπαθούν να τον… εξισώσουν με τις βάρβαρες και μισάνθρωπες κουλτούρες του «πολυπολιτισμού» τους.

Δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμά μου η γλώσσα μου, η ιστορία μου, ο πολιτισμός μου; Γιατί πρέπει να χαθούν και μαζί τους να χαθώ και εγώ;

Γιατί πρέπει η Ελλάδα, από φάρος του παγκόσμιου πολιτισμού και κοιτίδα του ανθρωπισμού, να γίνει το νέο (πειραματικό) χωνευτήρι λαών, γλωσσών, φυλών, εθνών, θρησκειών, τρόπων, στην παγκοσμιοποίηση που ονειρεύεται η Νέα Τάξη Πραγμάτων και αρχινά την εφαρμογή της από τον τόπο μας, έχοντας όλους εμάς -τους ντόπιους- και τις ορδές των λαθρομεταναστών ως ανθρώπινα πειραματόζωα;

Γιατί είναι κακό να αγαπώ την πατρίδα μου; Γιατί είναι «εθνικιστής» και «φασίστας» όποιος θέλει να αυτοπροσδιορίζεται ως Έλληνας;

Ας απαντήσουμε επιτέλους…

Όταν η Αριστερά στην Ελλάδα ήταν πατριωτική

Στις 19 Οκτωβρίου 1944 απελευθερώνεται η Λαμία. Δυνάμεις του ΕΛΑΣ, αντιπροσωπεία της ΠΕΕΑ και του ΕΑΜ, καταφτάνουν στην πόλη.
Στις 29 Οκτωβρίου και με αφορμή την επέτειο του «ΟΧΙ», συγκαλείται στην πλατεία Ελευθερίας της πόλης, πανηγυρική συγκέντρωση του ΕΑΜ με παμφθιωτική λαϊκή παρουσία. Ο Άρης Βελουχιώτης εκφωνεί από το περίφημο μπαλκόνι την ιστορική του ομιλία στην οποία εξηγεί γιατί πολέμησε το ΕΑΜ. (Το πλήρες κείμενο της ομιλίας βρίσκεται εδώ)

Παραθέτω κάποια αποσπάσματα, είναι λόγια του Άρη Βελουχιώτη. Διαβάστε τα με προσοχή:

Ο Άρης Βελουχιώτης μιλά στη Λαμία

«Κάποτε η γωνιά αυτή της γης που πατάμε και λέγεται Ελλάδα είτανε δοξασμένη κι ευτυχισμένη κι είχε ένα πολιτισμό, οπού επί 2 1/2 χιλιάδες χρόνια συνεχίζει να παραμένει και να θαυμάζεται άπ’ ολο τον κόσμο. Κανένας σοφός η άσοφος δεν μπορεί μέχρι σήμερα να γράψει ούτε μια λέξη, αν δεν αναφερθεί στα έργα που άφησαν οι δημιουργοί αυτού του πολιτισμού, που λέγεται αρχαίος ελληνικός πολιτισμός».

» Κάποτε, λοιπόν, η χώρα μας ήτανε δοξασμένη, μα αργότερα την υποδούλωσαν κι έχασε την παλιά της αυτή δόξα. Μα ύστερα από κάμποσα χρόνια η χώρα μας σηκώθηκε στο πόδι κι ύστερα από σκληρούς αγώνες ενάντια στη σκλαβιά, πάλι λευτερώθηκε».

» Στην εποχή της σκλαβιάς πέρασε σκληρά, μαύρα χρόνια και πολλοί «έξυπνοι», αναμεσα στους οποίους και κάποιος Φαλμεράγιερ, ισχυρίστηκαν πως η ελληνική φυλή έσβησε κι ότι αυτή διασταυρώθηκε μ’ άλλες φυλές, που δεν έχουν τίποτα το κοινό με την αρχαία ελληνική φυλή».

» Μα ό,τι κι αν πούνε, αυτό δεν έχει καμία αξία. Την ελληνικότητα μας την αποδείξαμε. Γεγονός είναι ότι η χώρα μας ξεσηκώθηκε και ξαναγένηκε πάλι λεύτερη».

