Παρασκευή 15 Ιουνίου 2012
Η στρατηγική των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο απειλεί το ίδιο το ΝΑΤΟ Του F. William Engdahl* για το γαλλικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο Voltaire Network
Eισαγωγή του Thierry MeyssanΑνικανοποίητες με την ίδια την πρωτοβουλία τους για την τεχνητή δημιουργία του Κοσσυφοπεδίου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν πλέον αποφασίσει να εντάξουν με συνοπτικές διαδικασίες το μαφιόζικο αυτό κράτος στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Ένα νέο μέλος με αυτά τα χαρακτηριστικά είναι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται η Ευρώπη αυτή τη στιγμή. Ωστόσο, συγχρόνως, θα συμβάλει τα μέγιστα στην εδραίωση της αμερικανικής πολιτικής και στρατιωτικής ατζέντας του ΝΑΤΟ στην περιοχή, για να μην μιλήσουμε για το ακμαίο εμπόριο ηρωίνης από το Αφγανιστάν. Και οι δύο αυτοί παράγοντες, όπως επισημαίνει ο F: William Engdahl σε αυτή την διεξοδική ανάλυση, αποτελούν απειλή για τη Ρωσία και μπορεί τελικά να αποδειχθούν μπούμερανγκ για το ίδιο το ΝΑΤΟ.
12 Aπριλίου 2012
Μέσω μίας από τις πιο παράξενες ανακοινώσεις της για θέματα εξωτερικής πολιτικής, η κυβέρνηση Ομπάμα, δια στόματος της υπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, Χίλαρι Κλίντον, δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον θα "βοηθήσει" το Κοσσυφοπέδιο να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η υπόσχεση δόθηκε μετά την πρόσφατη συνάντησή της με τον πρωθυπουργό του Κοσσυφοπεδίου, Χασίμ Θάτσι, στην Ουάσινγκτον, όπου και επαίνεσε την πρόοδο της κυβέρνησης Θάτσι στην "ευρωπαϊκή ολοκλήρωση και την οικονομική ανάπτυξη" [1].
Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η ανακοίνωσή της έχει προκαλέσει σοβαρές ενεργειακές "οχλήσεις" μεταξύ των πολιτικών και στρατιωτικών αξιωματούχων σε διάφορες πρωτεύουσες ευρωπαικών χωρών που ανήκουν στο ΝΑΤΟ. Και δεν είναι παρά ελάχιστα τα άτομα που είναι σε θέση να εκτιμήσουν πόσο παρακινδυνευμένο και παράλογο είναι το σχέδιο της Κλίντον να ασκήσει πιέσεις ώστε να ενταχθεί το Κοσσυφοπέδιο στο ΝΑΤΟ και στην ΕΕ.
Κοσσυφοπέδιο: μερικά στοιχειώδη γεωπολιτκά δεδομένα
Το επίμαχο κομμάτι ανεξάρτητης επικράτειας που σήμερα αποκαλείται Κοσσυφοπέδιο ήταν τμήμα της Γιουγκοσλαβίας και συνδεόταν με τη Σερβία έως ότου η στρατιωτική επέμβαση του ΝΑΤΟ με τους βομβαρδισμούς του 1999 κατεδάφισε ό,τι απέμεινε από τη Σερβία του Μιλόσεβιτς και άνοιξε το δρόμο, με την αμφιλεγόμενη συνδρομή των χωρών-μελών της ΕΕ, και ιδιαίτερα της Γερμανίας, ώστε οι Ηνωμένες Πολιτείες να διαιρέσουν την πρώην Γιουγκοσλαβία σε μικρά ψευδοκράτη-προτεκτοράτα. Το Κοσσυφοπέδιο έγινε ένα από αυτά, όπως και η ΠΓΔΜ, αφού είχε προηγηθεί η απόσχιση της Σλοβενίας και της Κροατίας από τη Γιουγκοσλαβία με την ισχυρή στήριξη του γερμανικού Υπουργείου Εξωτερικών.
