Κυριακή 16 Σεπτεμβρίου 2012
Προς νενέκους "επιστολή" του απροσκύνητου Βάσου Λυσσαρίδη...
Του Βάσου Λυσσαρίδη *
Μού δόθηκε η ευχέρεια επιλογής θέματος.Όμως όταν πατρογονικές εστίες βρίσκονται υπό κατοχή, όταν πολυχιλιόχρονες παραδόσεις βιάζονται από ένα αδίστακτο κατακτητή, όταν ο Μούσκος στην Αίπεια αναμένει τρισάγιο, όταν ο αγνώστου τάφου Ρε Αλέξης βροντοφωνάζει αντίσταση, δεν έχω άλλη επιλογή έστω κι αν πρόσφατα εδώ στα Χανιά μίλησα για το Κυπριακό.
Είμαι μονοθεματικός. Θα μπορούσα να αναφερθώ στις παράλληλες πορείες Κρήτης-Κύπρου με την μακραίωνη Ελληνική δημιουργία περιλαμβανομένης και της Βυζαντινής, την Ενετοκρατία, την Οθωμανική περίοδο τα παράλληλα γλωσσικά ιδιώματα και τελικά διαφορετικές καταλήξεις. Με την Κρήτη ενσωματωμένη στον μητροπολιτικό Ελληνικό κορμό και την Κύπρο διχοτομημένη. Όμως θα περιορισθώ στο Κυπριακό.
Είμαι μονοθεματικός. Θα μπορούσα να αναφερθώ στις παράλληλες πορείες Κρήτης-Κύπρου με την μακραίωνη Ελληνική δημιουργία περιλαμβανομένης και της Βυζαντινής, την Ενετοκρατία, την Οθωμανική περίοδο τα παράλληλα γλωσσικά ιδιώματα και τελικά διαφορετικές καταλήξεις. Με την Κρήτη ενσωματωμένη στον μητροπολιτικό Ελληνικό κορμό και την Κύπρο διχοτομημένη. Όμως θα περιορισθώ στο Κυπριακό.
Θα επαναλαμβάνω κάθε φορά ότι στην...
Κρήτη των ηρώων, της υπέρβασης, του εξευτελισμού του θανάτου, της δημιουργίας αξιών, την Κρήτη του Βενιζέλου και του Καζαντζάκη η συναισθηματική φόρτιση είναι αναπόφευκτη ιδίως όταν γίνεται αναφορά σε εθνικές εκκρεμότητες, σε συμβιβασμούς ασυμβίβαστους με την εθνική αξιοπρέπεια, σε ρεαλισμό μοιρολατρίας και εκπτώσεων.
Κρήτη των ηρώων, της υπέρβασης, του εξευτελισμού του θανάτου, της δημιουργίας αξιών, την Κρήτη του Βενιζέλου και του Καζαντζάκη η συναισθηματική φόρτιση είναι αναπόφευκτη ιδίως όταν γίνεται αναφορά σε εθνικές εκκρεμότητες, σε συμβιβασμούς ασυμβίβαστους με την εθνική αξιοπρέπεια, σε ρεαλισμό μοιρολατρίας και εκπτώσεων.
Παρόλα αυτά θα προσπαθήσω να την αποφύγω κατά το δυνατό σε μια προσπάθεια να προβώ σε μια κλινική ανάλυση του εθνικού προβλήματος της Κύπρου ή πιο σωστά του Ελληνισμού μέσα στα πλαίσια του σημερινού διεθνούς και περιφερειακού στίγματος. Οι επαναλήψεις αναπόφευκτες όταν ένα πρόβλημα βρίσκεται σε στασιμότητα.
