Τρίτη 6 Δεκεμβρίου 2011
Ημέρα μνήμης-Ημέρα συμμετοχής
Για τον Δεκέμβρη που ζήσαμε ως γενιά πολλά ακούστηκαν, πολλά ειπώθηκαν, πολλοί ήταν αυτοί που έκαναν τους τιμητές αυτής της εξέγερσης κ άλλοι τους δικαστές… κάποιοι είδαν έναν νέο Μάη του ’68, με μια γενιά αντίδρασης, αμφισβήτησης, με βαθιές , έντονες πολιτικές κ κοινωνικές ανησυχίες και άλλοι σαν μια αγέλη νεολαίων, που επιδόθηκε σε ένα ανελέητο πλιάτσικο, καταστροφών κ ληστειών χωρίς λόγο…
Μετά από τρία χρόνια και με μια πιο ήρεμη ματιά στα γεγονότα πιστεύω ότι ο Δεκέμβρης δεν είχε τα χαρακτηριστικά του Μάη της Γαλλίας, ούτε τα χαρακτηριστικά του Νοέμβρη . Οι μέρες που ζήσαμε δεν μπορούν να συγκριθούν με καμία από τις εξεγέρσεις των προηγούμενων γενιών … βέβαια δεν στέκομαι αν ήταν εξέγερση η όχι. Πιστεύω ότι ήταν μια μεγάλη εξέγερση κ μια τεράστια ένεση για όλους τους ανθρώπους που ασφυκτιούν κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα, για τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή στην κοινωνία μας, για την νεολαία που καθημερινά βλέπει το τοίχος της ανεργίας, της μαύρης εργασίας, της κοινωνικής αδικίας να υψώνεται, του εξευτελισμού της προσωπικότητας για μια θέση στο δημόσιο, για τον νέο αγρότη που βλέπει ότι το κράτος τον έχει εγκαταλείψει, για τον κάθε νέο κ νέα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια στην ζωή του… Αυτή η εξέγερση δεν είχε αιτήματα για αυτό διαφέρει από τις προηγούμενες εξεγέρσεις των περασμένων γενιών… διαφέρει γιατί δεν έγινε οργανωμένα, ούτε πίσω από κάποια ιδεολογική, κοινωνική πρόταση , ούτε με την παρακίνηση κάποιου πολιτικού φορέα… έγινε ξαφνικά εκεί που κάνεις δεν το περίμενε … Ήταν μια φλόγα που άναψε όταν μια φλόγα ενός όπλου έσβηνε…
Όμως η εξέγερση αυτή είχε μεγάλη ένταση, μεγάλο θυμό και οργή όπως των προηγούμενων γενιών… φόβισε τους κρατούντες, τους ισχυρούς αυτής εδώ της χώρας μα κ ολόκληρης της Ευρώπης… φοβήθηκαν γιατί δεν περίμεναν ένα τέτοιο ξέσπασμα από μια γενιά που «κοιμόνταν» ,από μια γενιά που πίστευαν ότι την έχει αλλοτριώσει το σύστημα, από μια γενιά που δεν ζητούσε τίποτα, δεν έλπιζε κ δεν πίστευε σε τίποτα…
Αυτή η εξέγερση ήταν ένα ξέσπασμα χωρίς όμως αιτήματα .Το κέρδος από αυτήν την εξέγερση ήταν ότι έδωσε την ελπίδα στον νέο κ στην νέα να παλέψει, πως τίποτα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται, μα κ έβγαλε στην επιφάνεια κ αυτό ήταν η επιτυχία της πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως της μετανάστευσης, το αίσθημα περιθωριοποιήσεις των νέων από την κοινωνία, την φτώχεια κ τις πιέσεις που δέχονται τα λαϊκά στρώματα, την σχέση κράτους με τον πολίτη, γενικά την ποιότητα της δημοκρατίας μας … αν προσθέσουμε την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας,την μόλυνση του περιβάλλοντος ,τους μισθούς πείνας, την ανεργία των νέων , το πρόβλημα των ναρκωτικών, την παιδεία που βάλλεται συνεχώς από συμφέροντα που θέλουν να την εκμεταλλευτούν , όπως κ τα προβλήματα στην υγεία αλλά κ τις παροχές στην ασφάλεια τότε το μείγμα είναι εκρηκτικό… Όμως κανένας πολιτικός φορέας δεν εξέφρασε την γενιά της εξέγερσης κ αυτό να το λάβουν σοβαρα υπόψη τους τα πολιτικά κόμματα κ να προβληματιστούν… Η νέα γενιά δεν εμπιστεύτηκε ότι μπορεί να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα μέσα από τις προτάσεις κ την ιδεολογική πλατφόρμα κάποιου πολιτικού φορέα…
Οι απαντήσεις δεν έχουν δοθεί ακόμη σε όλα αυτά τα προβλήματα αλλά κ σε αλλά που κάνουν τον νέο κ την νέα πιο απαισιόδοξους για το μέλλον…Το πολιτικό σύστημα πρέπει να το ξέρει αυτό.. Σήμερα το μήνυμα της μέρας αυτης είναι ποτέ να μην ξεχάσουμε τον άδικο χαμό του Αλέξη κ η συμμετοχή της νέας γενιάς να είναι ο καθοδηγητής για τους αγώνες που έρχονται, να δώσει πνοή κ όραμα για ένα καλύτερο αύριο....