(…) «…η Ελλάδα που υπήρξε κάποτε η πηγή των φώτων και του πολιτισμού, κατάντησε να βρίσκεται στο πιο χαμηλό επίπεδο οικονομικής, κοινωνικής και εκπολιτιστικής ανάπτυξης, όχι μόνο έναντι των λαών της Ευρώπης, αλλά και των Βαλκανίων».

(…) «…όλο το βάρος έπεσε πάνω σε μια χούφτα ανθρώπων, απ’ αυτούς που τρώγανε καρπαζιές μέσα στα αστυνομικά μπουντρούμια και τις ασφάλειες, μα που φλέγονταν από ηρωισμό και ανδρεία και μέσα τους υπήρχε μια ζεστή ελληνική καρδιά κι έτρεχε στις φλέβες τους πραγματικό ελληνικό αίμα. Αυτοί άναψαν το δαυλό κι έδωσαν το σύνθημα για τον ξεσηκωμό του Έθνους. Αυτοί που δώσανε το κουράγιο στους Έλληνες. Αυτοί που δημιούργησαν τη νέα Φιλική Εταιρία: το ΕAM».

Στις αφίσες του ΕΑΜ κυριαρχεί το σύνθημα "ΕΘΝΙΚΗ ΕΝΟΤΗΤΑ". Οι μεταμοντέρνοι διεθνιστές μας λένε σήμερα ότι η "Εθνική Ενότητα" είναι μια απάτη...

(…) «…Το κεφάλαιο δεν έχει πατρίδα και τρέχει να βρει κέρδη σ’ όποια χώρα υπάρχουνε τέτοια. Γι’ αυτό δε νοιάζεται κι ούτε συγκινείται με την ύπαρξη των συνόρων και του κράτους.
» Ενώ εμείς, το μόνο πού διαθέτουμε, είναι οι καλύβες μας και τα πεζούλια μας. Αυτά αντίθετα από το κεφάλαιο που τρέχει, οπού βρει κέρδη, δε μπορούν να κινηθούν και παραμένουν μέσα στη χώρα που κατοικούμε.
» Ποιος, λοιπόν, μπορεί να ενδιαφερθεί καλύτερα για την πατρίδα του; Αυτοί που ξεπορτίζουν τα κεφάλαια τους από τη χώρα μας ή εμείς που παραμένουμε με τα πεζούλια μας εδώ;».

Ήταν αυτές προσωπικές απόψεις του Άρη Βελουχιώτη ή εξέφραζαν στο σύνολο τους αντάρτες και τους άλλους αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης;
Ας δώσουμε το λόγο στην Κυβέρνηση του Βουνού, στην «Προσωρινή Επιτροπή Εθνικής Απελευθέρωσης» (Π.Ε.Ε.Α.) και στο «Σχέδιο για μια Λαϊκή Παιδεία» που αυτή συνέταξε.

Το «Σχέδιο» αναφέρει:

«Η Παιδεία της Ελληνικής Πολιτείας αποβλέπει στο να συνδέσει στενά το έργο της με το άμεσο φυσικό περιβάλλον της χώρας ακολουθώντας την αρχή της προσαρμογής στην πραγματικότητα. Θα επιδιώξει έτσι να αναπτύξει τις πλουτοπαραγωγικές δυνάμεις που κλείνει μέσα η ελληνική φύση. Θα επιδιώκει ακόμα να καλλιεργεί κάθε πνευματική, ιστορική και ζωντανή σήμερα αξία του τόπου μας, ώστε να αναδείξει την Ελλάδα χώρα πολιτισμένη και ευτυχισμένη. Από αυτή την άποψη είναι Παιδεία Εθνική. Και ακόμα είναι Παιδεία Εθνική γιατί θα εμπνεύσει στα παιδιά όλα, αγόρια και κορίτσια, ως υπέρτατο χρέος τους να εργάζονται πάντα για την υπεράσπιση των λαϊκών κατακτήσεων, για την εδαφική ακεραιότητα, την οικονομική ανεξαρτησία και την εθνική ελευθερία της Ελλάδας». «…Θα εμπνεύσει στα παιδιά το σεβασμό στις πατρίδες των άλλων ανθρώπων θα τα κεντρίζει με την ιδέα της ευγενικής άμιλλας, που ωθεί στο να αναδείξουμε την πατρίδα μας μέσα στον παγκόσμιο στίβο ως μια δύναμη προόδου, και θα καλλιεργήσει την τάση της συνεργασίας όλων των εθνών για την πρόοδο του ανθρώπινου πολιτισμού».
Επιπλέον παρουσιάζω απόσπασμα από τη μελέτη «Η Παιδεία μας Σήμερα» του Κ.Δ. Σωτηρίου (1946): «…βέβαια το αρχαίο ελληνικό δημοκρατικό πνεύμα ο αρχαίος ελληνικός πολιτισμός, κλείνουν μέσα τους πολύτιμα γόνιμα στοιχεία. Αυτά θα αποτελέσουν τη ζωντανή κληρονομιά που πρέπει να χρησιμοποιήσουμε πολύπλευρα στη γενική μόρφωση της νεολαίας».