Μια σύντομη ανασκόπηση των περιστάσεων που οδήγησαν στην απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου από τη Γιουγκοσλαβία θα συμβάλει ώστε να γίνει κατανοητό το πόσο επικίνδυνη είναι για το μέλλον της Ευρώπης μια ένταξη του προτεκτοράτου αυτού στο ΝΑΤΟ ή στην ΕΕ. Ο Χασίμ Θάτσι, σημερινός πρωθυπουργός του Κοσσυφοπεδίου, ανέλαβε την αποστολή του, θα έλεγε κανείς, μέσω του Υπουργείου Εξωτερικών των ΗΠΑ και όχι μέσω ελεύθερων και δημοκρατικών εκλογών στο Κοσσυφοπέδιο. Το Κοσσυφοπέδιο δεν αναγνωρίζεται ως νόμιμο κράτος ούτε από τη Ρωσία ούτε από τη Σερβία και περισσότερες από εκατό άλλες χώρες. Ωστόσο, αναγνωρίστηκε αμέσως από την κυβέρνηση Μπους και το Βερολίνο, όταν διακήρυξε την ανεξαρτησία του το 2008.
Η ένταξη του Κοσσυφοπεδίου στην ΕΕ θα ισοδυναμoύσε με την ένταξη άλλης μιας αποτυχημένης χώρας, κάτι που ίσως να μην ενοχλεί την Αμερικανίδα υπουργό Κλίντον, αλλά σίγουρα θα αποβεί επιζήμιο για την ΕΕ στην παρούσα συγκυρία. Σύμφωνα με τις πιο αισιόδοξες εκτιμήσεις, ο δείκτης ανεργίας στη χώρα αγγίζει το 60%. Αυτό δεν κατατάσσει απλώς το Κοσσυβοπέδιο στις χώρες του λεγόμενου Τρίτου Κόσμου. Η οικονομία του ήταν πάντα η φτωχότερη στη Γιουγκοσλαβία και σήμερα είναι ακόμη χειρότερη. Ωστόσο, το πραγματικό ζήτημα, όσον αφορά την ειρήνη και την ασφάλεια της ΕΕ στο μέλλον, είναι η ίδια η φύση του κράτους του Κοσσυφοπεδίου, που έχει δημιουργηθεί από την Ουάσιγκτον από τα τέλη του 1990.
Το μαφιόζικο κράτος και η Βάση Bondsteel
Το Κοσσυφοπέδιο δεν είναι παρά μια μικροσκοπική περιοχή σε μια από τις πλέον στρατηγικής (από γεωπολιτική άποψη) σημασίας τοποθεσίες σε όλη την Ευρώπη, αν λάβει κανείς υπ' όψιν τους στόχους των ΗΠΑ για τον έλεγχο με στρατιωτικά μέσα των αγωγών πετρελαίου και φυσικού αερίου και τη μεταφορά τους από τις πλούσιες σε ενεργειακούς πόρους χώρες της Μέσης Ανατολής πρός τη Ρωσία και τη Δυτική Ευρώπη. Η σημερινή αναγνώριση με πρωτοβουλία των των ΗΠΑ της αυταανακηρυγμένης "Δημοκρατίας του Κοσσυφοπεδίου" αποτελεί την συνέχιση της πολιτικής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια από την παράνομη στρατιωτική επιχείρηση του 1999 και τους βομβαρδισμούς της Σερβίας από το ΝΑΤΟ, γεγονότα που οδήγησαν σε μια "εκτός επικράτειας" ανάπτυξη στρατευμάτων που ποτέ δεν τόλμησε να εγκρίνει το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η στρατιωτική επιχείρηση έγινε τότε με αφορμή την εικασία ότι ο στρατός του Μιλόσεβιτς δήθεν ήταν έτοιμος να διαπράξει γενοκτονία εναντίον των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου.
