Πέμπτη 10 Ιανουαρίου 2013
Ο ξένος που θα μας σώσει...
Του Μιχάλη Κορδαλή
"Αφιερωμένο στους νέους και τους απανταχού Έλληνες της διασποράς που στάθηκαν που αρωγοί για την αναγέννηση της πατρίδας μας σε κάθε ιστορικό σταυροδρόμι"
Είναι γεγονός πως την τελευταία τριετία της βίαιης στροφής μπροστά στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το χρηματοπιστωτικό σύστημα δοκιμάστηκε απ΄την μεγάλη έξοδο κεφαλαίων στο εξωτερικό.
Ωστόσο, η πλέον σημαντική ταυτόχρονη έξοδος που συντελέστηκε είναι αυτή του ανθρώπινου κεφαλαίου, των νέων δηλαδή επιστημόνων κι εργαζομένων που επέλεξαν το δρόμο της απασχόλησης μακρυά απ΄την Ελλάδα και πιο μακρυά κυρίως από ένα μέλλον ανεργίας, οικονομικής επισφάλειας και υποαμειβόμενης εργασίας. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που όταν αποκτήσει κρίσιμη μάζα είναι ικανό να έχει είτε αναγεννητικές είτε καταστροφικές επιπτώσεις.Το εφιαλτικό ποσοστό της ανεργίας λοιπόν και η πανευρωπαϊκή πρωτιά της νεανικής ανεργίας στη χώρα μας με κάτι παραπάνω από 1 στους 2 κάτω των 25 να μην εργάζονται ωθεί την ελληνική νεολαία να αναζητήσει την τύχη της εκτός των τειχών. Η θλιβερή παραδοχή όμως δεν είναι αυτή αλλά εκείνη που θέλει την ελληνική κοινωνία να αποστερείται από το πιο παραγωγικό, το πιο δημιουργικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.Άνθρωποι με ζήλο, επιστημονική αρτιότητα, όρεξη για εργασία και διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο αντί να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην ασθμαίνουσα ελληνική κοινωνία κι οικονομία επιλέγουν να τις παράσχουν σε άλλες χώρες που έχουν και τη βούληση να τους εντάξουν συνολικά στον εγχώριο ιστό και να τους προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Oι νέοι Έλληνες δεν είναι πια σίγουρα οι γκασταρμπάιτερ του παρελθόντος αλλά υψηλών προσόντων εξειδικευμένοι εργαζόμενοι. Κάτι τέτοιο σημαίνει πως η προίκα, η εθνική "επένδυση" της δημόσιας παιδείας έστω και με τις στρεβλώσεις της δεν πρέπει να είναι μια ακόμη θυσία που θα πάει χαμένη. Άλλωστε τα ίδια τα κράτη που αποτελούν κράτη υποδοχής αυτής της νέας "ιδιότυπης" μετανάστευσης καλά καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού έχουν διαμορφώσει αντίστοιχες στρατηγικές κοινωνικού και φορολογικού κυρίως χαρακτήρα που δεν ευνοούν την πρόσκαιρη απασχόληση αλλά την ένταξη και την παγίωση της παραμονής των νέων εργαζομένων που μπολιάζουν την κοινωνική και οικονομική ζωή της καινούριας τους εγκατάστασης.
Βέβαια κάθε κρίση είναι πάντοτε και μια ευκαιρία. Ευκαιρία για νέους με τολμη να "πλουτίσουν" σε γνώσεις, κοινωνική κι επιστημονική εμπειρία αντί να παραμένουν σε μια χώρα χαμηλών προσδοκιών, με μια πολιτική τάξη που επενδύει στο λαϊκισμό των άκρων της πολιτικής γεωγραφίας και στην πελατεία του οικονομικού παρασιτισμού. Μια χώρα που αν δεν ανακοπεί αυτή η πορεία εκτροπής του εθνικού διαλόγου στις "ως δια μαγείας" λύσεις, δεν σταθμιστούν οι συλλογικές μας προτεραιότητες ενδέχεται να μεταραπεί σε κοινωνικό λάκκο των κάτω Βαλκανίων.