Η εκκρεμότητα του Κυπριακού, η συνεχιζόμενη κατοχή, αλλά και η εκτροπή ο εποικισμός που απειλεί την Κύπρο με Αλεξανδρεττοποίηση είναι άμεσα συνδεδεμένα με την νέο-οθωμανική πολιτική της Τουρκίας που απειλεί το σύνολο του Ελληνισμού και απαιτεί συγκυριαρχία του Αιγαίου και Κυπροποίηση της Θράκης με την προβαλλόμενη θεωρία Νταβούτογλου ότι η Τουρκία πρέπει να αποβεί ο «προστάτης» των Οθωμανικών κοινοτήτων του πρώην αυτοκρατορικού Οθωμανικού χώρου και προτείνει δημιουργία κοινοπολιτείας Μουσουλμανικών κοινοτήτων με μητρόπολη την Τουρκία. Προσθέτει ότι κι αν ακόμα δεν υπήρχε ένας Τουρκοκύπριος η Τουρκία πρέπει να κηδεμονεύει τις Κυπριακές εξελίξεις γιατί η Κύπρος είναι απαραίτητη στους σχεδιασμούς της να αποβεί μια περιφερειακή δύναμη με παγκόσμια εμβέλεια. Είναι έτσι εξόφθαλμο ότι οι μονόπλευρες παραχωρήσεις προς τους Τουρκοκύπριους δεν διαφοροποιούν τη στάση της Τουρκίας, δεν οδηγούν σε σύγκλιση και φιλία, αλλά σε αποθράσυνση ενός ωμού επεκτατιστή που με κυνισμό καταθέτει τις προθέσεις του. Και η απειλή του αρνητικού ισοζυγίου δυνάμεων ατονεί διότι σε ώρες εθνικές ανάτασης οι αριθμοί αυτοκτονούν. Άλλωστε η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων διαφοροποιεί το σκηνικό.
Μούπαν: Γιατί διδάσκεις αντίσταση
Κάποιοι θα σκοτωθούν
Είπα: Μόνο έτσι κάποιοι θα
ζήσουν
Μούπαν: Μιλάς για σκλαβωμένα
χώματα
Τα χώματα δεν νοιώθουν
Είπα: Αυτός που δεν νοιώθει
είσαι συ
Μούπαν: Γιατί πονάς για τη
Χειμάρρα. Την έχεις δει
για μια μονάχα ώρα
Είπα: Γιατί την έχω δει
Μούπαν: Γιατί ζητάτε από τον
Πενταδάκτυλο τους ξένους ν΄αποδιώξει
Είπα: Εγώ δεν το ζητώ. Εγώ
χαράσσω ρότα για τον Άγιο
Ιλαρίωνα
Μούπαν: Σαν πας στην Σμύρνη
δεν θάβρεις ούτε έντομο
Ελληνικό
Είπα: Πάρε την εκατοντάχρονη
Σμυρνιά και πες της το
Μού είπαν: Να διδαχθείς από την
ιστορία
επιβιώνουν όσοι πειθαρχούν
στους παγκόσμιους
άρχοντες
Είπα: Επιλέγω την
απειθαρχία.
Μούπαν: Γιατί επιμένεις
Σε δυο γενιές θάχεις
ξεχάσει την τωρινή
καταγωγή σου
Είπα: Δεν ζω στον
αυριανό τον χρόνο.
Τώρα ζω.
Δεν μπορούμε να προβούμε σε σωστή διάγνωση και θεραπευτική αγωγή οποιουδήποτε περιφερειακού προβλήματος χωρίς διασύνδεση με το διεθνές και περιφερειακό στίγμα. Ο πλανηταρχισμός των ΗΠΑ παρουσιάζει ρήγματα με νέους πόλους πολιτικο-οικονομικής ισχύος (Κίνα, Ινδία, Ρωσία κ.τ.λ.) εν εξελίξει και αυτό προσφέρει δυνατότητες αξιοποίησης από λιγότερο ισχυρές δυνάμεις. Η Ε.Ε. μέχρι στιγμής απέτυχε να αποβεί ένας νέος ουσιαστικός πόλος πολιτικο-οικονομικής επιρροής με τις διακηρυγμένες Ευρωπαϊκές αξίες. Ακόμα και η συνοχή που αποτέλεσε την κύρια βάση ενοποίησης εν πολλοίς εκκρεμεί.
Το παράδειγμα της Ελλάδας είναι χαρακτηριστικό. Η κατάργηση δασμών καταστρέφει βιομηχανικές εθνικές δυνατότητες ορισμένων χωρών χωρίς αντιστάθμισμα. Και ο ισότιμος ανταγωνισμός δεν ανταποκρίνεται στην πραγματικότητα.