Μερικούς μήνες πριν από τους βομβαρδισμούς σερβικών στόχων από τις ΗΠΑ, μία από τις δριμύτερες επιθέσεις που διαπράχθηκαν στην περιοχή από το Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, ένας ανώτερος αξιωματούχος των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών σε κατ' ιδίαν συνομιλία εμπιστεύθηκε σε κάποιον Κροάτη, ανώτερο αξιωματικό του στρατού στο Ζάγκρεμπ, κάποιες πληροφορίες σχετικά με τη στρατηγική της Ουάσιγκτον όσον αφορά την πρώην Γιουγκοσλαβία. Σύμφωνα με τις συνομιλίες αυτές, οι οποίες στη συνέχεια μου δόθηκαν εμπιστευτικά, στόχος του Πενταγώνου ήδη στα τέλη του 1998 ήταν να έχει τον έλεγχο του Κοσσυφοπεδίου, προκειμένου να εξασφαλίσει μια στρατιωτική βάση ώστε να ελέγχει ολόκληρη την περιοχή που εκτείνεται από την Νοτιοανατολική Ευρώπη μέχρι τις πλούσιες σε υδρογονάνθρακες χώρες της Μέσης Ανατολής.
Από τον Ιούνιο του 1999, όταν οι "Δυνάμεις του ΝΑΤΟ στο Κοσσυφοπέδιο" (KFOR) κατέλαβαν την περιοχή, η οποία τότε αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας (που περιελάμβανε τη Σερβία και το Μαυροβούνιο), το Κοσσυφοπέδιο τελούσε τεχνικά υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών, σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ. Η Ρωσία και η Κίνα ενέκριναν επίσης το εν λόγω ψήφισμα, το οποίο καθορίζει το εγγυητικό ρόλο της KFOR στην διακοπή των εθνοτικών συγκρούσεων και βιαιοπραγιών μεταξύ του πληθυσμού της σερβικής χριστιανικής μειονότητας και της ισλαμικής πλειοψηφίας των Αλβανών του Κοσσυφοπεδίου. Σύμφωνα με το ψήφισμα αρ. 1244 το Κοσσυφοπέδιο θα παρέμενε τμήμα της Σερβίας, με την εκκρεμότητα μιας μελλοντικής ειρηνικής επίλυσης του ζητήματος. Ωστόσο, το ψήφισμα εκείνο του ΟΗΕ αγνοήθηκε κατάφωρα από τις ΗΠΑ, τη Γερμανία και άλλες χώρες-μέλη της ΕΕ το 2008.
Η εκ μέρους της Βερολίνου και της Ουάσιγκτον άμεση αναγνώριση της ανεξαρτησίας του Κοσσυφοπεδίου το Φεβρουάριο του 2008, έγινε - είναι πολύ σημαντικό αυτό - λίγες ημέρες μετά τις προεδρικές εκλογές της Σερβίας, οι οποίες προβλέψιμα ανέδειξαν τον αμερικανόφιλο Μπόρις Τάντιτς στην ηγεσία της χώρας για μια δεύτερη τετραετή θητεία. Με εξασφαλισμένη την θέση του Τάντιτς, η Ουάσιγκτον θα μπορούσε στο μέλλον να υπολογίζει σε μια μετριοπαθή αντίδραση της Σερβίας στην θέση των ΗΠΑ για το Κοσσυφοπέδιο.
Αμέσως μετά τον βομβαρδισμό της Σερβίας το 1999, το Πεντάγωνο κατέσχεσε μια έκταση 1000 στρεμμάτων στο Κοσσυφοπέδιο, στην περιοχή Uresevic, κοντά στα σύνορα με την ΠΓΔΜ, και έκανε συμβόλαιο με την εταιρεία Halliburton, όταν ο Ντικ Τσένι ήταν διευθύνων σύμβουλός της, αναθέτοντάς της την κατασκευή μιας από τις μεγαλύτερες στρατιωτικές βάσεις που διαθέτουν οι ΗΠΑ στο εξωτερικό, τη Βάση Bondsteel, που σήμερα αριθμεί προσωπικό μεγαλύτερο των 7000.
Πηγή: http://kostasxan.blogspot.com/2012/04/blog-post_7838.html?utm_source=BP_recent
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Η στρατηγική των ΗΠΑ στο Κοσσυφοπέδιο απειλεί το ίδιο το ΝΑΤΟ Του F. William Engdahl* για το γαλλικό ειδησεογραφικό ιστολόγιο Voltaire Network”
Δημοσίευση σχολίου