Home » Γεωοικονομία » Αντιπαράθεση μεταξύ των Στρατιωτικών Συνασπισμών: Η ευρασιατική «Τριπλή Συμμαχία». Η στρατηγική σημασία του Ιράν για τη Ρωσία και την Κίνα

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012

Αντιπαράθεση μεταξύ των Στρατιωτικών Συνασπισμών: Η ευρασιατική «Τριπλή Συμμαχία». Η στρατηγική σημασία του Ιράν για τη Ρωσία και την Κίνα

Παρασκευή 13 Απριλίου 2012 by Unknown


Παρά τις επιμέρους διαφορές και αντιπαλότητες μεταξύ της Μόσχας και της Τεχεράνης, οι δεσμοί μεταξύ των δύο χωρών, με βάση τα κοινά συμφέροντα, έχουν εξελιχθεί σημαντικά. 
Τόσο η Ρωσία όσο και το Ιράν και οι δύο σημαντικοί εξαγωγείς ενέργειας, έχουν βαθιά εδραιωμένα συμφέροντα στον Νότιο Καύκασο. Και οι δύο είναι σταθερά αντίθετοι στην αντιπυραυλική ασπίδα του ΝΑΤΟ, με σκοπό να μην επιτρέπουν τον έλεγχο των διαύλων ενέργειας γύρω από την λεκάνη της Κασπίας Θάλασσας από τις ΗΠΑ και την ΕΕ.
Οι δεσμοί της Μόσχας και της Τεχεράνης είναι επίσης μέρος μιας ευρύτερης συμμαχίας που αφορά την Αρμενία, το Τατζικιστάν, τη Λευκορωσία , τη Συρία και τη Βενεζουέλα. Όμως, πάνω απ 'όλα, οι δύο δημοκρατίες είναι  οι κύριοι γεωστρατηγικοί στόχοι της Ουάσιγκτον.