Σας φαίνονται τα παραπάνω κείμενα «εθνικιστικά»; Πολύ κακώς! Εκτός εάν εξαιτίας της διανοητικής σύφιλης που επικρατεί στη χώρα δεν απέχει πολύ εκείνη η ημέρα που θα βρεθούν εκείνοι οι «αριστεροί» ή «αντιεξουσιαστές» που θα βγουν και θα καταγγείλουν το ΕΑΜ – ΕΛΑΣ και τον Άρη Βελουχιώτη ως «εθνικιστές»! Απίστευτο ακούγεται; Όχι και τόσο! Κάποιοι το έχουν κάνει ήδη και μάλιστα όχι τώρα, τότε, μέσα στα μαύρα χρόνια της κατοχής.

Η στιγμή των αποκαλύψεων που θα πονέσουν!

Το ΕΑΜ, που προέκυψε από τη συμμαχία 4 κομμάτων, ΚΚΕ – Σοσιαλιστικό Κόμμα Ελλάδας – Ένωση Λαϊκής Δημοκρατίας – Αγροτικό Κόμμα Ελλάδας, προσπαθούσε υπό συνθήκες ναζιστικής κατοχής να οργανώσει την εθνική αντίσταση, διακηρύσσοντας παντού ότι πρώτος σκοπός του ήταν«Η απελευθέρωσις του Έθνους μας από τον σημερινόν ξένον ζυγόν και η απόκτησις της πλήρους ανεξαρτησίας της χώρας μας».
Αυτό έκανε το ΕΑΜ. Διότι κάποιοι άλλοι «αριστεροί» την ίδια περίοδο της ναζιστικής κατοχής, «αριστεροί» αντίστοιχοι με πολλούς σημερινούς «αριστερούς», μοίραζαν προκηρύξεις στον υπόδουλο ελληνικό λαό και κατήγγειλαν το ΕΑΜ ως «ξετσίπωτο και υπερεθνικιστικό». Ποιοι ήταν αυτοί οι αριστεροί;
Μα ποιοι άλλοι; Οι ίδιοι που λένε τα ίδια και σήμερα: Οι τροτσκιστές!

Και ιδού η απόδειξη. Διαβάστε τι έγραφε η εφημερίδα «Προλετάριος» των τροτσκιστών τον Ιανουάριο του 1943. Το απόκομμα βρήκαμε στο blog Ηρόδοτος:

Ενδιαφέρον παρουσιάζουν και οι «απόψεις» του «πνευματικού πατέρα» των τροτσκιστών, του περιβόητου Άγι Στίνα, όπως τις κατέγραψε στο βιβλίο του «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ».

Ο Άγις Στίνας (ψευδώνυμο του Σπύρου Πρίφτη) υπήρξε μέλος του ΚΚΕ μέχρι το 1932. Στη συνέχεια πέρασε στον Αρχειομαρξισμό, που ήταν η κύρια έκφραση του τροτσκισμού στην Ελλάδα. Μέχρι το 1947 υπήρξε μέλος της 4ης διεθνούς, για να καταλήξει αργότερα στον αναρχισμό. Το βιβλίο του, «ΕΑΜ – ΕΛΑΣ – ΟΠΛΑ», είναι μεν ιστορικού περιεχομένου, θα λέγαμε όμως ότι είναι πρωτίστως πολιτικό, μιας και αποτελεί έκθεση των πολιτικών απόψεων και εκτιμήσεων του συγγραφέα για την περίοδο της τριπλής κατοχής στην Ελλάδα.

