Τετάρτη 8 Φεβρουαρίου 2012
Δραχμή από αριστερά, δραχμή κι από δεξιά – Εμείς στη μέση;
Το ότι σε πολλά θέματα οι θέσεις της άκρας δεξιάς και της άκρας αριστεράς ταυτίζονται είναι γνωστό εδώ και χρόνια. Στα θέματα της ελληνικής κρίσης χρέους και της αντιμετώπισής της δεν ταυτίστηκαν μόνο οι θέσεις τους αλλά – άκουσον, άκουσον! – και οι διαμαρτυρίες τους.
Ποιος τολμάει να ξεχάσει στο Σύνταγμα το καλοκαίρι την πάνω και την κάτω πλατεία; Κάποιοι μπρατσωμένοι κρατούσαν σημαίες με αγκυλωτούς σταυρούς, κάποιοι μαλλιάδες μαυροκόκκινες. Αλλά τα συνθήματα δεν απείχαν και πολύ. Και η λογική “πάρτε το μνημόνιο”, “δεν χρωστάμε σε κανέναν”, “θα φύγετε με ελικόπτερο” κλπ κυριαρχούσε και στα δύο κομμάτια της πολύπαθης πλατείας.
Σήμερα όλοι έχουν προχωρήσει τη σκέψη τους, και οι δύο πλευρές κατεβάζουν πλατφόρμες για επιστροφή στη δραχμή και έχουν κοινούς εχθρούς: το ΔΝΤ, την τρόικα, το χρέος κλπ. (By the way πόσο πιο σουρεαλιστικό από το να έχεις για εχθρό ένα χρέος; Ποιος σκέφτηκε αυτή τη φράση, θα θελα να τον γνωρίσω!)
Στην ιστοσελίδα του Πατρωτικού Μετώπου πρώτη πρώη σελίδα φάτσα κάρτα υπάρχουν οι “Βασικές θέσεις” – επιγραμματικά μην φανταστείτε καμία πολισέληδη ανάλυση. Ποια λέτε να είναι η πρώτη στη λίστα; “Επιστροφή στη δραχμή, κήρυξη του χρέους ως επαχθούς, επαναδιαπραγμάτευσή του, διώξιμο της Τρόϊκας και του ΔΝΤ“. Και πολλές από τις υπόλοιπες θέσεις τους βέβαια σε κάνουν να πιστέψεις ότι διαβάζεις κανένα μανιφέστο των αναρχικών ή σαν να ακούς τον Αλαβάνο. Μιλάνε για κρατικοποίηση των ΔΕΚΟ, των μεγάλων τραπεζών και των εθνικών οδών, κρατικοποίηση όλων των ιδιωτικών νοσηλευτηρίων, δωρεάν υγεία και φάρμακα , κλείσιμο όλων των ιδιωτικών εκπαιδευτικών ιδρυμάτων, τηλεοπτικά κανάλια σε εργαζόμενους, αγρότες, φοιτητές, πολιτισμό.
Σε κείμενο με τίτλο “Μία ακτίνα φωτός…” η Χρυσή Αυγή στην ιστοσελίδα της σημειώνει “Βλέπουμε τους πολιτικάντηδες και τους βολευτές που κρατάνε στα χέρια τους την τύχη της πατρίδας μας να λένε ΝΑΙ σε κάθε παράλογη και παρανοϊκή απαίτηση των ξένων τοκογλύφων και να αγνοούν τον λαό που πεινάει και διαμαρτύρεται. (…) Στόχος μας λοιπόν, τώρα που μεγαλώνουμε μέρα με την ημέρα, είναι να γίνουμε οι οδηγητές της οργής του λαού που ολοένα και αυξάνεται“.
Μήπως ο λόγος αυτός σας θυμίζει κάτι; Μήπως έχετε ξανακούσει τον Αλέξη, την Αλέκα και τον Αλέκο να προσπαθούν να μας πείσουν να ενωθούμε στο δικό τους ποτάμι οργής – ο κάθε ένας το δικό του, μην μπερδευόμαστε – και να αντιταχθούμε στις παράλογες απαιτήσεις των ξένων τοκοφλύφων;
Σε άλλο κείμενο της Χρυσής Αυγής με τίτλο “Στο ίδιο έργο θεατές” διαβάζουμε πάλι: “Πλησιάζει ο καιρός που θα υπογραφεί η νέα δανειακή σύμβαση και το νέο, ακόμα πιο εφιαλτικό, Μνημόνιο, που θα έχει ως στόχο να παγιώσει την υποδούλωση της Ελλάδος, το ξεπούλημα του εθνικού μας πλούτου και την πλήρη «κινεζοποίηση» του Ελληνικού Λαού, έτσι ώστε η Ελλάδα να καταστεί «χώρα υπόδειγμα» σύμφωνα με τα καπιταλιστικά πρότυπα, ενώ ταυτόχρονα θα εξασφαλίζεται ηαποπληρωμή των τοκογλυφικών δανείων, με τα οποία έχει φορτώσει τους Έλληνες εργαζόμενους και ανέργους το διεθνές χρηματιστικό κεφάλαιο”.
Τώρα μην μας πείτε ότι ούτε αυτές οι φράσεις δεν σας θυμίζουν κάτι; Ότι δεν τις έχετε ξανακούσει από άλλες πολιτικές δυνάμεις – ο θεός να τις κάνει και πολιτικές και δυνάμεις δηλαδή!
Με λίγα λόγια και για να μην κουράζουμε: Το ρεζουμέ για όλους τους παραπάνω, δεξιούς και αριστερούς, είναι “επιστροφή στη δραχμή“. Τα επιχειρήματα μπορεί (λίγο) να διαφέρουν αλλά το ζήτημα είναι το ίδιο ακριβώς. Και δεν μπορούμε παρά να αναρωτηθούμε: Με ποια ευθύνη όλοι αυτοί παίρνουν στο λαιμό τους τόσα εκατομμύρια Έλληνες και μας δείχνουν έναν δρόμο που δεν γνωρίζουν ούτε οι ίδιοι; Με τι θράσσος μας καλούν να εκφράσουμε την οργή μας απέναντι στη μοναδική (δυστυχώς) σωτηρία μας; Με τι μάτια θα κοιτάνε τα παιδιά τους όταν δεν θα έχουν φαγητό να τα ταίσουν, ρούχα να τα ντύσουν και ρεύμα να τα ζεστάνουν;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Δραχμή από αριστερά, δραχμή κι από δεξιά – Εμείς στη μέση;”
Δημοσίευση σχολίου