Όπως σε παγκόσμια κλίμακα χαρακτηριστική είναι η προσπάθεια επιβολής νεο-φιλελεύθερων μοντέλων, με συρρίκνωση του ήδη ανεπαρκούς κοινωνικού κράτους με πρόσχημα την κρίση που δημιούργησε ο τρόπος λειτουργίας του χρηματοπιστωτικού κεφαλαίου.
Οι χρηματο-πιστωτικοί κύκλοι επεκτείνουν κρίσεις σε παγκόσμια κλίμακα.
Και το τραγελαφικό είναι ότι ανατίθεται η θεραπευτική αγωγή στους υπεύθυνους της κρίσης. Και η αντιμετώπιση είναι άκρως δυσχερής σε μεμονωμένο εθνικό επίπεδο.
Η μη υλοποίηση της συνοχής αν δεν ανακοπεί θα έχει άκρως αρνητικές επιπτώσεις για την Ευρώπη.
Η θεραπεία πρέπει να είναι ριζοσπαστική κατ΄αντιπαράθεση προς τους παγκόσμιους ηγετικούς οικονομικούς κύκλους.Ημίμετρα δεν θα αποδώσουν. Και το φαινόμενο δεν είναι εθνικό, αλλά διεθνικό. Επαναλαμβάνω. Να μη διαφεύγει ότι η κατάργηση δασμών ωφέλησε κυρίως τις τεχνικά πιο ανεπτυγμένες χώρες (Γερμανία) και σε περιπτώσεις είχε αρνητικές επιπτώσεις στην οικονομία των λιγότερο ανεπτυγμένων. Σε παγκόσμιο επίπεδο που δεν αφήνει ανέπαφη την Ευρώπη, οι λαοί απαιτούν αλλαγή πορείας. Και να μη υποτιμούμε τη δύναμη του που εκδηλώνεται συνεχώς και πιο έντονα με την επέκταση των ηλεκτρονικών κινητοποιήσεων.
Κι εσύ αδελφέ
με κείνα τα ατέλειωτα τα
ροζιασμένα χέρια
Τι καρτεράς;
Αν μια σφαλιάρα δόσεις στον
πλανήτη
Οι πληγωμένες ρύμες θα
γιομίσουν ένα ολάκερο
ουρανό.
Η συνοχή στην Ευρώπη πρέπει να αποκτήσει ουσιαστικό περιεχόμενο. Και αυτό δεν αφορά μόνο την Ελλάδα. Οι μαζικές εξεγέρσεις στις πλατείες της Ευρώπης καταγράφουν μια νέα εποχή. Χρειάζεται πιο σαφής καθοδηγητική πυξίδα.
Οι κρίσεις διευκολύνουν τους ηγεμονικούς κύκλους να εδραιώσουν την ηγεμονία τους.
Σε συνάρτηση με τα εθνικά μας θέματα –και κατ΄εξοχήν το Κυπριακό- η επίσημη στάση των ΗΠΑ είναι ευνοϊκή προς τις αξιώσεις της Τουρκίας που παραβιάζουν κάθε αρχή δικαίου, όχι λόγω σύμπτωσης εθνικών συμφερόντων αλλά γιατί η Τουρκία αξιολογείται ως ισχυρός περιφερειακός παράγοντας.
Όμως υπάρχουν αξιοποιήσιμες δυνάμεις μέσα στο κογκρέσο με τις οποίες η επαφή έχει ατονήσει. Υπάρχουν λόμπι που δεν έχουν πλήρως αξιοποιηθεί.
Δεν έχει αναλυθεί πλήρως ο νέος ρόλος των Κούρδων που προσπαθεί να αξιοποιήσει η Αμερικανική πολιτική για την ασφάλεια των ενεργειακών πηγών και αγωγών, και που οδηγεί σε άλλης μορφής δικαιώματα για τους Κούρδους που δυνατό να φέρει τις Η.Π.Α. σε μια μορφή αν όχι αντιπαράθεσης διαφορετικής στάσης με την Τουρκία έστω όχι ακόμα ανοικτής.
Η προσπάθεια της Τουρκίας να αντικαταστήσει το Ιράν ως προστάτης των Μουσουλμανικών κοινοτήτων της περιοχής ενώ αρχικά χαιρετίσθηκε από τις όμορες χώρες αρχίζει να ατονεί. Όμως και ο ρόλος του Ιράν διαφοροποιείται.