Η Ευρασιατική Τριπλή Συμμαχία: Η στρατηγική σημασία του Ιράν για τη Ρωσία και την Κίνα 
Η Κίνα, η Ρωσική Ομοσπονδία, και το Ιράν θεωρούνται γενικά σύμμαχοι και εταίροι. Και οι τρεις: η Ρωσική Ομοσπονδία, η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και η Ισλαμική Δημοκρατία του Ιράν αποτελούν ένα στρατηγικό φράγμα κατά του επεκτατισμού των ΗΠΑ, συγκροτούν μια «τριπλή συμμαχία», η οποία είναι ο πυρήνας ενός Ευρασιατικού συνασπισμού κατά των ηγεμονικών βλέψεων των ΗΠΑ στην Ευρασία και την αναζήτηση τους για την παγκόσμια ηγεμονία. 
Ενώ η Κίνα αντιμετωπίζει την ηγεμονική στάση των ΗΠΑ στην Ανατολική Ασία και τον Ειρηνικό, το Ιράν και η Ρωσία αντίστοιχα αντιμετωπίσουν τον συνασπισμό που ηγείται από τις ΗΠΑ στη Νοτιοδυτική Ασία και την Ανατολική Ευρώπη. Και οι τρεις χώρες απειλούνται στην Κεντρική Ασία και ανησυχούν για την στρατιωτική παρουσία των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στο Αφγανιστάν.
Το Ιράν μπορεί να χαρακτηριστεί ως ένας γεωστρατηγικός άξονας. 
Η γεωπολιτική εξίσωση στην Ευρασία προσδιορίζεται σε μεγάλο βαθμό από τη δομή των πολιτικών συμμαχιών του Ιράν. Αν το Ιράν γίνονταν σύμμαχος των Ηνωμένων Πολιτειών, αυτό θα  αποσταθεροποιούσε τη Ρωσία και την Κίνα. 
Αφορά επίσης τους εθνικούς, πολιτισμικούς, γλωσσικούς, οικονομικούς, θρησκευτικούς, και γεωπολιτικούς συνδέσμους του Ιράν με τον Καύκασο και την Κεντρική Ασία.
Επιπλέον, αν η δομή των πολιτικών συμμαχιών μετατοπίζονταν προς όφελος των ΗΠΑ, το Ιράν θα μπορούσε να στρώσει το δρόμο για την  επέκταση της επιρροής των ΗΠΑ στον Καύκασο και την Κεντρική Ασία. Κι αυτό γιατί  το Ιράν είναι η πύλη προς το υπογάστριο νότο της Ρωσίας (ή το «εξωτερικό πλησίασμα») στην περιοχή του Καυκάσου και της Κεντρικής Ασίας. 
Σε ένα τέτοιο σενάριο, η Ρωσία ως ενεργειακός διάδρομος θα αποδυναμωνόταν, αφού η Ουάσινγκτον θα «ξεκλείδωνε» το δυναμικό του Ιράν ως πρωταρχικό ενεργειακό δίαυλο για τη Λεκάνη της Κασπίας Θάλασσας, γεγονός που επιφέρει τον  de facto γεωπολιτικό έλεγχο από πλευράς  ΗΠΑ των διαδρομών των ιρανικών αγωγών. 
Σε αυτό το πλαίσιο, ένα μέρος της επιτυχίας της Ρωσίας ως προμηθευτή  ενέργειας οφείλεται στις προσπάθειες των ΗΠΑ να αποδυναμώσουν το Ιράν, εμποδίζοντας την διέλευση της ενέργειας από το ιρανικό έδαφος.
Αν το Ιράν θα «άλλαζε στρατόπεδο» και έμπαινε στη σφαίρα επιρροής των ΗΠΑ, η οικονομία της Κίνας και η εθνική ασφάλεια της θα γίνονταν επίσης όμηροι για δύο λόγους. Η κινεζική ενεργειακή ασφάλεια θα απειλείτο άμεσα επειδή τα ιρανικά ενεργειακά αποθέματα δεν θα εξασφαλίζονταν πλέον και θα υπάγονταν στα αμερικανικά γεωπολιτικά συμφέροντα.  Επιπρόσθετα, η Κεντρική Ασία θα μπορούσε να επανα-προσανατολίσει την τροχιά της αν η Ουάσινγκτον άνοιγε έναν αγωγό από την ανοικτή θάλασσα μέσω του Ιράν. 
Επομένως, τόσο η Ρωσία όσο και η Κίνα επιθυμούν μια στρατηγική συμμαχία με το Ιράν ως μέσο ελέγχου τους για τις γεωπολιτικές βλέψεις των Ηνωμένων Πολιτειών. 
Το «Φρούριο Ευρασία» θα ήταν εκτεθειμένο χωρίς το Ιράν. 
Γι 'αυτό ούτε η Ρωσία ούτε η Κίνα θα μπορούσαν να δεχτούν ποτέ έναν πόλεμο εναντίον του Ιράν. Εάν η Ουάσιγκτον μετατρέψει το Ιράν σε συνεταίρο, τότε η Ρωσία και η Κίνα θα είναι υπό απειλή. 

