Σάββατο 19 Μαΐου 2012
ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΗ ΛΥΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ
Αθήνα, 19 Μαΐου 2012
Το ερώτημα ευρώ ή δραχμή έχει τεθεί από την αρχή της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα και είναι ευτύχημα, ότι δεν οδήγησε σε πολιτικό διχασμό δεδομένου ότι τα επιχειρήματα υπέρ του ευρώ είναι όχι μόνο πολλά, αλλά και σαφή και ως εκ τούτου εύκολα κατανοητά όχι μόνο από τον πολιτικό κόσμο, αλλά και από το ευρύ κοινό, το οποίο χωρίς να απαιτούνται ειδικές οικονομικές γνώσεις αντιλαμβάνεται ότι θα ήταν καταστροφικό για την Ελλάδα αν εγκατέλειπε ένα από το πιο ισχυρά νομίσματα του κόσμου που το υπερασπίζονται οι πιο γερές οικονομίες του κόσμου.
Είναι όμως γεγονός ότι η ελληνική οικονομία βρίσκεται σε τραγική κατάσταση και έχει μπροστά της μια ιδιαίτερα απότομη ανηφόρα. Όπως συμβαίνει και με τους ορειβάτες σε τέτοιες περιπτώσεις, ακόμη και όταν αυτοί είναι εύρωστοι σαραντάρηδες, είναι απαραίτητη η υποστήριξη από ένα ειδικό ορειβατικό μπαστούνι. Διότι αν υποθέσουμε ότι ένα γερό νόμισμα δίνει μια γερή ώθηση στην οικονομία να βγάλει την ανηφόρα, το ειδικό μπαστούνι μπορεί να κάνει τη διαφορά και η προσπάθεια να διευκολυνθεί αποτελεσματικά.
Η δυσκολία να βγάλουμε ως χώρα την ανηφόρα γίνεται πιο σύνθετη διότι πρέπει να αντιμετωπίσουμε και τους συνοδοιπόρους μας, οι οποίοι, αντί να «βάλουν ένα χεράκι» και να μας διευκολύνουν, όχι μόνο εκφράζουν τη δυσπιστία τους στις δυνάμεις μας, αλλά μας πιέζουν να ακολουθήσουμε μεθόδους που οδηγούν στην εξάντλησή μας και όχι στο ξεπέρασμα των εμποδίων. Κρίνοντας ενδεχομένως καλόπιστα με βάση τα δικά τους δεδομένα και τους δικούς τους μηχανισμούς επιμένουν στις συνταγές των μνημονίων, που οδηγούν στο θανατηφόρο σπιράλ της οικονομικής ύφεσης και της κοινωνικής εξαθλίωσης.
Εκτιμάται με πολύ μεγάλο βαθμό βεβαιότητας, ότι αμέσως μετά τις εκλογές αναμένεται να αντιμετωπίσουμε ως Ελλάδα τον επόμενο πολιτικό εκβιασμό εκ μέρους των δανειστών μας: «Ή κάνετε αυτό και αυτό ή δεν θα πάρετε χρήματα». Αυτό το λένε ήδη από τώρα πιέζοντας ψυχολογικά τους ψηφοφόρους να ψηφίσουν υπέρ των δύο κομμάτων που οδήγησαν τη χώρα στο χάος και στη συνέχεια στην πολιτική υποταγή στα αρπακτικά.
Αν θέλουμε λοιπόν να αποφύγουμε την επιλογή του θανατηφόρου σπιράλ της συμφοράς και να ακολουθήσουμε το δρόμο της σωτηρίας δεν θα πρέπει να αποδεχθούμε νέο εκβιασμό.
Συνεπώς, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε το ενδεχόμενο να μη λάβουμε τα ευρώ που είναι αναγκαία για τη λειτουργία του κρατικού μηχανισμού, δηλαδή για τις πληρωμές των κρατικών λειτουργών και ευρύτερα την οικονομική κάλυψη των κρατικών δαπανών συμπεριλαμβανομένων μισθών και συντάξεων. Σε μια τέτοια πιθανή περίπτωση δεν θα πρέπει να εγκαταλείψουμε το ευρώ ως επίσημο νόμισμα, το οποίο έχουμε ως χώρα-μέλος της ευρωζώνης. Οι εταίροι μας δεν μπορούν νομικά να μας διώξουν. Αυτό που λίγοι (αλλά ισχυροί) εξ αυτών φαίνεται να επιθυμούν είναι να μας οδηγήσουν στην απόφαση να εγκαταλείψουμε μόνοι μας την ευρωζώνη, ώστε να επιλέξουμε άλλο νόμισμα (π.χ. τη δραχμή) και να τυπώσουμε δικά μας χαρτονομίσματα διασφαλίζοντας τις πληρωμές του κράτους και γενικά τη λειτουργία της οικονομίας στο εσωτερικό. Είναι σαφές ότι σε μια τέτοια περίπτωση ένα τέτοιο ελληνικό εθνικό νόμισμα θα είναι άκρως υποτιμημένο έναντι του ευρώ και των άλλων ισχυρών νομισμάτων του κόσμου και η Ελλάδα «σε χρόνο μηδέν» θα έχει επισημοποιήσει την καταδίκη της και θα ανήκει στην ομάδα των χωρών αυτών στις οποίες ένας μισθός περίπου 300 ευρώ θεωρείται φυσιολογικός.
