Χρειαζόμαστε ένα κίνημα Ένωσης Ελλήνων, χωρίς διαχωρισμούς σε ιδεολογικά στρατόπεδα, με Δημοκρατικό και Απελευθερωτικό χαρακτήρα
Σάββατο 15 Δεκεμβρίου 2012 by Unknown
Οι πολιτικές εξελίξεις ‘’τρέχουν’’, η Ελλάδα βρίσκεται σε μια ελεύθερη πτώση και τα κόμματα, πραγματικά, απλοί παρατηρητές. Οι πολίτες βρίσκονται στο έλεος των εξελίξεων ή των τραπεζιτών και των αποφάσεων της ΕΕ. Συνειδητοποιούν πως κανένας δεν μπορεί να τους σώσει και όχι άδικα. Τα κόμματα άρχισαν να οχυρώνονται και να υπολογίζουν πόσα θα πάρουν από την κρατική χρηματοδότηση, αδιαφορώντας για το τι συμβαίνει στην κοινωνία. Ο ελληνικός λαός βρίσκεται σε ένα πλήρες αδιέξοδο.
Είναι η πρώτη φορά στην ιστορία μας που δεν έχουμε κανέναν ‘’σωστό’’ άνθρωπο σε κατάλληλη θέση, αντιθέτως είτε βλέπουμε κάποιους νέους που διστάζουν να εναντιωθούν είτε παρακολουθούμε αυτούς που μας διέλυσαν να παριστάνουν τους ‘’σωτήρες’’ κρυμμένοι πίσω από ιδεολογίες και από άλλου είδους σκοπιμότητες. Η Ελλάδα όμως σήμερα καλείται να κάνει κάτι πρωτόγνωρο, καλείται να διαλύσει- να χρεοκοπήσει το υπάρχον πολιτικό σύστημα, το οποίο είναι ανίκανο και απρόθυμο να προσφέρει τις υπηρεσίες του. Τελευταία φορά που οι έλληνες συναντήθηκαν, ήταν την περίοδο του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Από την λήξη αυτού άρχισε ο διχασμός και ο διαμελισμός των ελλήνων σε δύο στρατόπεδα, στους αριστερούς και στους δεξιούς. Ωστόσο, αυτός ο παραδοσιακός διαχωρισμός έχασε την αξία του. Κανένας σήμερα δεν γνωρίζει, ή έστω η πλειοψηφία, γιατί είναι αριστερός και γιατί δεξιός. Δεν υπάρχει πλέον η μνήμη. Αυτό δείχνει πως η κοινωνία χρειάζεται ανασύνταξη- ανασυγκρότηση. Δεν είναι εύκολο καθόλου, αλλά δεν είναι και ακατόρθωτο. Το πρόβλημα εντοπίζεται ξεκάθαρα πλέον στην διαμόρφωση της προσωπικότητας, η Ελληνική Παιδεία είναι ανύπαρκτη. Είμαι σίγουρος πως όταν οι έλληνες ακούν αυτό τον όρο το πρώτο πράγμα που σκέφτονται είναι το σχολείο. Εδώ είναι το μεγάλο σφάλμα. Σίγουρα το σχολείο είναι ένας από τους φορείς που σε επηρεάζουν, δεν είναι όμως ο καταλύτης σε αυτό τον αγώνα δημιουργίας Πολιτών. Τον πρωταρχικό ρόλο τον διαδραματίζει η οικογένεια και η ελληνική οικογένεια απέτυχε να διαμορφώσει τους νέους πολίτες. Ακούγεται σκληρό αλλά αποτελεί μια πραγματικότητα. Το πρόβλημα της χώρας δεν είναι μόνο οικονομικό, είναι κυρίως πολιτισμικό. Η οικονομική κρίση είναι το αποτέλεσμα, και όχι η αφορμή. Πού είναι άραγε οι αξίες των ελλήνων; Ποια συνείδηση προβάλουν αναλογιζόμενοι το μέλλον της Ελλάδας; Ερωτήματα που ο καθένας από εμάς πρέπει να θέσει στον εαυτό