Ελεύθερος Κήρυκας

Του Σάββα Καλεντερίδη

Στο άρθρο μας της 18^ης Μαΐου με τίτλο «Από το Οίκαδε στο ‘Όχι στο Μνημόνιο’:Οδεύοντας προς μια νέα Μικρασιατική Καταστροφή», αναφερόμενοι στο αδιέξοδο που αντιμετωπίζει η χώρα λέγαμε:
«Σήμερα, ελέω Γιώργου Παπανδρέου και της κοινοβουλευτικής του ομάδας που τον καταχειροκροτούσε όρθια αλλεπάλληλες φορές για τα επιτεύγματά του (!), η χώρα βρίσκεται εγκλωβισμένη στα νύχια των διεθνών τοκογλύφων και ο ελληνικός λαός υφίσταται τις καταστροφικές συνέπειες του μνημονίου. Την ίδια στιγμή, υπάρχουν πολιτικές δυνάμεις που εκμεταλλευόμενες την κόπωση και την έλλειψη ελπίδας του ελληνικού λαού, όπως τότε, στο αδιέξοδο της εμπλοκής μας στη Μικρά Ασία, βροντοφωνάζουν το «Οίκαδε» με σημερινούς όρους, κλίνοντας σε κάθε κλίση το «ΟΧΙ στο Μνημόνιο», υποσχόμενοι την επιστροφή της ελπίδας, που σε παραλληλισμό με την κατάρρευση του μικρασιατικού μετώπου, η ελπίδα μπορεί να πάρει και το σχήμα της δραχμής.

Υπάρχουν και άλλες θλιβερές ομοιότητες στη συμπεριφορά του πολιτικού κόσμου της χώρας σήμερα, που ανταγωνίζονται σε ανευθυνότητα, τυχοδιωκτισμό και λαϊκισμό τους πολιτικούς της Μικρασιατικής Καταστροφής. Το θέμα είναι αν θα υπάρχουν ομοιότητες στη συμπεριφορά του θύματος, του ελληνικού λαού, αφού είναι γνωστό ότι η ιστορία διδάσκει.»

Αισθανθήκαμε την ανάγκη να υπενθυμίσουμε τα παραπάνω στο σημερινό μας άρθρο, εξ αιτίας δυο γεγονότων που συνέβησαν το πρωί της 7^ης Ιουνίου, δέκα ημέρες πριν τις εκλογές. Δυο γεγονότα που ασχέτως αν αυτό δεν είναι ορατό με την πρώτη ματιά, συνδέονται απολύτως μεταξύ τους.

Το πρώτο αφορά στο φόνο ενός 43χρονου Αλβανού, ο οποίος καταδιώχτηκε και χτυπήθηκε με κυνηγετικό όπλο από 24χρονο, του οποίου το σπίτι αποπειράθηκε να ληστέψει ο νεκρός μαζί με ομάδα συντρόφων του.

Το δεύτερο γεγονός είναι η χειροδικία του εκπροσώπου τύπου και υποψηφίου βουλευτή της Χρυσής Αυγής, Ηλία Κασιδιάρη, εναντίον της υποψήφιας βουλευτού του ΚΚΕ, κ. Λιάνας Κανέλλη και η εκτόξευση ποτηριού με νερό εναντίον της υποψήφιας βουλευτού του ΣΥΡΙΖΑ, κ. Ρένας Δούρου, στην εκπομπή του κ. Γιώργου Παπαδάκη.

Στο πρώτο επεισόδιο, ένας Έλληνας που παρατηρεί χρόνια τώρα την παράδοση της χώρας στο χάος, την αναρχία και την εγκληματικότητα που οφείλεται κυρίως στην έλλειψη πολιτικής στο μείζον ζήτημα της λαθρομετανάστευσης, ένας Έλληνας που είδε πριν από λίγες ημέρες έναν συμπολίτη του να πέφτει νεκρός και τον αδελφό του νεκρού να λαβώνεται σοβαρά από ληστές που πυροβόλησαν με καλασνίκωφ, ενώ επιχειρούσαν να κλέψουν το αυτοκίνητό τους, πήρε το νόμο στα χέρια του, με τη γνωστή τραγική κατάληξη. Να σημειωθεί ότι οι ληστές προηγουμένως είχαν μπει στο σπίτι του, απείλησαν με μαχαίρι τη μητέρα του, τους κυνήγησε με τον αδελφό του, ειδοποίησε την αστυνομία, η οποία ήλθε και έφυγε για να πάει σε ένα άλλο επεισόδιο. Έτσι οι όταν ληστές επέστρεψαν μετά από δυο ώρες για να συνεχίσουν τη «δουλειά» τους κυριολεκτικά ανενόχλητοι σε άλλο σπίτι, έπεσαν πάνω στον νεαρό, ο οποίος κάτω από αδιευκρίνιστες αυτή τη στιγμή συνθήκες πυροβόλησε και σκότωσε τον έναν εκ των ληστών.

Στο δεύτερο επεισόδιο, ο εκπρόσωπος τύπου της Χρυσής Αυγής, ευρισκόμενος σε ένα στρογγυλό τραπέζι τηλεοπτικού σταθμού, στο οποίο παρακάθονταν πολιτικοί και δημοσιογράφοι που ο καθείς εξ αυτών αποτελεί χαρακτηριστικό δείγμα του ήθους, της παιδείας και της πολιτικής ποιότητας της χώρας, έκανε αυτό που περίμεναν οι περισσότεροι ψηφοφόροι του. Με βάση τη λογική των οπαδών και των ψηφοφόρων του, επιτέθηκε εναντίον ενός διεφθαρμένου συστήματος που εκπροσωπούσαν οι παριστάμενοι, ένα σύστημα που οδήγησε την κοινωνία και τη χώρα στην καταστροφή.

