Κυριακή 23 Δεκεμβρίου 2012
Κεντροαριστερά: Η ανασύνθεση που δεν έγινε.
Ο διάλογος για την ανασυγκρότηση του πολιτικού χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ οργανώθηκε, σχεδιάστηκε και δεν θα ξεκινήσει. Ο προφανής λόγος είναι ότι η ΔΗΜΑΡ, σε κεντρικό επίπεδο, δεν θέλει να πλησιάσει το ΠΑΣΟΚ ούτε σε ένα τραπέζι διαλόγου, για να μη μολυνθεί από τις ασθένειες που σέρνει το κόμμα του...
Ευ. Βενιζέλου, και αποσύρεται επιδιώκοντας τη διεύρυνσή της, ακόμη κι αν είναι οριακή. Οι κινήσεις και οι ομάδες που δραστηριοποιούνται στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς δεν βρίσκουν κοινή συνισταμένη, ούτε την ηγετική προσωπικότητα που θα μπορούσε να λειτουργήσει ενωτικά. Μονάδες (όπως ο Ανδρέας Λοβέρδος και ο Γιώργος Φλωρίδης) κινούνται για τη δημιουργία νέου πολιτικού σχήματος και αναζητούν στελεχιακό δυναμικό. Όλα αυτά μαζί κατατείνουν στη διαπίστωση ότι ο δρόμος είναι ανοιχτός για τον Αντώνη Σαμαρά και τον Αλέξη Τσίπρα προκειμένου να διευρύνουν την επιρροή τους σε γειτονικές πολιτικές περιοχές, καθιερώνοντας ένα σκληρό δίπολο Δεξιάς-Αριστεράς στη σύγχρονη απλοϊκή εκδοχή μνημόνιο-αντιμνημόνιο (κατά τη θεώρηση του ΣΥΡΙΖΑ) ή ευρωπαϊκό-αντιευρωπαϊκό τόξο (κατά τη θεώρηση της ΝΔ).
Εκπλήξεις δεν αποκλείονται σε ένα περιβάλλον έντονης πολιτικής ρευστότητας, αλλά είναι ήδη γεγονός ότι η πρώτη οργανωμένη προσπάθεια που έγινε για μια δημιουργική ζύμωση που, δυνητικά, θα οδηγούσε σε έναν νέο πολιτικό φορέα πέρα και πάνω από το ΠΑΣΟΚ και τη ΔΗΜΑΡ κάηκε εν τη γενέσει της.
Μπίστης μόνος ψάχνει
Τα όμορφα φόρουμ όμορφα καίγονται. Η παραίτηση του Νίκου Μπίστη από τη θέση του επικεφαλής του Φόρουμ Διαλόγου και Συνεργασίας των δυνάμεων του Δημοκρατικού Σοσιαλισμού, της Σοσιαλδημοκρατίας και της Πολιτικής Οικολογίας δεν ήταν κεραυνός εν αιθρία. Εδώ και καιρό μαινόταν μια διαμάχη στο εσωτερικό της Δημοκρατικής Αριστεράς για το αν πρέπει να γίνει επί της ουσίας συζήτηση με σκοπό τη δημιουργία μιας μεγάλης προοδευτικής παράταξης με μεταρρυθμιστικό προσανατολισμό ή αν πρέπει να επιλεγεί η οδός της προσπάθειας ανοίγματος του κόμματος του Φώτη Κουβέλη σε στελέχη που δεν θυμίζουν ΠΑΣΟΚ, είτε γιατί δεν πέρασαν από εκεί είτε γιατί στη συνέχεια αποποιήθηκαν τον προηγούμενο εαυτό τους.
Η Εκτελεστική Επιτροπή της ΔΗΜΑΡ αποφάσισε ότι δεν θα συμμετάσχει στο συγκεκριμένο φόρουμ, εφόσον πρόκειται για έναν σταθερό διάλογο στον οποίο θα μετάσχει και το ΠΑΣΟΚ. Ο Ν. Μπίστης υπέβαλε την παραίτησή του από τη θέση του επικεφαλής με μια λακωνική και ουδέτερη δήλωση.
Το ηλεκτρονικό περιοδικό «Μεταρρύθμιση», που πρωταγωνιστεί στις διεργασίες για την ανασύνθεση της κεντροαριστεράς, περιέγραψε την εξέλιξη ως εξής: «Η απόφαση της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΔΗΜΑΡ ανατρέπει την τακτική που έως σήμερα ακολουθούσε το κόμμα για διεύρυνση και που είχε εκφράσει και ο γραμματέας του κόμματος Σπ. Λυκούδης σε πρόσφατη εκδήλωση στο Γκάζι». Σε εκείνη τη συνάντηση είχαν πάρει μέρος έξι κινήσεις που δραστηριοποιούνται για την κάλυψη του πολιτικού χώρου μεταξύ ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ, και η πρόταση Μπίστη, που εκπροσώπησε τη ΔΗΜΑΡ, για τη δημιουργία αυτού του φόρουμ είχε γίνει αποδεκτή. Φαίνεται, όμως, ότι ο Φώτης Κουβέλης δεν το εννοούσε, παρόλο που αρχικά το δέχτηκε.