Αφίσα του ΕΑΜ: Η Δημοκρατία, με φρυγικό σκούφο, σύμβολο των Ιακωβίνων της Γαλλικής Επανάστασης και διαχρονικό σύμβολο του απελευθερωμένου ανθρώπου από την αρχαιότητα, οδηγεί το λαό στην καινούργια ζωή. Κρατά την Ελληνική Σημαία με το γράμμα "Δ" στο κέντρο, αντί για στέμμα, που σημαίνει "Δημοκρατία". Μια αφίσα που παραπέμπει περισσότερα στα ιδανικά της Γαλλικής Επανάστασης παρά σε μαρξιστικό κομμουνισμό. Πουθενά δεν υπάρχει το σφυροδρέπανο.

Όλη η πολιτική τοποθέτηση του Στίνα ξεκινάει από μια ανάλυση, η οποία προκύπτει από τη λανθασμένη ανάγνωση και τη μηχανιστική μεταφορά της λενινιστικής αντίληψης για τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο στις διαφορετικές συνθήκες του Β’ Π.Π. και συγκεκριμένα στην κατεχόμενη Ελλάδα. Για το Στίνα η αντιστασιακή δράση ισοδυναμούσε με συμμετοχή και συνέχιση του πολέμου, επομένως ήτανκαταδικαστέα. Οι αντιστασιακές πράξεις των ανταρτών ενάντια στα στρατεύματα κατοχής χαρακτηρίζονται ως«εθνικιστικές». Το καθήκον του κινήματος, που προκύπτει απ’ την ανάλυση αυτή, δεν ήταν ο εθνικοαπελευθερωτικός αγώνας, αλλά η συμφιλίωση του ελληνικού λαού με τους γερμανούς φαντάρους, ώστε αμφότεροι ενωμένοι να στρέψουν τα όπλα τους ενάντια στις «δικές τους» αστικές τάξεις.

Η λενινιστική – τριτοδιεθνιστική αντίληψη όριζε το χαρακτήρα της επανάστασης σε χώρες εθνικά υπόδουλες ή εξαρτημένες ως εθνικοαπελευθερωτικό / αντιιμπεριαλιστικό. Αυτό, όμως, είναι το λιγότερο. Η ίδια η ιστορία απέδειξε το στρεβλό των απόψεων αυτών, και αυτός ήταν ο κύριος λόγος που τόσο η «τάση Στίνα», όσο και συνολικά οι τροτσκιστές στην Ελλάδα συρρικνώθηκαν σχεδόν μέχρι εξαφανίσεως τη δεκαετία του ’40.

Ο Στίνας, όμως, δε μένει εκεί. Για να στηρίξει ιστορικά και βάσει γεγονότων τις απόψεις του αυτές, ξεκινάει από την «όχι και τόσο σοβαρή» αντίσταση του ΕΑΜ ενάντια στον κατακτητή (την οποία κατά τα άλλα κατακρίνει εν γένει) για να καταλήξει στην αγκαλιά μυθευμάτων και παραχαράξεων που κοσμούσαν για δεκαετίες το ιδεολογικό οπλοστάσιο του μετεμφυλιακού κράτους της δεξιάς.

Από την αρχή κιόλας του βιβλίου, για να δικαιολογήσει και τη δική του στάση, προβάλλει την υποτιθέμενη παντοδυναμία του κατακτητή: «από την πρώτη μέρα της εισβολής γίνεται φανερό εκείνο που ήταν από πολύ πριν γνωστό, ότι κάθε αντίσταση στον εισβολέα ήταν μάταιη». Η αντίσταση, όμως, κατά το Στίνα, δεν ήταν μόνο «αδύνατη». Ήταν αχρείαστη και επιζήμια. Το βιβλίο επικαλείται περιστατικά της εποχής για να αποδείξει την (όχι και τόσο… πρωτότυπη) άποψη, ότι για τις εκτελέσεις και τα αντίποινα των δυνάμεων κατοχής ευθύνονται οι αντιστασιακές πράξεις!