Να σημειωθεί ότι της επίθεσης του εκπροσώπου της Χρυσής Αυγής είχε προηγηθεί η απαξίωση του πολιτικού συστήματος στη συνείδηση της συντριπτικής πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, ενώ συγκεκριμένοι και γνωστοί στο πολιτικό σύστημα κύκλοι, με ή και χωρίς κουκούλα, έκαναν χρόνια τώρα τη βία εργαλείο πολιτικής επιβίωσής τους, ξεχνώντας προφανώς ότι η βία δεν έχει πρόσημο, δεξιό ή αριστερό.

Οι υπεύθυνοι της καταστροφής της χώρας, βαθύτατα διεφθαρμένοι και αποδεδειγμένα ανάξιοι πολιτικοί από τη μια πλευρά και οι υποστηρικτές της βίας από την άλλη, αυτής της βίας που έχει ως διαχρονικό στόχο τους απλούς εργαζομένους στην Ελληνική Αστυνομία, που έκαψε αλλεπάλληλες φορές την Αθήνα και προκάλεσε το θάνατο των εργαζομένων στη Μαρφίν, έσπειραν χρόνια τώρα ανέμους και θερίζουμε όλοι μαζί θύελλες.

Αυτοί καθιέρωσαν τη βία με αλλεπάλληλες επιθέσεις σε πολιτικούς τους αντιπάλους, με κάψιμο βιβλιοπωλείων, με ξυλοδαρμούς καθηγητών πανεπιστημίου, με στην ουσία φασιστικές πρακτικές στα πανεπιστήμια, αυτοί δημιούργησαν τις συνθήκες για να στραφούν κατά εκατοντάδες χιλιάδες οι απελπισμένοι Έλληνες στη Χρυσή Αυγή, Έλληνες που μέχρι χθες ψήφιζαν όλα τα κόμματα, όπως προκύπτει από τις σχετικές δημοσκοπήσεις και μετρήσεις που βλέπουν το φως της δημοσιότητας.

Η Χρυσή Αυγή είναι αποτέλεσμα και όχι αυθύπαρκτο πολιτικό φαινόμενο, είναι αποτέλεσμα της απολύτως διεφθαρμένης, ανεύθυνης, βίαιης και αντεθνικής συμπεριφοράς των μεν και των δε, που ακόμα και μετά τις εκλογές της 6^ης Μαΐου, που είδαν το αποτέλεσμα των πολιτικών τους, συνέχισαν να προκαλούν και να κάνουν ακριβώς αυτό που ίσως εκτοξεύσει ξανά τη Χρυσή Αυγή στα ύψη.

Τα ελληνικά κόμματα, δείχνοντας απίστευτη ανωριμότητα και ανευθυνότητα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας των διερευνητικών εντολών που ακολούθησαν τις εκλογές της 6^ης Μαΐου, σέρνουν τη χώρα σε εκλογές, αναπτύσσοντας κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου έναν εντόνως παρακμιακό και ανεύθυνο πολιτικό λόγο, που αποτελεί κόλαφο για τη δημοκρατία μας και για το πολιτικό σύστημα.

Τη στιγμή που η Ελλάδα βαδίζει με γοργά βήματα στην καταστροφή, τη στιγμή που διαρρηγνύεται ταχύτατα ο κοινωνικός ιστός, με τους καρκινοπαθείς να μην μπορούν να προμηθευθούν τα φάρμακά τους και την ανεργία να εκτινάσσεται στα ύψη, τα κόμματα αδυνατούν να αναπτύξουν έναν απλό πολιτικό διάλογο για να διαφωτίσουν και να καθησυχάσουν το λαό και με τις τυχοδιωκτικές τους θέσεις προετοιμάζουν και πάλι το κλίμα της ακυβερνησίας, με ανυπολόγιστες συνέπειες για το μέλλον της χώρας.

Το τραγικό είναι ότι αυτός που κρατάει το «κλειδί» της λύσης στα χέρια του, ο Έλληνας ψηφοφόρος, είναι εγκλωβισμένος μεταξύ των κομμάτων εξουσίας που έχουν τεράστιες ευθύνες για την καταστροφή της χώρας και συνεχίζουν να φιλοξενούν στις τάξεις και τα ψηφοδέλτιά τους εξοφθάλμως διεφθαρμένους πολιτικούς και μεταξύ κομμάτων που ενώ χρόνια τώρα χειρίστηκαν με παροιμιώδη ανευθυνότητα το θέμα της πολιτικής βίας, με τεράστιες συνέπειες για τη χώρα, έρχονται σήμερα να επεκτείνουν και να εμπλουτίσουν την έννοια της ανευθυνότητας με ένα νέο «Οίκαδε», με ανεφάρμοστες προεκλογικές κορώνες, που σκάβουν και το δικό τους λάκκο, κάτι που ελπίζουμε να μην αποδειχτεί στην πράξη αμέσως μετά τις εκλογές.

Τέλος, ακριβώς επειδή διάγουμε μια από τις κρισιμότερες φάσεις της νεότερης ιστορίας της Ελλάδος, εκφράζουμε την ελπίδα η κοινωνία να επιδείξει με σωφροσύνη τα δημοκρατικά και τα πατριωτικά της αντανακλαστικά και την επόμενη Κυριακή να επιλέξει την πιο ανώδυνη λύση για να ξεπεράσουμε το αδιέξοδο που αντιμετωπίζουμε ως χώρα και ως έθνος.