Παρερμήνευση της υποστήριξης της Κίνας και της Ρωσίας για την επιβολή κυρώσεων από το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ
Υπάρχει μια μεγάλη εσφαλμένη ανάγνωση της παρελθούσας ρωσικής και κινεζικής υποστήριξης των κυρώσεων του ΟΗΕ κατά του Ιράν. 
Ακόμα κι αν το Πεκίνο και η Μόσχα επέτρεψαν να απαγγελθούν κυρώσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των ΗΕ εναντίον του Ιρανού συμμάχου τους, το έκαναν για στρατηγικούς λόγους, και συγκεκριμένα με σκοπό τη διατήρηση του Ιράν εκτός της τροχιάς της Ουάσιγκτον. 
Στην πραγματικότητα, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα προτιμούσαν την  Τεχεράνη δορυφορικό ή μικρός εταίρο τους, από το  να πάρουν τον αχρείαστο κίνδυνο ενός ολικού πολέμου με τους Ιρανούς. 
Αυτό που έκανε η  ρωσική και η κινεζική υποστήριξη με τις προηγούμενες κυρώσεις, ήταν να υποκινήσει μια ευρύτερη ρήξη μεταξύ Τεχεράνης και Ουάσιγκτον. Από αυτή την άποψη, εφαρμόζεται μια «realpolitik». 
Με τις αμερικανο-ιρανικές εντάσεις, διευρύνονται περεταίρω οι ιρανικές σχέσεις με τη Ρωσία και την Κίνα και το Ιράν γίνεται όλο και πιο περιχαρακωμένο στη σχέση του με τη Μόσχα και το Πεκίνο.
Η Ρωσία και η Κίνα ωστόσο, ποτέ δεν θα υποστηρίξουν κυρώσεις ακρωτηριασμού ή οποιασδήποτε άλλης μορφής οικονομικού εμπάργκο που θα απειλούσε την εθνική ασφάλεια του Ιράν. 
Αυτός είναι ο λόγος που τόσο η Κίνα όσο και η Ρωσία αρνήθηκαν να αποδεχτούν τις νέες μονομερείς κυρώσεις του 2012. 
Οι Ρώσοι έχουν προειδοποιήσει επίσης την Ευρωπαϊκή Ένωση να σταματήσει να είναι πιόνι της Ουάσιγκτον, επειδή θα πληγωθεί η ίδια, παίζοντας τα σχέδια των Ηνωμένων Πολιτειών. Σε αυτό το πλαίσιο η Ρωσία σχολίασε τα αδύνατα και σχεδόν ανεφάρμοστα σχέδια της ΕΕ για εμπάργκο του ιρανικού πετρελαίου. Η Τεχεράνη έκανε επίσης παρόμοιες προειδοποιήσεις και απέρριψε το εμπάργκο πετρελαίου της ΕΕ ως μια ψυχολογική τακτική που είναι καταδικασμένη να αποτύχει.