Πώς λοιπόν το ΕΑΜικό κίνημα κατάφερε να συσπειρώσει στις γραμμές του την πλειοψηφία του ελληνικού λαού; Πώς ο ΕΛΑΣ κατάφερε να γίνει ο μεγαλύτερος εθελοντικός στρατός στην ελληνική ιστορία και από τους μεγαλύτερους στην κατεχόμενη Ευρώπη; Στις αιτίες των γεγονότων ο Στίνας δεν έχει απάντηση. Έχει απάντηση, όμως, όσον αφορά τους σκοπούς: «ο σκοπός του ΚΚΕ ήταν να καταλάβει την εξουσία όταν θα έφευγαν οι Γερμανοί». Βάσει αυτής της γραμμής ανάλυσης των γεγονότων δεν είναι αξιοπερίεργο το πώς φτάνει να αναπαράγει τις προβοκάτσιες και τα ψεύδη της μοναρχοφασιστικής παράταξης: τα δεκεμβριανά, για παράδειγμα, παρουσιάζονται, λίγο πολύ, ως μια πραξικοπηματική προσπάθεια του ΕΑΜ για κατάληψη της εξουσίας, στο οποίο μάλιστα χρεώνονται «σφαγιασμοί χιλιάδων αθώων» κτλ.

Ο Στίνας δε μιλάει ως μέρος της λύσης του προβλήματος που άκουγε στο όνομα «κατοχή», αλλά ως απών, και μάλιστα μαχητικά απών. Δεν διακήρυττε την προσέγγιση των στρατιωτών του κατακτητή σε συνδυασμό με την αντίσταση, αλλά το πρώτο μόνο. Και αυτό σε συνθήκες που όλα «έδειχναν» προς την αντίθεση κατεύθυνση για το επαναστατικό κίνημα, σε μια υπόθεση που συνεπήρε ολόκληρο τον ελληνικό λαό, και μάλιστα την μεγάλη του πλειοψηφία στο πλευρό των κομμουνιστών. [Άγις Στίνας, "ΕΑΜ-ΕΛΑΣ-ΟΠΛΑ"]

Ας επιστρέψουμε στο σήμερα…

Σήμερα η πατρίδα μας στενάζει υπό μια νέα κατοχή. Ο ελληνικός λαός αυθόρμητα εκδήλωσε τη διάθεσή του να αγωνιστεί με όλη τη ψυχή του για Εθνική Ανεξαρτησία, Δημοκρατία, Κοινωνική Δικαιοσύνη. Και το απέδειξε σε όλα τα μεγάλα συλλαλητήρια, στις πλατείες των Αγανακτισμένων, στις απεργίες, στις συγκεντρώσεις, το κατέθεσε και με την ψήφο του στις εκλογές.

Με τις ελληνικές σημαίες στο χέρι κατέβηκαν οι Έλληνες να διαδηλώσουν και το σύνθημα ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ. Τι πιο όμορφο θέαμα αλήθεια;

Και όμως, την ώρα που ο λαός πήγαινε στην πλατεία Συντάγματος με ό,τι του είχε απομείνει, τη σημαία και τη δημοκρατία του, θυμάμαι, το είδα με τα μάτια μου, συμμορίες με κοκκινόμαυρα χρώματα, που παρίσταναν τους «αντιεξουσιαστές», να επιτίθενται σε νεαρούς που φώναζαν«ΑΝΕΞΑΡΤΗΣΙΑ – ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ»! Αυτό ήταν το «φασιστικό» τους σύνθημα. Αυτό ενόχλησε τα πνευματικά τέκνα του Άγι Στίνα, που κρατώντας ρόπαλα στα χέρια, φώναζαν προς τους Αγανακτισμένους: «Λευτεριά στη Μακεδονία!».

Ίσως κάποιοι να θεωρήσουν υπερβολικά αυτά που γράφω ή ακόμα και ότι δεν έγιναν ποτέ. Γι’ αυτό το λόγο και παραθέτω ένα ενδεικτικό βίντεο από τις 3 Σεπτεμβρίου του 2011. Οι Αγανακτισμένοι προσπαθούν να μαζευτούν ξανά στο Σύνταγμα. Με τις ελληνικές τους σημαίες και τα συνθήματά τους. Από το κάτω μέρος της πλατείας, μια ομάδα ανήλικων ροπαλοφόρων, με 40ρηδες καθοδηγητές, τους επιτίθεται επειδή κρατούσαν ελληνικές σημαίες και τους αποκαλούν φασίστες. Δείτε το βίντεο από το 1:05 μέχρι 1:20:

Η Χρυσή Αυγή είχε καταγγείλει από την πρώτη στιγμή τις Πλατείες των Αγανακτισμένων, ότι υποκινούνταν από ξένα κέντρα και δεν συμμετείχε.
Ωστόσο, οι «αριστεροί» μεταμοντέρνοι διεθνιστές, οι τροτσκιστές και τα ιδεολογικά τους ξαδελφάκια, οι αντιεξουσιαστές, έβλεπαν στο πρόσωπο του κάθε Έλληνα που κρατούσε ελληνική σημαία και ένα φασίστα. Η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ, για να μην δυσαρεστήσει τις τροτσκιστικές συνιστώσες της, έκανε την τυφλή!

