Τα χρέη των δύο κυβερνητικών κομμάτων κινούνται σε δυσθεώρητα ύψη, με τα χρωστούμενα σε τράπεζες να ξεπερνούν συνολικά τα 230 εκατ. ευρώ. Η Δημοκρατική Συμμαχία, η οποία εισηγείται τη διακοπή της χρηματοδότησης από τις τράπεζες όπως και τη μείωση των κρατικών επιχορηγήσεων των κομμάτων, επικαλείται και πρόσφατη ανακοίνωση της Τράπεζας της Αττικής για να τονίσει ότι «ΠΑΣΟΚ και ΝΔ συνεχίζουν να δανείζονται εκατομμύρια με τραπεζικές συμβάσεις που δεσμεύουν μελλοντικές επιχορηγήσεις των δύο κομμάτων». Σε αυτό το πλαίσιο, ο επίκουρος καθηγητής Πολιτικής Επιστήμης στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης Χριστόφορος Βερναρδάκης μιλά στο tvxs.gr για «σαφέστατη συνταγματική εκτροπή», καθώς ΠΑΣΟΚ και ΝΔ βάζουν υποθήκη την κρατική χρηματοδότηση και με αυτόν τον τρόπο έχουν λάβει χρήματα έως και για το 2019: «Θεώρησαν δηλαδή από το 2007, το 2008, το 2009 ότι το εκλογικό ποσοστό τους θα ανέρχεται στο 40-45% εφ’ όρου ζωής... Με αυτόν τον τρόπο παραβιάζεται ο νόμος της κρατικής χρηματοδότησης, υποθηκεύονται τα κόμματα στις τράπεζες και συνεπώς δεν μπορεί να τους ασκείται ουσιαστικός έλεγχος».

Σύμφωνα με τον ευρωβουλευτή, ενταγμένο στη ΔΗΣΥ, Θοδωρή Σκυλακάκη, ο οποίος κατέθεσε ερώτημα στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή αναφορικά με το «φαινόμενο του ηθικού κινδύνου που προκύπτει από τον υπερδανεισμό των ελληνικών κυβερνητικών κομμάτων αλλά και τη χρήση των χρημάτων των Ευρωπαίων φορολογουμένων για νέα δάνεια χωρίς τραπεζικά κριτήρια στα κυβερνητικά κόμματα, που θα αλλοιώσουν την ανεπηρέαστη έκφραση της βούλησης του ελληνικού λαού», για το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ έχουν κατατεθεί στις ελληνικές αρχές τραπεζικές συμβάσεις που δεσμεύουν μελλοντικές επιχορηγήσεις των δύο κομμάτων ύψους 111,8 και 120 εκ. ευρώ αντιστοίχως, με λήξη των σχετικών συμβάσεων μέχρι το 2015, ενώ το σύνολο της διαθέσιμης χρηματοδότησης για όλα τα ελληνικά κόμματα ήταν το 2010 48,8 εκ. ευρώ και τα έσοδά τους που δεν προέρχονται από δάνεια ή κυβερνητικές επιχορηγήσεις είναι και για τα δύο αθροιστικά κάτω των 10 εκ. ευρώ ετησίως. «Τα δάνεια αυτά, δεν έχουν καμία οικονομική λογική, μια που είναι πολλαπλάσια της κρατικής χρηματοδότησης την οποία τα κόμματα έχουν προσφέρει ως ενέχυρο για διάστημα πολύ μετά τη λήξη της θητείας της παρούσας Βουλής. Προκαταλαμβάνουν όσοι μετέχουν στις συναλλαγές αυτές και επηρεάζουν αθέμιτα, υπερχρηματοδοτώντας τα συγκεκριμένα κόμματα, την μελλοντική βούληση του ελληνικού λαού», δηλώνει ο κ. Σκυλακάκης.

Μελετητής των οικονομικών των κομμάτων, ο κ.Βερναρδάκης συμπεραίνει ότι τα τελευταία 20 χρόνια, τα έσοδα αυτών προέρχονται κατά 85-90% από την κρατική χρηματοδότηση (κάποιες χρονιές το συγκεκριμένο ποσοστό μειώνεται λόγω της αύξησης του δανεισμού από τις τράπεζες). Η συμμετοχή των μελών, των ενισχύσεων του απλού κόσμου, είναι σχεδόν μηδενική (και στο ΚΚΕ). «Τα κόμματα έχουν πάψει εδώ και καιρό να είναι κόμματα των μελών τους. Αντίθετα, είναι κόμματα της... αυτονομημένης γραφειοκρατίας τους», υπογραμμίζει, παρατηρώντας πως όσο αυξάνεται η κρατική χρηματοδότηση, τόσο περισσότερο αυξάνεται η ιδιωτική αδιαφανής χρηματοδότηση. Και αυτό διότι όσο αυξανόταν η κρατική χρηματοδότηση, τόσο περισσότερο αυξάνονταν οι λειτουργικές (;) τους ανάγκες (προσλήψεις, καμπάνιες, εγκαταστάσεις κ.λπ.), με αποτέλεσμα η κρατική χρηματοδότηση να μην είναι ποτέ αρκετή. Κάπως έτσι, επεκτάθηκε η αδιαφανής ιδιωτική χρηματοδότηση η οποία άλλωστε αναδείχθηκε και επισήμως με την υπόθεση της Siemens: «σύμφωνα με τα αποτελέσματα δικαστικών ερευνών στη Γερμανία, το 2% του τζίρου της εταιρείας στην Ελλάδα χορηγούνταν τουλάχιστον στα ταμεία των δύο μεγάλων κομμάτων».

«Από τα μέσα του 1990 προς το 2000 αναπτύχθηκε και η τραπεζική χρηματοδότηση, ως ένα είδος νόμιμης ιδιωτικής χρηματοδότησης. Άλλωστε, ΠΑΣΟΚ και ΝΔ έχουν «φεσώσει» την Αγροτική Τράπεζα, η οποία έπαιζε κατά κόρον το ρόλο του χρηματοδότη τους, σκανδαλωδώς. Και αυτό συνεχίζεται. Μόλις πριν από μερικούς μήνες δανείστηκαν εκ νέου από την Αγροτική Τράπεζα, τα προβλήματα της οποίας οφείλονται σε μεγάλο βαθμό σε αυτές τις συναλλαγές», συμπληρώνει ο κ.Βερναρδάκης, ο οποίος προτείνει θεσμικές παρεμβάσεις όπως η πλήρης κατάργηση της κρατικής χρηματοδότησης των κομμάτων ή ο περιορισμός της στις εκλογικές δαπάνες των κομμάτων με πλαφόν ή η καθιέρωση της αντιστρόφως ανάλογης με τα εκλογικά ποσοστά χρηματοδότησης (δηλαδή, το μεγαλύτερο ποσοστό χρηματοδότησης να χορηγείται στο μικρότερο κόμμα και αντίστροφα, πετυχαίνοντας έτσι και έναν πιο ισότιμο εκλογικό ανταγωνισμό, καθώς στην πραγματικότητα ΠΑΣΟΚ και ΝΔ δημιουργούσαν έως σήμερα ολοένα και μεγαλύτερες, συγκεντρωτικές, οικονομικές δομές).

Το θέμα συζητείται την Τρίτη το απόγευμα στην Ολομέλεια της Βουλής, μετά από πρωτοβουλία της Δημοκρατικής Συμμαχίας.