Τετάρτη 1 Μαΐου 2013
Περί διαφθοράς
Η προσπάθεια ερμηνείας του όρου ‘διαφθορά’ γίνεται συνήθως με έναν τρόπο αποπροσανατολιστικό από τους περισσότερους ανθρώπους που μονοπωλούν τον δημόσιο λόγο στην Ελλάδα. Αυτό βέβαια είναι πάρα πολύ λογικό, εάν σκεφθεί κανείς πως υπάρχουν τρείς ομάδες που κατέχουν το δημόσιο βήμα στην χώρα. Αυτές οι τρείς ομάδες είναι οι ‘πολιτικοί’, οι δημοσιογράφοι και οι ‘τεχνοκράτες’.
Αν λοιπόν περιμένει κανείς να καταλάβει τι σημαίνει ο όρος ‘διαφθορά’ από την τηλεόραση και το δελτίο των 8 ή των 9, συγγνώμη αλλά κάτι τέτοιο δεν πρόκειται να συμβεί. Συνήθως θα γίνεται δέκτης κάποιων ‘ρεπορτάζ’ για διεφθαρμένους δημόσιους υπαλλήλους, διεφθαρμένους ‘πολιτικούς-κομματάρχες’ της τοπικής αυτοδιοίκησης και ‘ορθές’ αποκρατικοποιήσεις ‘ζημιογόνων’ δημοσίων επιχειρήσεων.
Η διαφθορά έχει ως επίκεντρο την μονοδιάστατη θεώρηση των κυβερνητικών εξουσιών. Είναι πια σε όλους εμφανές ότι η εκτελεστική εξουσία, δηλαδή η κυβέρνηση, η δικαστική και κυρίως η νομοθετική, δηλαδή το κοινοβούλιο, είναι ένα σώμα. Όταν ένας Υπουργός είναι υπεράνω των νόμων, όταν ένα μέλος του ελληνικού κοινοβουλίου βρίσκεται υπό καθεστώς ‘ασυλίας’ και όταν το δικαστήριο αντικαταστάθηκε από ‘εξεταστικές επιτροπές’, τότε δεν μπορεί κανείς να μιλάει για Δημοκρατία ή για διάκριση των εξουσιών.
Όταν ως μονάδες δίνουμε τη συγκατάθεση μας για να αποτελέσουμε μέρος της ομάδας που λέγεται ελληνική κοινωνία-πολιτεία, συμφωνούμε σε κάποιους κοινούς κανονισμούς, οι οποίοι θα ‘διαιτητεύουν’ τον τρόπο ζωής μας και τις σχέσεις μας. Δυστυχώς στην Ελλάδα ζήσαμε τον θάνατο των νόμων και τη διαστρέβλωση κάθε δημοκρατικού θεσμού. Η λύση σε όλο αυτό το αδιέξοδο, επαφίεται στη δράση των ‘μονάδων’, δηλαδή σε κάθε έναν από εμάς.
Για να έρθει ένα καλύτερο μέλλον, ένα καλύτερο αύριο, όλα αυτά τα ‘τσιτάτα’ των κομματικών επιτελείων, χρειάζεται ανάλυση με όρους δομικούς για την κατάσταση στην οποία έχουμε περιέλθει. Αυτή την ανάλυση χρειάζεται να την κάνουμε εμείς οι ίδιοι. Τα μέλη της ομάδας που λέγεται ελληνική κοινωνία-πολιτεία. Οι πολίτες αυτής της χώρας και ιδιαίτερα εμείς οι νεώτεροι. Η αλήθεια είναι μία, κανείς δεν μπορεί να ‘πηδήξει’ από το καράβι που λέγεται Ελλάδα. Ακόμα και αν τραπεί κανείς σε φυγή, αφήνει πίσω του την οικογένεια του, τους φίλους του, και πάνω από όλα τις εικόνες που τον συντροφεύουν. Τις εικόνες που συνθέτουν την έννοια Ελλάδα στο μυαλό του. Το ζήτημα που προκύπτει λοιπόν είναι να αποφύγουμε τη διαφαινόμενη βύθιση του πλοίου που λέγεται ‘ελληνική πολιτεία’.
Η ‘ελληνική πολιτεία’ όμως αισθάνεται σε μεγάλο βαθμό ένοχη για τις επιλογές της. Κάποιος θα μπορούσε να υποστηρίξει πώς η έννοια της διαφθοράς ξεκινάει από μία διεφθαρμένη κοινωνία. Η ‘κάθαρση’ της κοινωνίας όμως έπεται της ‘κάθαρσης’ των θεσμών της δημοκρατίας μας. Αυτή η πολυπόθητη κάθαρση θα έρθει μόνο όταν αναλύσουμε από πού ερχόμαστε και πού θέλουμε να πάμε. Ποιες ήταν οι δυνατότητες μας, ποιες είναι οι δυνατότητες μας και πώς μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε όλα τα πλεονεκτήματα μας για την ευημερία και την πρόοδο μας ως ‘ομάδα’. Σ'αυτή τη διαδικασία πρέπει να προσθέσει κανείς και τη διάκριση μεταξύ ενόχων και αθώων για τη σημερινή κατάσταση.
Για την ώρα πρέπει να υπομείνουμε την ‘διαφθορά’ και την συσκότιση, μέχρι την στιγμή που θα αποφασίσουμε ότι δεν μας αξίζει όλο αυτό. Μέχρι τότε λοιπόν, ζούμε στην εποχή του ‘’λεφτά υπάρχουν’’, του ‘’κλέφτες, κλέφτες’’ , του ‘’μαζί τα φάγαμε’’ και των ‘’φορεμάτων της Βίκυς Σταμάτη-Τσοχατζοπούλου’’.
Ο Νίκος Νικήτογλου είναι απόφοιτος του τμήματος Διεθνών και Ευρωπαϊκών Σπουδών του Παντείου Πανεπιστημίου Πολιτικών και Κοινωνικών Επιστημών.
πηγη:Πολίτης
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Περί διαφθοράς”
Δημοσίευση σχολίου