Οι μόνοι Αριστεροί που υπερασπίστηκαν την ελληνική σημαία στο Σύνταγμα ήταν οι μαοϊκές οργανώσεις ΚΟΕ και Μ-Λ ΚΚΕ και φυσικά το σοσιαλιστικό ΑΚΕΠ! Ήταν και είναι οι μόνοι από την (εκτός ΚΚΕ) Αριστερά που τολμούσαν και τολμούν να μιλάνε για εθνική ανεξαρτησία και να κρατάνε την ελληνική σημαία στα χέρια τους. Οι άλλοι, οι.. προοδευτικοί και οι… θολοκουλτουριάρηδες είχαν ξαμοληθεί σε κυνήγι ελληνικών μαγισσών!

Οι χθεσινοί δωσίλογοι σημερινοί «ανθρωπιστές»

Ένα από τα αγαπημένα σπορ των τροτσκιστικών οργανώσεων, οι οποίες φαινομενικά είναι διασπασμένες αλλά στην πραγματικότητα τελούν σε πλήρη ευθυγράμμιση στις δράσεις τους, είναι η τυφλή και δίχως καμιά λογική εργολαβική υπεράσπιση των λαθρομεταναστών. Παίζουν μπαλάκι το κοινωνικό πρόβλημα με τη Χρυσή Αυγή, η οποία έχει επίσης αναλάβει εργολαβικά την «υπεράσπιση των Ελλήνων» και από κοινού διχάζουν την κοινωνία και την οδηγούν σε εμφυλιακές διαθέσεις.

Πλακάτ τροτσκιστικής οργάνωσης με το προκλητικό σύνθημα "Είμαστε ΟΛΟΙ Πακιστανοί". Εάν είχαν πράγματι ανθρωπιστικές ή σοσιαλιστικές ευαισθησίες, θα έγραφαν "Είμαστε ΟΛΟΙ άνθρωποι"! Προφανώς δεν τους ενδιαφέρει αυτό, αλλά να προκαλέσουν και να προσβάλλουν τον ελληνικό λαό και παράλληλα να τροφοδοτήσουν με νεοσύλλεκτους τη Χρυσή Αυγή.

Οι τροτσκιστές, που απ’ ό,τι φαίνεται δεν διορθώθηκαν καθόλου από την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, συνεχίζουν να καταγγέλλουν κάθε δημοκράτη και αριστερό πατριώτη ως φασίστα ή ως εθνικιστή, επειδή απλώς δεν συμφωνεί μαζί τους, να αρνούνται να βάλουν στο στόμα τους λέξεις όπως «πατρίδα», «έθνος», «εθνική ανεξαρτησία», «Ελλάδα» και να διχάζουν την κοινωνία παρέα με τη Χρυσή Αυγή, όταν με σχεδόν θρησκευτικό φανατισμό υπερασπίζονται το δικαίωμα στην… μπούργκα (πόσο ηλίθιος μπορεί να είναι ένας που δηλώνει σοσιαλιστής να υπερασπίζεται δεισιδαιμονίες, προλήψεις, θρησκοληψίες και την… υψηλή θέση που έχει τις γυναίκες το Ισλάμ), το «δικαίωμα» (;) των μουσουλμάνων να κάνουν τα Προπύλαια του Πανεπιστημίου Αθηνών Τζαμί, το δικαίωμα του κάθε ξένου εις βάρος του ντόπιου!

Μιλάνε για ανοιχτά σύνορα, για κατάργηση των εθνών, ότι είμαστε υποχρεωμένοι να υποδεχτούμε τους Ασιάτες μετανάστες στη χώρα μας επειδή συμμετέχουμε σε «ιμπεριαλιστικούς πολέμους» στο Αφγανιστάν και ότι αυτοί οι κακόμοιροι άνθρωποι είναι πρόσφυγες πολέμου που τους «χρωστάμε» την περίθαλψή μας! Όταν τους ρωτάς, όμως, τους ανόητους «και καλά το Αφγανιστάν, ποιο πόλεμο έχουν στο Πακιστάν ή στο Μπαγκλαντές και συμμετέχουμε και γι’ αυτό πρέπει να γίνουμε πακιστανική αποικία;», εκεί φεύγουν τρέχοντας, μην έχοντας κάτι λογικό να πουν!

