Τετάρτη 13 Μαρτίου 2013
''Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι''
Με αφορμή την ανάγνωση της παράφρασης εκ μέρους του L. Wittgenstein της γνω-στής ρήσης του Jean - Paul Sartre << η κόλαση ειναι οι άλλοι>> σε: << η κόλαση δεν ειναι οι άλλοι. Είναι ο εαυτός σου.>> προέβην στην επώδυνη διαπίστωση οτι η οικεία κοινωνικοπολιτική κατάσταση της Ελλάδος θα πρέπει να αναχθεί σε αυτήν ακριβώς την λειψανδρεία ολων μας στην ανάληψη των ατομικών ευθυνών. Η συνειδητοποίση δε της ύπαρξης ατομικής ευθύνης αποτελεί conditio sine qua non αλλά και διαφαίνεται ως αποκλειστικό εχέγγυο εφαλτήριο για την επαναφορά σε μια κατάσταση νομιμότητας και σταθερής ευημερίας.
Μια συζήτηση περί της βελτίωσης των πολιτικών και κοινωνικών και κατ’επέκταση οικονομικών συνθηκών της χώρας χωρίς την όποια αναφορά στην παραβίαση του δικαίου φαντάζει τουλάχιστον αλυσιτελής. Κατ’αρχάς θα ζητήσω τη συγκατάβαση του αναγνωστικού κοινού για την λόγω επαγγελματικής ιδιότητας προσκόλλησή μου στο να προσδώσω ευκρινές εννοιολογικό περιεχόμενο στα πράγματα με ορισμούς.
Το Δίκαιο συνίσταται στο σύνολο των υποχρεωτικών και εξαναγκαστικών κανόνων, οι οποίοι ρυθμίζουν τις βιοτικές σχέσεις των δια-βιούντων σε οργανωμένη σε κράτος πολιτεία προσώπων. Ρυθμίζει δε την κοινωνική ζωή κατά τρόπο «ετερόνομο» και «επιτακτικό». Συνεπώς το δίκαιο καίτοι δεν προέρχεται από την ατομική θέληση των επιμέρους ατόμων και επιβάλλεται σε αυτούς ετερόκλητα, επιτάσσοντας και καθορίζοντας τι δύναται και τι πρέπει ή τι δεν δύναται και τι δεν πρέπει να πράττουν, επιβάλλοντας όμως στους μη συμμορφούμενους προς τους κανόνες κυρώσεις, η εφαρμογή του τελεί υπο την αίρεση της κοινής πεποίθησης περί του δεοντολογικού αυτού στοιχείου.
Στην Ελλάδα οι κανόνες δικαίου και τα πρότυπα ενδεδειγμένης συμπεριφοράς συνε-χώς ατονούν λόγω της άμετρης καθημερινής παραβίασης χωρις να αντικαθίστανται απο νέες κοινά αποδεκτές νόρμες. Η παρέκκλιση απο την καθεστηκύια τάξη και η δομική ανομία (όρος τον οποίο προσέδωσε ο Robert K. Merton σε τέτοιου είδους παρεκκλίνουσες συμπεριφορές) έρχονται ως εύλογο επακόλουθο με την πρόσληψη του εικονικού φαρμάκου της ολοσχερούς απαξίωσης του συστήματος και των θεσμών με την πανεγυρική εκδήλωση: << όλοι παρακάμπτουν λίγο ή πολύ τον νόμο, γιατί όχι και εγώ;>> και οδηγούν σε εθνική αυτοκτονία.
Μόνο που η έννομη ταξη δεν είναι μπουφές ώστε να δύναμαι να πάρω ό,τι και αν και όποτε μου αρέσει. Η παραβίαση κανόνα του Κώδικα Οδικής Κυκλοφορίας δεν είναι αμελητέα επειδή δε συνιστά ποινικό αδίκημα, το οποίο λογίζεται ίσως ως βαρύτερο λόγω της βαρύνουσας ηθικής απαξίας, αλλά και η μη τήρηση των συμβατικών απο μέρους μας αναληφθέντων υποχρεώσεων οικονομικής φύσεως δεν ειναι ανούσια σε σχέση με βαρύτερα οικονομικά εγκλήματα τελεσθέντα απο τους κατα καιρούς κραττούντες.
Διότι το δίκαιο νοείται μόνο ως ολότητα, όσο ουτοπικό και αν αυτο φαντάζει, ως σύνολο δηλαδή κανόνων μπορεί μόνο να συλληφθεί, που στην τήρηση αυτών αλίμονο αν παρυσφρήσουν οιονεί υποκειμενικά κριτήρια του τύπου αυτος ο κανόνας μου αρέσει συνεπώς τον ακολουθώ, ο αλλος όχι κ.ο.κ. Η αποσπασματική τηρηση του δικαίου και κυρίως η πεποίηθηση ότι μόνον ορισμένοι κανόνες πρέπει να τηρούνται ή άλλοτε μόνο υπό συγκεκριμενες προϋποθέσεις δεν το βοηθα να επιτελέσει τον επιδιωκόμενο σκοπο του, που δεν είναι άλλος απο τη διατήρηση της κοινωνικής ειρήνης και συνοχής. Γιατί όσο και αν με πονά διασαλεύεται η κοινωνική ειρήνη όταν ζητώ άτυπη ανάκληση της διοικητικής κύρωσης για παράνομη πράξη, την οποία τέλεσα,όταν λαμβάνω παροχές αχρεωστήτως ή επιδόματα, τα οποία δε δικαιούμαι αλλά και οταν παραβιάζω τους όρους δόμησης για την ανέγερση του εξοχικού μου.
Για όλα τα ανωτέρω λοιπόν: << Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι. Είναι πρωτίστως ο εαυτός μου>>.
Κι αν τόσο απεγνωσμένα επικαλούμαστε αρχαίους προγονικούς διανοητές ιδιοποιού-μενοι εθνικά ή ατομικά τη συνεισφορά τους ως απόπειρα τόνωσης της εθνικής ή ατομικής μας ταυτότητας γιατί δεν ξεκινάμε απο την υιοθέτηση της αριστοτέλειας ταύτισης του πολίτη με την πολιτεία και κατ’επέκταση την ταύτιση της ατομικής ευδαιμονίας με την συλλογική κοινωνική.
Χριστιάνα Π. Παπαχρήστου, δικηγόρος Πειραιώς LL.M και υποψήφια διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Friedrich - Alexander Erlangen/Nürnberg
Χριστιάνα Π. Παπαχρήστου, δικηγόρος Πειραιώς LL.M και υποψήφια διδάκτωρ Ποινικού Δικαίου του Πανεπιστημίου Friedrich - Alexander Erlangen/Nürnberg
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “''Η κόλαση δεν είναι οι άλλοι''”
Δημοσίευση σχολίου