Η Ρωσία προσπαθεί να επανέλθει στο προσκήνιο της περιοχής και αναζητεί εταίρους ή έστω διόδους. Δεν υποτιμάται η γεωστρατηγική και οικονομική αξία της Τουρκίας αλλά ούτε και οι κατ΄αντιπαράθεση τοποθετήσεις σε ειδικά θέματα και ασφαλώς επιμετράται επίσης ο Ελληνικός γεωστρατηγικός χώρος και ο Κυπριακός. Συχνά στάθηκε θετικά αναφορικά με τις δικές μας θέσεις.
Η Ε.Ε. καθυστερεί σε θέματα ενοποίησης (ιδιαίτερα άμυνας και εξωτερικής πολιτικής) όμως τα ζωτικά της συμφέροντα στη Μέση Ανατολή δεν μπορεί παρά να οδηγήσουν σε ευρύτερη εμπλοκή. Σε ειδικές περιπτώσεις διεφάνη η σημασία του Κυπριακού γεωπολιτικού χώρου.
Η καθυστέρηση της Κύπρου να ενταχθεί στον Συνεταιρισμό για την Ειρήνη δημιουργεί δυσχέρειες και χαρακτηρίζεται από ισχυρούς Ευρωπαίους πολιτικούς ως Ευρωσκεπτικισμός.
Αποτύχαμε να εμπλέξουμε την Ε.Ε. πιο πρακτικά στο θέμα της Κύπρου, μιας Ευρωπαϊκής χώρας με εδάφη υπό κατοχή και με αποφάσεις Ευρωπαϊκών δικαστηρίων που θεωρούν την Τουρκία ως υπεύθυνη για τις παραβιάσεις στις κατεχόμενες περιοχές, μη αναγνωρίζοντας το καλούμενο Τουρκοκυπριακό κράτος.
Ασφαλώς εμπλέκονται μεγάλα συμφέροντα. Όμως δεν μπορεί να αγνοείται η γεωστρατηγική σημασία της Κύπρου και της Ελλάδας.
Άλλωστε ποια ήταν η αντίδραση μας όταν Γαλλία και Αυστρία απέκλειαν έναρξη των ενταξιακών διαπραγματεύσεων της Τουρκίας πριν η Τουρκία συμμορφωθεί προς τις υπάρχουσες υποχρεώσεις της αποαναγνώρισης του παράνομου Τουρκοκυπριακού κράτους;
Και πώς εμπλέκουμε την Ε.Ε. στο όλο θέμα με ρόλο επιστασίας ότι τα συζητούμενα δεν συγκρούονται με το Ευρωπαϊκό κεκτημένο και τις Ευρωπαϊκές αξίες;
Πώς αξιοποιούμε τις γεωστρατηγικές μας θέσεις (Ελλάδα και Κύπρος) σε συνεργασία με Ευρωπαϊκές χώρες ιδιαίτερα τη Γαλλία αλλά όχι μόνο παραμερίζοντας τον ρόλο των ούτω καλούμενων κυρίαρχων Βρετανικών βάσεων; Πώς πιέζουμε τη Μ. Βρετανία να διαφοροποιήσει την αρνητική της στάση με το γεγονός ότι οι βάσεις αποτελούν κατάλοιπο αποικιοκρατίας και συγκρούονται με το διεθνές δίκαιο και με ειδικές αποφάσεις του Ο.Η.Ε.;
Να μη διστάσουμε να αξιοποιήσουμε εθνικούς πόρους, ιδιαίτερα σε θέματα ενέργειας όταν καλυπτόμαστε πλήρως από το διεθνές δίκαιο που για δικούς τους λόγους θέλουν να προφυλάξουν όλες σχεδόν οι χώρες;
Τι συμβαίνει με την αντιπαράθεση Τουρκίας-Ισραήλ; Πρόκειται περί μόνιμης ρήξης ή ανακατανομής ρόλων δεδομένου ότι σε ζωτικής σημασίας κεφάλαια δεν διεκόπη η συνεργασία; Και ποια σενάρια μελετούμε για κάθε πιθανό ενδεχόμενο;
Στον Αραβικό χώρο βρίσκεται σε εξέλιξη μια ιδιόμορφη επανάσταση όχι ομοιόμορφη.