Προκειμένου να αποφύγουμε μια τέτοια βουτιά στον γκρεμό μπορούμε (παραμένοντας στην ευρωζώνη, ώστε όλες οι δοσοληψίες μας με το εξωτερικό να συνεχίσουν να γίνονται σε ευρώ) να υιοθετήσουμε για το εσωτερικό και συμπληρωματικά με το ευρώ ένα δεύτερο νόμισμα συνδεδεμένο σε σταθερή σχέση με το ευρώ. Δηλαδή μπορεί να κυκλοφορεί στην Ελλάδα, παράλληλα με το ευρώ και η ευρωδραχμή, όπου μία ευρωδραχμή θα ισούται με ένα ευρώ και θα είναι υποχρεωτικά ανταλλάξιμη για όλες τις συναλλαγές εντός της Ελλάδος, πάντα παράλληλα με το ευρώ. Δηλαδή εντός της Ελλάδος θα μπορεί κάποιος να πληρώνει είτε σε ευρώ είτε σε ευρωδραχμές, ενώ για τις συναλλαγές με το εξωτερικό οι πληρωμές θα είναι υποχρεωτικά σε ευρώ.
Με αυτό τον τρόπο εξασφαλίζεται η αναγκαία ρευστότητα για την ομαλή λειτουργία της ελληνικής αγοράς. Για την ποσότητα χρήματος σε ευρωδραχμές που θα κυκλοφορεί στην αγορά θα πρέπει να ισχύσει ένας εθνικός μηχανισμός που θα μοιάζει του “currency board”. Το currency board (=νομισματικό συμβούλιο) είναι ένας διεθνής θεσμός για την εξασφάλιση νομισματικής σταθερότητας και την πτώση του πληθωρισμού, που έχει λειτουργήσει σε αρκετές χώρες του κόσμου μεταξύ των οποίων και στη Βουλγαρία όπου λειτουργεί επιτυχώς από τον Ιούλιο 1997 μέχρι και σήμερα μετά από συμφωνία με το ΔΝΤ. Εμείς δεν χρειάζεται να κάνουμε συμφωνία με το ΔΝΤ μιας και θα πρόκειται για δικό μας εσωτερικό μέτρο προκειμένου η ποσότητα κυκλοφορίας της ευρωδραχμής ως δεύτερο νόμισμα (μόνο εσωτερικό) να λειτουργήσει συμπληρωματικά και να μη οδηγήσει σε ανισορροπίες και πληθωριστικές πιέσεις στην εσωτερική μας αγορά όσο χρονικό διάστημα θα κριθεί αναγκαία η παράλληλη κυκλοφορία της με το ευρώ. Το σκεπτικό είναι το εξής: Η ποσότητα που θα κριθεί ότι είναι αναγκαία να κυκλοφορεί για να καλύψει το υπάρχον έλλειμμα σε ευρώ θα αυξομειώνεται αυστηρά και μόνο ανάλογα με τις αυξομειώσεις της κυκλοφορίας ευρώ στην Ελλάδα. Θα καλύπτει δηλαδή για ένα σχετικά μικρό χρονικό διάστημα (π.χ. μέχρι το 2014 ή 2015) αυστηρά μόνο αυτό το έλλειμμα σε ευρώ που θα είναι αναγκαίο προκειμένου να μην υφίσταται κρίσιμο ταμειακό κενό.
Θεωρείται σκόπιμο η παράλληλη με το ευρώ κυκλοφορία της ευρωδραχμής να υιοθετηθεί μετά από συνεννόηση με τους εταίρους μας στην ευρωζώνη. Αυτό εκτιμάται άλλωστε ότι θα εξυπηρετήσει όλα τα εμπλεκόμενα μέρη συμπεριλαμβανομένων των δανειστών μας, αλλά και των άλλων χωρών της νότιας Ευρώπης που ζουν τις δικές τους αγωνίες. Σε περίπτωση όμως που κάποιοι θα θελήσουν να μας οδηγήσουν εκτός ευρωζώνης τότε θα πρέπει να προχωρήσουμε στην υιοθέτηση της ευρωδραχμής μόνοι μας παραμένοντας στην ευρωζώνη. Τυχόν νομικίστικοι ισχυρισμοί, που ενδεχομένως να προβληθούν όσον αφορά την κυκλοφορία εντός της ευρωζώνης άλλου νομίσματος, θα μπορούν να ξεπεραστούν βαφτίζοντας τις ευρωδραχμές «κουπόνια» και προκειμένου να αποφευχθεί η εμπλοκή της Τράπεζας της Ελλάδος αυτά μπορούν να εκδοθούν από κάποια άλλη Υπηρεσία.
Το παρόν άρθρο φέρει την ημερομηνία που το ελληνικό κοινοβούλιο όρισε ως ημέρα εθνικής μνήμης της γενοκτονίας των Ελλήνων του Πόντου από τους Τούρκους. Ας ελπίσουμε ότι αυτοί που θα καθίσουν στα έδρανα του ελληνικού κοινοβουλίου μετά τις εκλογές του προσεχούς Ιουνίου θα εξυπηρετούν τα ελληνικά συμφέροντα με σθένος και αξιοπρέπεια και πάντα σύμφωνα με τη θέληση του λαού. Ενωμένοι μπορούμε!
Γεώργιος Ε. Δουδούμης
Οικονομολόγος – Συγγραφέας
πηγη:ινφογνώμων
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
0 Responses to “ΥΠΑΡΧΕΙ ΤΡΙΤΗ ΛΥΣΗ ΕΝΤΟΣ ΤΗΣ ΕΥΡΩΖΩΝΗΣ”
Δημοσίευση σχολίου