του. Ας μην περιμένουμε να έρθει κάποιος που θα συγκρουστεί με όλους και θα μας σώσει. Όπως είπε και ο Ν. Καζαντζάκης: ’’ο λαός δεν σώζεται, Σώζει’’. Πρέπει να καταλάβουμε πως η υποβάθμιση της αξιοπρέπειας μας πρέπει να σταματήσει, διότι αν δεν σταματήσει τότε οι επόμενες γενιές ελλήνων θα είναι δούλοι στην ίδια τους την χώρα. Ας ξεκινήσει λοιπόν η Επανάσταση των Λαών, η Αντίσταση της Δημοκρατίας από την χώρα που γεννήθηκε, την Ελλάδα. Είναι προφανές πως κανένα απολύτως κόμμα είτε παλαιό είτε καινούργιο δεν θα μπορέσει να μας δώσει τίποτα, ακόμα και το δικαίωμα στο να ελπίζουμε. Χρειαζόμαστε ένα κίνημα Ένωσης Ελλήνων, χωρίς διαχωρισμούς σε ιδεολογικά στρατόπεδα, με Δημοκρατικό και Απελευθερωτικό χαρακτήρα. Η σωτηρία των ελλήνων δεν θα έρθει από την βοήθεια των ξένων δυνάμεων, οι ίδιοι οι έλληνες πρέπει να βοηθήσουμε τους εαυτούς μας. Αυτό το κίνημα πρέπει σε μεγάλο βαθμό να απαρτίζεται από νέους, άφθαρτους, φιλόδοξους και ταυτόχρονα ρεαλιστές, που θα ξέρουν τι θέλουν, που θα γνωρίζουν πως είναι αναγκαίο να θυσιαστούν, εντός και εκτός εισαγωγικών, σκεφτόμενοι τις επόμενες γενιές ελλήνων που θα ζήσουν ελεύθερες και όχι σκλαβωμένες. Οι έλληνες σε καμία φάση της ιστορίας τους δεν έζησαν πλουσιοπάροχα, όμως αυτό δεν τους εμπόδισε να είναι ευτυχισμένοι, δεν τους απέτρεψε να υπερασπίζονται τα συμφέροντα της χώρας, δεν τους απέτρεψε να είναι Πατριώτες. Ο Πατριωτισμός δεν έχει χρώματα, δεν έχει ιδεολογίες, δεν είναι μια φασιστική θεωρία, αντιθέτως μπορεί να επιβιώσει μόνο εφόσον υπάρχει δημοκρατικό πολίτευμα που ως γνωστόν η Δημοκρατία είναι ένα πνευματικό πολίτευμα. Το πνευματικό πολίτευμα επιτρέπει την εκμάθηση της ιστορίας, την ανάγνωση του παρελθόντος. Μαθαίνουμε από τα λάθη του παρελθόντος. Η ιστορία δεν επαναλαμβάνεται, η άγνοια και η αδιαφορία των ανθρώπων οδηγεί στα ίδια ακριβώς λάθη με το παρελθόν. Συνεπώς το κίνημα, που προανέφερα, πρέπει να προβάλει και την ιστορία, καθώς έτσι έρχεται η αναγνώριση της ταυτότητας, έτσι κερδίζεται η ελευθερία, τίποτα δεν χαρίζεται. Οι έλληνες βρίσκονται μπροστά σε ένα νέο μεγάλο ραντεβού με την ιστορία, το ζήτημα είναι αν θα είναι παρόντες ή αν θα επιλέξουν να γίνουν δέσμιοι του κακού τους εαυτού.
Τάσος Παππάς
Φοιτητής Αρχαιολογίας- Πανεπιστημίου Θεσσαλίας
Tags:
'Αρθρα ,
Απόψεις ,
Πολιτική
1 Responses to “Χρειαζόμαστε ένα κίνημα Ένωσης Ελλήνων, χωρίς διαχωρισμούς σε ιδεολογικά στρατόπεδα, με Δημοκρατικό και Απελευθερωτικό χαρακτήρα”
18 Ιανουαρίου 2013 στις 4:53 π.μ.
autes tis apolitik malakies lete kai eiste epikoindinoi
Δημοσίευση σχολίου