Στην Αίγυπτο ο ρόλος του στρατού κρίθηκε εποικοδομητικός και έτσι θα συνεχισθεί η Αμερικανική επίδραση υπό άλλη μορφή, όμως ολοένα και πιο έντονα αποδεσμεύονται οι λαϊκές δυνάμεις. Μικρά δείγματα γραφής ήδη υπάρχουν. Η κατάληξη σε αποδεκτή πολυκομματική δημοκρατία εκκρεμεί. Έλειψαν οι κοινά αποδεκτές ηγετικές μορφές. Όμως ο ρόλος της ηλεκτρονικής επικοινωνίας και ως μέσο κινητοποιήσεων έχει καθιερωθεί. Ο λαός έχει φιλελληνικά αισθήματα από την εποχή της εθνικοποίησης της διώρυγας του Σουέζ και τον ρόλο των Ελλήνων πλοηγών και του Μακαρίου.
Οι σχέσεις έχουν ατονήσει ενώ είναι σημαντικές για τον ρόλο μας στην περιοχή.
Στην Τύνιδα η κατάσταση δεν έχει ακόμα διαμορφωθεί τελικώς όμως αποκλείεται επάνοδος στο παρελθόν.
Στη Συρία η επίδραση των Αμερικανών στις εξελίξεις μη καθοριστικές και για τις δυο αντιτιθέμενες παρατάξεις.
Στη Λιβύη το καθεστώς Γκαντάφι φαίνεται να οδηγείται στο τέλος. Πρέπει να μελετηθεί ποιός θα είναι ο μελλοντικός ρόλος του ΝΑΤΟ μετά την βοήθεια που παρέχει στις αντικαθεστωτικές δυνάμεις που όμως εμμένουν σε ουσιαστική εθνική ανεξαρτησία. Στην Υεμένη η κατάσταση βαδίζει προς το τέλος. Ποιος ο αντίκτυπος στον υπόλοιπο χώρο; Είναι το φαινόμενο τοπικό ή βρισκόμαστε στα πρόθυρα ενός παγκόσμιου φαινομένου; Πώς αντιμετωπίζονται τα μεταναστευτικά ρεύματα; Αδύνατο χωρίς γεφύρωση του χάσματος τεχνογνωσίας, κεφαλαίων και εδραίωση λαϊκής κυριαρχίας στον καλούμενο τρίτο κόσμο.
Οι ζυμώσεις δεν θα περιορισθούν μόνο σ΄αυτές τις χώρες.
Ποια η επίδραση στις Αραβο-ισραηλινές σχέσεις δεδομένου του έντονου αντι-ισραηλινού αισθήματος των μαζών αλλά και του συνεχιζόμενου ρόλου των Αμερικανών;
Η Τουρκία δεν κατόρθωσε να επωφεληθεί όσο ανεμένετο.
Ούτε όμως και η δική μας πλευρά.
Στις αναλύσεις για το Κυπριακό επισείεται το αρνητικό για μας ισοζύγιο δυνάμεων που ασφαλώς δεν μπορεί να αγνοείται. Όμως η αξιοποίηση των εμπλεκομένων συμφερόντων διαφοροποιεί ισοζύγια, αλλά να μού επιτραπεί να προσθέσω και η διάθεση λαών να προασπίσουν δικαιώματα και εθνικά εδάφη. Να μου επιτραπεί να επαναλάβω το βίωμα.
Μούπαν γιατί παλεύεις
Κι όταν ακόμα η μάχη έχει πια χαθεί
Τους απαντώ.
Γιατί αν δεν παλεύω
Ποτέ δεν θα΄ρθει άλλη μάχη
Άλλωστε η Ελληνική ιστορία είναι γεμάτη από ανάλογα παραδείγματα.
Τα κύρια όπλα της παγκόσμιας ηγεμονικής ελίτ και των εθνικών παραρτημάτων τους είναι η αποπολιτικοποίηση και η αποεθνοποίηση.
Είναι κατανοητή η απογοήτευση των πολιτών όταν δεν υπάρχουν μάλιστα ολοκληρωμένες προτάσεις (ιδεολογικές). Και τόσο εμφανής η έλλειψη σαφούς καθοριστικής πυξίδας στις αναπόφευκτες λαϊκές εξεγέρσεις. Πού θα οδηγήσει η παγκόσμια κρίση όταν μειώνει δραματικά το μειωμένο εισόδημα λαϊκών μαζών; Πού θα οδηγήσουν τα νέα φαινόμενα; Ποιες αναδιαρθρώσεις επιβάλλονται; Όμως ξεφεύγω κατά πολύ από το θέμα.