Ρωσο-ιρανική συνεργασία Ασφάλειας και στρατηγικός συντονισμός

Τον Αύγουστο του 2011, ο επικεφαλής του Ανωτάτου Συμβουλίου Εθνικής Ασφαλείας του Ιράν, Γενικός Γραμματέας Saaed (Said) Jalili, και ο επικεφαλής του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσικής Ομοσπονδίας, Γραμματέας Νικολάι Platonovich Ratrushev συναντήθηκαν στην Τεχεράνη για να συζητήσουν το ιρανικό πρόγραμμα πυρηνικής ενέργειας, καθώς και μία διμερή συνεργασία. Η Ρωσία ήθελε να βοηθήσει το Ιράν να αντικρούσει το νέο κύμα κατηγοριών από την Ουάσιγκτον κατά του Ιράν. Λίγο μετά την άφιξη του Ratrushev και της ρωσικής ομάδας στην Τεχεράνη, ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Αλί Ακμπάρ Σαλεχί, αναχώρησε  για την Μόσχα. 
Και οι δύο Jalili και Ratrushev συναντήθηκαν εκ νέου τον Σεπτέμβριο του 2011, αλλά αυτή τη φορά στη Ρωσία. Ο Jalili πήγε πρώτα στη Μόσχα και στη συνέχεια διέσχισε τα Ουράλια με προορισμό την ρωσική Αικατερινούπολη. 
Η ιρανο-ρωσική συνάντηση στην Αικατερινούπολη πραγματοποιήθηκε στα περιθώρια μιας διεθνούς διάσκεψης κορυφής για την ασφάλεια. Επιπλέον, σ’  αυτόν το χώρο, ανακοινώθηκε ότι τα υψηλότερα όργανα της εθνικής ασφάλειας της Μόσχας και της Τεχεράνης θα συντονίζονται στο εξής με την πραγματοποίηση τακτικών συνεδριάσεων. Ένα πρωτόκολλο μεταξύ των δύο χωρών υπεγράφη στην Αικατερινούπολη.  
Κατά τη διάρκεια αυτής της σημαντικής συνάντησης, τόσο ο Jalili όσο και ο Ratrushev είχαν παράλληλες συναντήσεις με τον Κινέζο ομόλογό τους Meng Jianzhu. Ως αποτέλεσμα αυτών των συναντήσεων, δρομολογήθηκε μια παρόμοια διαδικασία των διμερών διαβουλεύσεων μεταξύ των εθνικών συμβουλίων ασφάλειας του Ιράν και της Κίνας. Επιπλέον συζήτησαν τη δημιουργία ενός υπερεθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας στα πλαίσια του Συμβουλίου Συνεργασίας της Σαγκάης, με στόχο να  αντιμετωπίζονται οι  απειλές που στρέφονται κατά του Πεκίνου, της Τεχεράνης, της Μόσχας και των Ευρασιατών συμμάχων τους.Επίσης, το Σεπτέμβριο του 2011, ο Dmitry Rogozin, ο Ρώσος απεσταλμένος του ΝΑΤΟ, ανακοίνωσε ότι θα επισκεπτόταν την Τεχεράνη για να συζητήσει το σχέδιο της πυραυλικής ασπίδας του ΝΑΤΟ, στο οποίο αντιτίθεται τόσο η Μόσχα όσο και η Τεχεράνη. 
Σύμφωνα με εκθέσεις που βγήκαν στην επιφάνεια, υποστηρίζεται ότι η Ρωσία, το Ιράν και η Κίνα σχεδίαζαν τη δημιουργία μιας κοινής αντιπυραυλικής ασπίδας. Ο Rogozin, ο οποίος είχε προειδοποιήσει τον Αύγουστο 2011 ότι η Συρία και η Υεμένη θα ήταν τα θύματα μιας επίθεσης ως «εφαλτήρια» στα πλαίσια της ευρύτερης αντιπαράθεσης που στρέφεται κατά της Τεχεράνης, απάντησε δημόσια αντικρούοντας τις εκθέσεις που αφορούν τη σύσταση κοινού σινο-ρωσο-ιρανικού προγράμματος αντιπυραυλικής ασπίδας.
Τον επόμενο μήνα, τον Οκτώβριο του 2011, η Ρωσία και το Ιράν ανακοίνωσαν ότι σκοπεύουν να επεκτείνουν τους δεσμούς  τους  σε όλους τους τομείς. Λίγο μετά, τον Νοέμβριο του 2011, το Ιράν και η Ρωσία υπέγραψαν μια στρατηγική συμφωνία συνεργασίας και εταιρικής σχέσης μεταξύ των ανώτατων οργάνων ασφαλείας τους καλύπτοντας την οικονομία, την πολιτική, την ασφάλεια, και τις υπηρεσίες πληροφοριών.  Η συμφωνία υπεγράφη στη Μόσχα από τον αναπληρωτή γενικό γραμματέα του Ανώτατου Συμβουλίου Ασφαλείας του Ιράν Ali Bagheri (Baqeri), και τον υφυπουργό του Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Γεβγένι Lukyanov.
Τον ίδιο μήνα, ο επικεφαλής της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της ρωσικής Δούμας Konstantin Kosachev, ανακοίνωσε ότι η Ρωσία πρέπει να κάνει ό, τι μπορεί για να αποτρέψει μια επίθεση στο γειτονικό Ιράν. Στα τέλη του Νοεμβρίου 2011 ανακοινώθηκε ότι ο Dmitry Rogozin θα επισκεφθεί την Τεχεράνη και το Πεκίνο το 2012, μαζί με μια ομάδα από Ρώσους αξιωματούχους για να διεξαχθούν στρατηγικές συζητήσεις για τις συλλογικές στρατηγικές κατά των κοινών απειλών.