Tags:
Απόψεις ,
Άρθρα
Μετά από τρία χρόνια και με μια πιο ήρεμη ματιά στα γεγονότα πιστεύω ότι ο Δεκέμβρης δεν είχε τα χαρακτηριστικά του Μάη της Γαλλίας, ούτε τα χαρακτηριστικά του Νοέμβρη . Οι μέρες που ζήσαμε δεν μπορούν να συγκριθούν με καμία από τις εξεγέρσεις των προηγούμενων γενιών … βέβαια δεν στέκομαι αν ήταν εξέγερση η όχι. Πιστεύω ότι ήταν μια μεγάλη εξέγερση κ μια τεράστια ένεση για όλους τους ανθρώπους που ασφυκτιούν κάτω από το καπιταλιστικό σύστημα, για τους ανθρώπους που δεν έχουν φωνή στην κοινωνία μας, για την νεολαία που καθημερινά βλέπει το τοίχος της ανεργίας, της μαύρης εργασίας, της κοινωνικής αδικίας να υψώνεται, του εξευτελισμού της προσωπικότητας για μια θέση στο δημόσιο, για τον νέο αγρότη που βλέπει ότι το κράτος τον έχει εγκαταλείψει, για τον κάθε νέο κ νέα που θέλει να ζήσει με αξιοπρέπεια στην ζωή του… Αυτή η εξέγερση δεν είχε αιτήματα για αυτό διαφέρει από τις προηγούμενες εξεγέρσεις των περασμένων γενιών… διαφέρει γιατί δεν έγινε οργανωμένα, ούτε πίσω από κάποια ιδεολογική, κοινωνική πρόταση , ούτε με την παρακίνηση κάποιου πολιτικού φορέα… έγινε ξαφνικά εκεί που κάνεις δεν το περίμενε … Ήταν μια φλόγα που άναψε όταν μια φλόγα ενός όπλου έσβηνε…
Όμως η εξέγερση αυτή είχε μεγάλη ένταση, μεγάλο θυμό και οργή όπως των προηγούμενων γενιών… φόβισε τους κρατούντες, τους ισχυρούς αυτής εδώ της χώρας μα κ ολόκληρης της Ευρώπης… φοβήθηκαν γιατί δεν περίμεναν ένα τέτοιο ξέσπασμα από μια γενιά που «κοιμόνταν» ,από μια γενιά που πίστευαν ότι την έχει αλλοτριώσει το σύστημα, από μια γενιά που δεν ζητούσε τίποτα, δεν έλπιζε κ δεν πίστευε σε τίποτα…
Αυτή η εξέγερση ήταν ένα ξέσπασμα χωρίς όμως αιτήματα .Το κέρδος από αυτήν την εξέγερση ήταν ότι έδωσε την ελπίδα στον νέο κ στην νέα να παλέψει, πως τίποτα δεν είναι τόσο ισχυρό όσο φαίνεται, μα κ έβγαλε στην επιφάνεια κ αυτό ήταν η επιτυχία της πολλά κοινωνικά προβλήματα όπως της μετανάστευσης, το αίσθημα περιθωριοποιήσεις των νέων από την κοινωνία, την φτώχεια κ τις πιέσεις που δέχονται τα λαϊκά στρώματα, την σχέση κράτους με τον πολίτη, γενικά την ποιότητα της δημοκρατίας μας … αν προσθέσουμε την απώλεια της εθνικής μας ανεξαρτησίας,την μόλυνση του περιβάλλοντος ,τους μισθούς πείνας, την ανεργία των νέων , το πρόβλημα των ναρκωτικών, την παιδεία που βάλλεται συνεχώς από συμφέροντα που θέλουν να την εκμεταλλευτούν , όπως κ τα προβλήματα στην υγεία αλλά κ τις παροχές στην ασφάλεια τότε το μείγμα είναι εκρηκτικό… Όμως κανένας πολιτικός φορέας δεν εξέφρασε την γενιά της εξέγερσης κ αυτό να το λάβουν σοβαρα υπόψη τους τα πολιτικά κόμματα κ να προβληματιστούν… Η νέα γενιά δεν εμπιστεύτηκε ότι μπορεί να λύσει τα κοινωνικά προβλήματα μέσα από τις προτάσεις κ την ιδεολογική πλατφόρμα κάποιου πολιτικού φορέα…
Οι απαντήσεις δεν έχουν δοθεί ακόμη σε όλα αυτά τα προβλήματα αλλά κ σε αλλά που κάνουν τον νέο κ την νέα πιο απαισιόδοξους για το μέλλον…Το πολιτικό σύστημα πρέπει να το ξέρει αυτό.. Σήμερα το μήνυμα της μέρας αυτης είναι ποτέ να μην ξεχάσουμε τον άδικο χαμό του Αλέξη κ η συμμετοχή της νέας γενιάς να είναι ο καθοδηγητής για τους αγώνες που έρχονται, να δώσει πνοή κ όραμα για ένα καλύτερο αύριο....
Η δολοφονία του Αλέξη ΧΩΡΙΣ ΜΟΝΤΑΖ
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Ημέρα μνήμης-Ημέρα συμμετοχής”
Δημοσίευση σχολίου