Τελικά όμως οι λαϊκές εξεγέρσεις της μιας ή της άλλης μορφής είναι αναπόφευκτες. Χρειάζεται καθοδηγητική πυξίδα.
Γίνεται αξιοποίηση της δυσαρέσκειας για αποχή των πολιτών από τα κοινά.
Όμως αποχή ισοδυναμεί με συνενοχή και ασφαλώς όχι μόνο δεν τιμωρεί, αλλά ευνοεί τους υπεύθυνους.
Η αποεθνοποίηση προωθείται κυρίως σε λαούς με εθνικές εκκρεμότητες ή κινδύνους.
Είναι φανερή αυτή η προσπάθεια τόσο στον μητροπολιτικό όσο και στον Κυπριακό χώρο. Η έλλειψη εθνικής συνειδητότητας καθιστά κάθε λαό ευάλωτο.
Για μας που αντιμετωπίζουμε κινδύνους εθνικού αφανισμού αποτελεί επικίνδυνη εξέλιξη.
Αγαπούμε όλους τους λαούς και σεβόμαστε όλους τους εθνικούς πολιτισμούς. Επιλέγουμε σύνθεση και συνύπαρξη όχι εξάλειψη.
Στεκόμαστε συναγωνιστικά προς κάθε λαό που αντιμετωπίζει εθνικά προβλήματα. (Παλαιστίνη) ακόμα και μέσα στην Τουρκία με τον πολιτικό κρατούμενο στα λευκά κελιά. Θα αγωνισθούμε χωρίς υπολογισμό θυσίας και για τα δικά μας. Και αν εθνικισμός είναι να μη προσυπογράφεις απεμπόληση πατρίδων και δικαιωμάτων δηλώνω για πολλοστή φορά εθνικιστής. Αντιστρέφω. Ο καλώς νοούμενος διεθνισμός ξεκινά από τον πατριωτισμό.
Η προσήλωση στον εθνικό πολιτισμό και εθνική ταυτότητα δεν σημαίνει εχθρότητα προς κανένα λαό. Αν δεν είμαστε περήφανοι για την Ελληνική μας ταυτότητα πως θα την προασπίσουμε;
Ελλάδα των Αρκαδιών
και της Αλαμάνας
του κρυφού σχολειού
και της ανοιχτής
αντίστασης
Ελλάδα της Κορυτσάς
με τους νεκρούς
που προδόθηκαν από
τους νικητές
συμπολεμιστές
μάνα Ελλάδα
θα σε πω
κι όταν κάποιοι
νεόσοφοι θα με
ονομάσουν
εθνικιστή.
Στην Κύπρο διακυβεύεται η επιβίωση του Κυπριακού Ελληνισμού. Το Κυπριακό από λανθασμένους χειρισμούς προβάλλεται ως δήθεν διακοινοτική διαμάχη και έτσι προσφέρεται άλλοθι στην Τουρκία.
Το Κυπριακό είναι θέμα-εισβολής, εθνοκάθαρασης κατοχής βίαιου διαμελισμού και καταπάτησης της εδαφικής ακεραιότητας και ανεξαρτησίας μιας Ευρωπαϊκής χώρας και των δικαιωμάτων όλων των νομίμων πολιτών με τους Τουρκοκύπριους να διαμαρτύρονται μαζικά ενάντια στην ασφυκτική κηδεμονία της Τουρκίας.
Η ακολουθούμενη διαδικασία είναι ατελέσφορη.
Οι δε παραχωρήσεις που ξεπέρασαν κάθε όριο ασφάλειας δεν θεραπεύουν αλλά επιβαρύνουν την νόσο.
Δεν είναι δυνατό να δεχθούμε εκ περιτροπής προεδρία, νομιμοποίηση του εποικισμού, φυλετικές διακρίσεις, καταπάτηση κάθε αρχής δημοκρατίας με τους Ελληνοκύπριους δεύτερης τάξης πολίτες στη δική τους Ευρωπαϊκή πατρίδα, δυαρχία με χωριστές Ελληνοκυπριακές και Τουρκοκυπριακές ψηφοφορίες.