Η Ρωσική Εθνική Ασφαλεία και η Εθνική Ασφάλεια του Ιράν δένονται
Στις 12 Ιανουαρίου 2012, ο Νικολάι Patrushev δήλωσε στο Interfax ότι μια γενικευμένη πολεμική σύρραξη ήταν επικείμενη και ότι το Τελ Αβίβ πίεζε τις ΗΠΑ να επιτεθούν στο Ιράν. Απέρριψε τους ισχυρισμούς ότι το Ιράν κατασκεύαζε κρυφά πυρηνικά όπλα και είπε ότι για χρόνια ο κόσμος ακούει  ότι το Ιράν θα έχει μια ατομική βόμβα μέχρι την επόμενη εβδομάδα ad nauseum. Ακολούθησε μια τρομερή προειδοποίηση από τον Dmitry Rogozin.
Στις 13 Ιανουαρίου 2012, ο Rogozin, ο οποίος εν το μεταξύ είχε διοριστεί αναπληρωτής πρωθυπουργός, δήλωσε ότι κάθε απόπειρα στρατιωτικής επέμβασης εναντίον του Ιράν θα ήταν μια απειλή για την εθνική ασφάλεια της Ρωσίας. Με άλλα λόγια, μια επίθεση κατά της Τεχεράνης θα ήταν επίθεση εναντίον της Μόσχας. Το 2007, ο Βλαντιμίρ Πούτιν ανέφερε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα όταν ήταν στην Τεχεράνη σε Σύνοδο Κορυφής της Κασπίας Θάλασσας, που είχε ως αποτέλεσμα ο Τζορτζ Μπους Τζούνιορ να προειδοποιήσει ότι ο Γ’ Παγκόσμιος Πόλεμος θα μπορούσε να εκραγεί πάνω από το Ιράν. Η δήλωση του Rogozin ήταν απλώς μια δήλωση που επιβεβαίωνε την σταθερή θέση της Ρωσίας: αν πέσει το Ιράν, θα κινδυνέψει η Ρωσία.
Το Ιράν δεν είναι στόχος των ΗΠΑ μόνο για τα τεράστια ενεργειακά αποθέματα και τους φυσικούς πόρους του, αλλά λόγω των σοβαρών γεω-στρατηγικών ζητημάτων που το κάνουν στρατηγικό εφαλτήριο κατά της Ρωσίας και της Κίνας. Οι δρόμοι προς τη Μόσχα και το Πεκίνο περνάνε από την Τεχεράνη, όπως και ο δρόμος προς την Τεχεράνη περνά από τη Δαμασκό, τη Βαγδάτη και τη Βηρυτό. Ούτε θέλουν οι ΗΠΑ να ελέγξουν απλώς το ιρανικό πετρέλαιο και φυσικό αέριο για κατανάλωση ή οικονομικούς λόγους. Η Ουάσιγκτον θέλει να βάλει φίμωτρο γύρω από την Κίνα με τον έλεγχο της κινεζικής ενεργειακής ασφάλειας και θέλει τις ιρανικές εξαγωγές ενέργειας να διαπραγματεύονται σε δολάρια ΗΠΑ για να εξασφαλίσει τη συνέχιση της χρήσης του αμερικανικού δολαρίου στις διεθνείς συναλλαγές.
Επιπλέον, το Ιράν έχει κάνει συμφωνίες με διάφορους εμπορικούς εταίρους, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ινδίας, όπου οι επιχειρηματικές συναλλαγές δεν θα πραγματοποιούνται σε ευρώ ή δολάρια ΗΠΑ. Τον Ιανουάριο 2012, τόσο η Ρωσία όσο και το Ιράν αντικατέστησαν το δολάριο ΗΠΑ με τα εθνικά τους νομίσματα, το ρωσικό ρούβλι και το Ιρανικό Ριάλ, στις διμερείς εμπορικές συναλλαγές τους. Αυτή ήταν ένα οικονομικό και χρηματοπιστωτικό πλήγμα για τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Αναπληρωτής Γενικός Γραμματέας Ali Bagheri σε συνέντευξη Τύπου στη Μόσχα, μετά την υπογραφή ενός συμφώνου ασφαλείας με Ρώσους αξιωματούχους. 

Ο Konstantin Kosachev, Πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Υποθέσεων της ρωσικής Δούμας. 

Ο Βλαντιμίρ Πούτιν και ο Μαχμούντ Αχμαντινετζάντ σε συνομιλίες τον Οκτώβριο του 2007 
 Ο Dmitry Rogozin, ο αναχωρών εκπρόσωπος της Ρωσίας στην έδρα του ΝΑΤΟ στις Βρυξέλλες, στο Βέλγιο. 