Οι τροτσκιστές, που ελέγχονται ως δωσίλογοι για την περίοδο της ναζιστικής κατοχής, οι ίδιοι που αντιμάχονταν την Εθνική μας Αντίσταση ως «περιττή» και κατήγγειλαν τους αντάρτες ως «πράκτορες» των Άγγλων ή των Ρώσων, οι ίδιοι που έλεγαν ότι «οι Γερμανοί φαντάροι είναι φίλοι μας» (όταν οι ταγματασφαλίτες έλεγαν ακριβώς το ίδιο, «οι Γερμανοί είναι φίλοι μας»), αυτοί είναι οι ίδιοι που διοργανώνουν συλλαλητήρια υπεράσπισης των μεταναστών, δήθεν «ανθρωπιστικά», αλλά στην πραγματικότητα βαθύτατα προκλητικά και επικίνδυνα και, όπως ακριβώς και στην κατοχή, που «έπαιζαν» το ίδιο παιχνίδι με τους ταγματασφαλίτες και συνεργάτες των κατακτητών, το ίδιο κάνουν και τώρα, χρησιμοποιώντας τους μετανάστες και αρκετούς ντόπιους «πρόθυμους ηλίθιους», συνήθως κάτω των 25 ετών.

Και επειδή είναι οπαδοί του «εισοδισμού» δεν εμφανίζονται οι ίδιοι μπροστά, αλλά χρησιμοποιούν τις ταμπέλες του ΣΥΡΙΖΑ ή του ΑΝΤΑΡΣΥΑ για τις δράσεις τους και έτσι όλη η Αριστερά χρεώνεται, όχι βεβαίως «ανεύθυνα», τις θέσεις και τις δράσεις αυτών των ανθρώπων, οι οποίοι αποδείξαμε ποιο ρόλο έπαιξαν κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής και δείχνουμε το ρόλο τους και σήμερα.

Βαθύτατα μισέλληνες και ρατσιστές κατά των Ελλήνων, θα μπορούσαμε να τους πούμε«ελληνοφοβικούς», οι χθεσινοί δωσίλογοι παριστάνουν τους «ανθρωπιστές», μόνο που ο ανθρωπισμός τους σταματά εκεί που ξεκινά η Ελλάδα και οι Έλληνες. Από εκεί και πέρα έχουν παραχωρήσει τον «ανθρωπισμό» (και το νταβατζιλίκι) στη Χρυσή Αυγή.

Είναι οι ίδιοι, τα πνευματικά τέκνα του Άγι Στίνα, που μποϋκοτάρουν κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέου ΕΑΜ, και παρασύρουν συχνά την ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ σε τεράστιες γκάφες, συνήθως στα εθνικά θέματα και της μετανάστευσης, είναι οι υπαίτιοι -μαζί με ένα κομμάτι της ανανεωτικής Αριστεράς – ΔΗΜ.ΑΡ. (των «παιδιών» του Κύρκου), για το ανθελληνικό προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, το οποίο όσο κι αν προσπαθεί ο Αλέξης Τσίπρας να διορθώσει, μιλώντας για πατρίδα, εθνική ανεξαρτησία, έθνος, πατριωτικό καθήκον, τα λέει στην ουσία μόνος του, διότι ο υπόλοιπος χώρος στον οποίο προεδρεύει και που «φιλοδοξεί» να ηγηθεί της δημοκρατικής παράταξης έχει τεράστιο και παραδοσιακό έλλειμμα πατριωτισμού και εθνικής συνείδησης, επειδή έχει διαβρωθεί εδώ και πολλά χρόνια από τους «θολοκουλτουριάρηδες» του πρώην ΚΚΕ εσωτερικού, τις σοσιαλφιλελεύθερες Ρεπούσηδες και τους εθνομηδενιστές διαφόρων κοκκινόμαυρων αποχρώσεων.