Επιβάλλεται μια νέα διορθωτική πορεία. Πανεθνική δεδομένου ότι ο Τουρκικός επεκτατισμός απειλεί το σύνολο του Ελληνισμού. Και το ενιαίο αμυντικό δόγμα πρέπει να πάρει πολύ πιο ουσιαστικό περιεχόμενο.
Ειδικά για το Κυπριακό μπορεί να επιτευχθεί ενότητα στη βάση του ομόφωνου ανακοινωθέντος του Εθνικού Συμβουλίου (Σεπτ. 2009) που καθορίζει ως παραμέτρους λύσης ανεξαρτήτως αδόκιμων ονοματολογιών, την ενότητα χώρου, κράτους, οικονομίας, θεσμών, την διασφάλιση των βασικών ελευθεριών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων όλων των πολιτών και απαλλαγή από έποικους, εγγυητές και ξένη στρατιωτική παρουσία.
Το ανακοινωθέν φέρει την υπογραφή όλων. Να συμμορφωθούμε όλοι με τα συμφωνηθέντα.
Να καταγγείλουμε την Τουρκία στα διεθνή, περιφερειακά και εθνικά βήματα.
Να εδραιώσουμε συμμαχίες ενδοευρωπαϊκές και άλλες.
Να συστήσουμε ένα αγωνιστικό μέτωπο.
Δεν θα ανεχθούμε να είμαστε η τελευταία γενιά Ελληνοκυπρίων στα πατρογονικά μας χώματα.
Θα κρατήσουμε την Ελληνική παρουσία ζωντανή.
Στην Αθήνα νεοπρόβλητοι φιλόσοφοι
λοιδορούν την Αθηναϊκή αγορά
Ακαδημαϊκοί χωρίς
Ακαδημία
με σύγχρονη σοφία θέλουν ξεπερασμένους
τον Πλάτωνα, τον Αριστοτέλη,
τους σοφιστές μα και τον
Περικλή και τον Κίμωνα.
Το Βυζάντιο τώχουν ξεγράψει
κι ας βρίσκεται σε κάθε γωνιά
της Ελλάδας των καθολικώς διαμαρτυρομένων
Και για το ύστερα ξεχνούν
πως τον Ρήγα τον προλάτη της αδελφοσύνης
των λαών τον δολοφόνησαν
πρόγονοι και επίγονοι δολοφόνων
Εμείς και σήμερα θέλουμε
φιλία μ΄όλους όμορους,
όμηρους κι αλαργινούς
Όμως στο δεξί το χέρι η
αδελφοσύνη
Στ΄ αριστερά το Κρητικό
μαχαίρι για κατακτητές
και σύγχρονους πειρατές
Μού λένε πως αν μιλάω
για λευτεριά σπέρνω ζιζάνια
και ειν΄αλήθεια
Ζιζάνια που τρέφονται από παράσιτα
και τρέφουν την αληθινή
τη λεβεντιά και την αδελφοσύνη
Όμως εγώ αδιόρθωτος θα
μείνω
Μέρα και νύχτα ν΄αγναντεύω
τον βορρά
Θέλω τον Τούρκο λεύτερο
σε λεύτερη πατρίδα
μα θέλω των γερο-Μίχαλο
τον πρόσφυγα αφέντη στη
δική του.
Βαδίζω στο 92ο χρόνο της ζωής μου.
Όμως όσος μού έμεινε χρόνος ανήκει στον αγώνα για λευτεριά και δικαίωση.
Τότε μόνο θα αναπαυθώ ζωντανός ή νεκρός,
όταν λεύτεροι πορευτούμε
στον λεύτερο
Πενταδάκτυλο.
* Ομιλία Επίτιμου Προέδρου του Κ.Σ. ΕΔΕΚ Βάσου Λυσσαρίδη, σε διάλεξη της Εταιρείας Κρητικών Σπουδών-Ίδρυμα Καψωμένου στα Χανιά με τίτλο: «Το Κυπριακό στα πλαίσια του νέου παγκόσμιου και περιφερειακού περίγυρου»27 Ιούνη 2011
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Προς νενέκους "επιστολή" του απροσκύνητου Βάσου Λυσσαρίδη...”
Δημοσίευση σχολίου