Η Συρία και τα Εθνικά Συμφέροντα Ασφάλειας του Ιράν και της Ρωσίας

Η Ρωσία, η Κίνα και  το Ιράν υποστηρίζουν όλοι σθεναρά τη Συρία. Η διπλωματική και οικονομική πολιορκία εναντίον της Συρίας συνδέεται με τα γεω-πολιτικά διακυβεύματα για τον έλεγχο της Ευρασίας. Η αστάθεια της Συρίας είναι συνδεδεμένη με το στόχο της καταπολέμησης του Ιράν και του τελικού στόχου μεταβολής του σε εταίρο των ΗΠΑ εναντίον της Ρωσίας και της Κίνας.
Η ακυρωμένη ή καθυστερημένη ανάπτυξη των χιλιάδων Αμερικανών στρατιωτών στο Ισραήλ για την άσκηση "Austere Challenge 2012" ήταν συνδεδεμένη με ραγδαία αύξηση της πίεσης κατά της Συρίας. 
Με βάση μιας έκθεσης της «Φωνής της Ρωσίας», μερικά ρωσικά μέσα ενημέρωσης ανέφεραν λανθασμένα ότι η άσκηση "Austere Challenge 2012" επρόκειτο να πραγματοποιηθεί στον Περσικό Κόλπο, είδηση η οποία πάρθηκε λανθασμένα από εκδότες ειδήσεων σε άλλα μέρη του κόσμου. Αυτό βοήθησε να τονιστεί ο ιρανικός σύνδεσμος σε βάρος των συνδέσμων της Συρίας και του Λιβάνου. 
Η ανάπτυξη των αμερικανικών στρατευμάτων είχε ως στόχο κατά κύριο λόγο τη Συρία ως μέσο για την απομόνωση και την καταπολέμηση του Ιράν.
Η «ακύρωση» ή «καθυστέρηση» των Ισραήλο-αμερικανικών πυραυλικών ασκήσεων   προέβλεπαν πιθανότατα προετοιμασίες για την προστασία από τις πυραυλικές επιθέσεις όχι μόνο από το Ιράν, αλλά και από τη Συρία, τον Λίβανο και τα Παλαιστινιακά Εδάφη.
Εκτός από τα λιμάνια της Συρίας για τον ελλιμενισμό του πολεμικού ναυτικού της, η Ρωσία δεν θέλει να δει τη Συρία να χρησιμοποιηθεί για την αλλαγή πορείας των διαδρόμων ενέργειας στην Λεκάνη της Κασπίας Θάλασσας και στη λεκάνη της Μεσογείου. 
Αν πέσει η Συρία, τα δρομολόγια αυτά θα τροποποιηθούν εκ νέου ώστε να αντικατοπτρίζουν μια νέα γεωπολιτική πραγματικότητα. 
Σε βάρος του Ιράν, η ενέργεια από τον Περσικό Κόλπο θα μπορούσε επίσης να αλλάξει την πορεία της προς τη Μεσόγειο, μέσω του Λιβάνου και της Συρίας. 

 Ο υπουργός Άμυνας της Συρίας Dawoud (David) Rajha επισκέπτεται το ελλιμενίσμενο ρωσικό αεροπλανοφόρο «Ναύαρχος Κουζνέτσοφ» στο συριακό λιμάνι του Ταρτούς στις 8 Γενάρη 2012. 




O *Mahdi Darius Nazemroaya είναι κοινωνιολόγος και βραβευμένος συγγραφέας. Είναι Επιστημονικός Συνεργάτης στο Κέντρο Ερευνών για την Παγκοσμιοποίηση (CRG), στο Μόντρεαλ. Ειδικεύεται για τη Μέση Ανατολή και την Κεντρική Ασία. Έχει διατελέσει συνεργάτης και επισκέπτης στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, σε πολλά προγράμματα και διεθνή δίκτυα όπως το Al Jazeera, Press TV και της Russia today. Τα έργα του έχουν δημοσιευτεί σε περισσότερες από δέκα γλώσσες. Γράφει, επίσης, για το Στρατηγικό Ίδρυμα Πολιτισμού (ΕΕΤ), στη Μόσχα, Ρωσία.

Πηγή:ινφογνώμων

Tags:

About : Raja CRN

author

Author description goes here. Author description goes here. Follow him on Twitter

0 Responses to “Αντιπαράθεση μεταξύ των Στρατιωτικών Συνασπισμών: Η ευρασιατική «Τριπλή Συμμαχία». Η στρατηγική σημασία του Ιράν για τη Ρωσία και την Κίνα”

Δημοσίευση σχολίου

Εγγραφή σε: Σχόλια ανάρτησης (Atom)

Subscribe

Donec sed odio dui. Duis mollis, est non commodo luctus, nisi erat porttitor ligula, eget lacinia odio. Duis mollis

© 2013 Ελεύθερος Κήρυκας. All rights reserved.
Designed by SpicyTricks