Και κάτι ακόμα: όταν τους ρωτάς όλους αυτούς, σε ποιους σοσιαλιστές φιλοσόφους βρήκαν τις ιδέες που κηρύττουν (εκτός της τροτσκιστικής αίρεσης), όταν δεν μπορούν να διαστρεβλώσουντα λόγια των παλιών σοσιαλιστών, τότε δεν έχουν κανέναν να παραθέσουν για να θεμελιώσουν ιδεολογικά τις απόψεις τους. Ωστόσο, ταυτίζονται με έναν: τον μεγάλο «ανθρωπιστή» Τζορτζ Σόρος και τα Ιδρύματα του για τις «Ανοικτές Κοινωνίες». Αλήθεια είναι, όταν διαβάζεις τα κείμενα των υπαλλήλων του Σόρος και την τροτσκιστική – αντιεξουσιαστική προπαγάνδα, έχεις την αίσθηση ότι προέκυψαν από την ίδια δεξαμένη σκέψης!

Αντί για Επίλογο

Αντί για επίλογο θα παραθέσω το σχόλιο ενός φίλου, στο facebook, δημοκράτη σοσιαλιστή, του Θανάση Παπαδημητρίου, που τα εξηγεί όσο καλύτερα δεν γίνεται:

Δυστυχώς για πολλούς που θέλουν να φορούν μπλουζάκι και να λέει «είμαι αριστερός» οι συνέπειες της μακροχρόνιας επιβολής των θέσεων της ΕΣΣΔ για στήριξη με κάθε τρόπο την μάνα του Σοσιαλισμού, με παράλληλα ιδεολογήματα που έριχναν στην πυρά κάθε προσπάθεια εθνικοαπελευθερωτικού αγώνα μετά τον Β παγκόσμιο πόλεμο, παραμένουν οδηγώντας σε ιδεολογικά αδιέξοδα.

Η αλληλεγγύη έμεινε σε επίπεδα ατόμων και όχι λαών. Κατά καιρούς ανακάλυπταν τον διεθνισμό αλά καρτ, αλλά ποτέ ως αποτέλεσμα βασικών αρχών που προέρχονταν από αναλύσεις που να ενέταξαν σφαιρικά τις ιδιομορφίες των σχέσεων των λαών.

Συνέπεια μιας σειράς στρεβλώσεων είναι και η στάση σήμερα της ηγεσίας του ΣΥΡΙΖΑ να φλερτάρει με την Άγκυρα, να κάνει πλάτες στην επίσκεψη του γκρίζου λύκου στη Θράκη ενώ με μεγάλη ευκολία να στοχοποιεί ως φασίστες έλληνες που διαφοροποιούνται απ αυτούς.

Έχουμε μείνει πολύ πίσω δυστυχώς ως προοδευτική διανόηση και το χειρότερο είναι όταν συγκρίνεις τα άλματα που έγιναν σ’ αυτό τον τόπο σε ζητήματα που αφορούσαν της κοινωνικές ομάδες πριν 2500 χρόνια…

Η αποδοχή της διαφορετικότητας είναι βασικό αρχείο της ύπαρξης των κοινωνιών. Σε μια αέναη διαφοροποίηση η μόνη παγκόσμια αρχή που μπορεί να κρατήσει την ανθρωπότητα είναι η αποδοχή της διαφορετικότητας…

Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι η υπερβολή υπέρ του πλησίον και η καταρράκωση του εγώ, γιατί τότε πάμε στον αντίποδα ως μη αποδοχή της διαφορετικότητας των Ελλήνων.. το να καταλήγουμε με μαθηματική ακρίβεια να έχουμε δήθεν προοδευτικά κόμματα που να κυριαρχούνται από πράξεις μισελληνισμού, τότε έχουμε σοβαρό πρόβλημα… καταλήγουμε σε κόμματα μη κόμματα σε κόμματα μπακάλικα…

Η προστασία της ελληνικής κοινωνίας είναι προϋπόθεση για τη διατήρηση του Χώρου όπου η διανόηση, η οικονομία και εν γένη η Πολιτεία θα μπορούν να διαφυλάξουν αρχές και προοπτικές…

πηγη:http://www.tsantiri.gr
Στέφανος Μυτιληναίος (και για τις αντιγραφές)

mytilineos@tsantiri.gr και στο twitter: Stephanos Mytilineos