Ο πρόθυμος Βενιζέλος
Της άρνησης της ΔΗΜΑΡ είχε προηγηθεί η κατάφαση της Ιπποκράτους. Ο γραμματέας της Κ.Ο. Γιάννης Μανιάτης και ο αντιπρόεδρος του ΙΣΤΑΜΕ Χρήστος Δερβένης ανέλαβαν να εκπροσωπήσουν το ΠΑΣΟΚ στις συζητήσεις για τη συγκρότηση του φόρουμ διαλόγου για την κεντροαριστερά. Ο Ευ. Βενιζέλος είχε επιλέξει στελέχη όπως την Αθηνά Δρέττα και τον Νίκο Ανδρουλάκη, που δεν κουβαλούν τις αμαρτίες του κυβερνητικού παρελθόντος και θα μπορούσαν ευκολότερα να επικοινωνήσουν με την απογοητευμένη κοινωνική βάση της κεντροαριστεράς.
Είναι προφανές ότι ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ έχει μόνο να κερδίσει απ’ οποιαδήποτε διεργασία περιλαμβάνει το κόμμα του, ενώ θα χρησιμοποιήσει το συνέδριο του Φεβρουαρίου ως αφορμή για να απευθύνει προσκλητήριο συστράτευσης σε όλους όσοι έχουν κάτι να πουν και να κάνουν για το μέλλον της ελληνικής σοσιαλδημοκρατίας, που υπάρχει μόνο ως καρικατούρα. Αλλά η εικόνα που ισχύει μέχρι στιγμής δείχνει ότι η δική του παρουσία στην ηγεσία αποσυσπειρώνει αντί να συσπειρώνει. Το γεγονός ότι ο σημαντικότερος εσωκομματικός του αντίπαλος είναι ο εκ των υστέρων αντιμνημονιακός Κώστας Σκανδαλίδης περιπλέκει ακόμα περισσότερο την κατάσταση, πόσο μάλλον που ο ισχυρότερος εκφραστής της μεταρρυθμιστικής τάσης εντός των τειχών είναι ο Μιχάλης Χρυσοχοΐδης, ο οποίος δυσκολεύεται να βρει τη διαχωριστική γραμμή, σε ιδεολογικό επίπεδο, από την ηγεσία.
Και τώρα;
Και τώρα;
Το τελευταίο διάστημα ο Νίκος Μπίστης είχε συνεχείς επαφές και συνομιλίες με πολιτικά και μη πρόσωπα που έχουν αναφορά στον ευρύτερο χώρο της κεντροαριστεράς και, σύμφωνα με πληροφορίες, έβρισκε γόνιμο έδαφος και ανταπόκριση. Παράλληλα, βουλευτές και στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ διατηρούσαν ανοιχτούς διαύλους, με το βλέμμα στη δημιουργία ενός συμμαχικού σχήματος τύπου «Ελιά». Αλλά η απόφαση του Φώτη Κουβέλη, όπως αποδείχτηκε, είναι να μη «μολύνει» το κόμμα του με πράσινα «μικρόβια» και να το κρατήσει καθαρό, αρκούμενο στις μεταγραφές από το ΠΑΣΟΚ που έχουν ήδη γίνει, για παράδειγμα του Γ. Μιχελογιαννάκη (ανεξάρτητος πλέον), του Οδ. Βουδούρη (Αριστερό Δίκτυο) και του Γιάννη Αμοιρίδη.
Υπάρχουν εκτιμήσεις σύμφωνα με τις οποίες ο Φώτης Κουβέλης δεν έχει αποκλείσει μέσα του το ενδεχόμενο συνέργειας, μετεκλογικά, με τον ΣΥΡΙΖΑ, και για το λόγο αυτό, όπως πιστεύουν ακόμα και κάποιοι συνομιλητές του, επέλεξε το «παρών» στο πολυνομοσχέδιο και τώρα την έξοδο από ένα διάλογο για την ανασυγκρότηση της κεντροαριστεράς.
Συνεχείς επαφές έχει και ο Γιώργος Φλωρίδης, που επίσης εμφανίζεται αισιόδοξος, προτάσσοντας την έννοια του «νέου» και «ενιαίου» και διαπιστώνοντας ότι η εσωτερική κρίση στη ΔΗΜΑΡ μπορεί να απελευθερώσει εκσυγχρονιστικές δυνάμεις προς την κατεύθυνση στην οποία ο ίδιος κοιτάζει.
Η κρίση στα δεξιά της Δεξιάς, με την αποσύνθεση των Ανεξάρτητων Ελλήνων και την πιθανότητα δημιουργίας νέου αντιμνημονιακού κόμματος που θα μπορεί όμως να συνομιλήσει σε νέες βάσεις με τη ΝΔ, δημιουργεί εκ των πραγμάτων δυναμική ανακατατάξεων. Το ερώτημα πόσα κόμματα θα υπάρχουν την άνοιξη τίθεται ήδη και για την ώρα δεν υπάρχει ασφαλής πρόβλεψη.
Με αυτά τα δεδομένα, το πρώτο εξάμηνο του 2013 μπορεί να συμβούν πολλά σε ό,τι αφορά την αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού, μπορεί να μη συμβεί και τίποτα. Τα περισσότερα θα εξαρτηθούν από το αν θα υπάρξουν κυβερνητική σταθερότητα και κοινωνική καταλλαγή – και τα δύο συναρτώνται ευθέως με την πορεία της πραγματικής οικονομίας.
Από: citypress.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Κεντροαριστερά: Η ανασύνθεση που δεν έγινε.”
Δημοσίευση σχολίου