Τώρα λοιπόν, που οι μαγικές λύσεις στερεύουν, όπως απέδειξε το δυστυχές παράδειγμα της προσφιλούς μας Κύπρου, τώρα που το παραμύθι δεν έχει "πρίγκηπα" αλλά μόνο το δράκο του εκφασιστικού λαϊκισμού αποδεικνύεται πως ο μόνος ξένος που θα μας σώσει είναι αυτοί, οι νέοι Έλληνες του εξωτερικού.
Οι νέοι που με τη δουλειά τους, την άρτια κατάρτιση τους αποτελούν την καλή έξωθεν μαρτυρία για την Ελλάδα. Αυτοί και η διάθεση τους για προκοπή είναι η πρώτη ελπίδα για ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπιστίας στο εξωτερικό κι όχι ο "εξαγωγικός" πολιτικαντισμός. Είναι οι ίδιοι νέοι που με το προϊόν της εργασίας τους ίσως ακόμη και στο άμεσο μέλλον θα μας κάνουν να αισθανθούμε ξανά υπερηφάνοι. Η εμπειρία τους σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της υφηλίου θα καταστή επιπλέον χρήσιμη σε μια ενδεχόμενη προσπάθεια κινητοποίησης των δημιουργικών δυνάμεων του Ελληνισμού για τον εξορθολογισμό κι εκσυγχρονισμό του κράτους.
Ταυτόχρονα οι νέοι Έλληνες μετανάστες καταδεικνύουν αυτό που και η δημοσινονική πληγή της κρίσης έχει καταστήσει σαφές εδώ και πολύ καιρό. Ότι δηλαδή χρειάζεται σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και συνολική στρατηγική στην Παιδεία και την Εργασία για να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει μέλλον σ' αυτόν το τόπο.
Μέλλον που δεν μας εξασφαλίσει κανένας "σκοτεινός" ξένος χρηματοδότης αλλά τα δικά μας παιδιά που διδάσκουν πως κοινή πατρίδα είναι η Αξιοπρέπεια.
Tags:
'Αρθρα ,
Απόψεις ,
Ελλάδα ,
Ελληνισμός
"Αφιερωμένο στους νέους και τους απανταχού Έλληνες της διασποράς που στάθηκαν που αρωγοί για την αναγέννηση της πατρίδας μας σε κάθε ιστορικό σταυροδρόμι"
Είναι γεγονός πως την τελευταία τριετία της βίαιης στροφής μπροστά στον δημοσιονομικό εκτροχιασμό, το χρηματοπιστωτικό σύστημα δοκιμάστηκε απ΄την μεγάλη έξοδο κεφαλαίων στο εξωτερικό.Ωστόσο, η πλέον σημαντική ταυτόχρονη έξοδος που συντελέστηκε είναι αυτή του ανθρώπινου κεφαλαίου, των νέων δηλαδή επιστημόνων κι εργαζομένων που επέλεξαν το δρόμο της απασχόλησης μακρυά απ΄την Ελλάδα και πιο μακρυά κυρίως από ένα μέλλον ανεργίας, οικονομικής επισφάλειας και υποαμειβόμενης εργασίας. Πρόκειται για ένα κεφάλαιο που όταν αποκτήσει κρίσιμη μάζα είναι ικανό να έχει είτε αναγεννητικές είτε καταστροφικές επιπτώσεις.Το εφιαλτικό ποσοστό της ανεργίας λοιπόν και η πανευρωπαϊκή πρωτιά της νεανικής ανεργίας στη χώρα μας με κάτι παραπάνω από 1 στους 2 κάτω των 25 να μην εργάζονται ωθεί την ελληνική νεολαία να αναζητήσει την τύχη της εκτός των τειχών. Η θλιβερή παραδοχή όμως δεν είναι αυτή αλλά εκείνη που θέλει την ελληνική κοινωνία να αποστερείται από το πιο παραγωγικό, το πιο δημιουργικό κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας.Άνθρωποι με ζήλο, επιστημονική αρτιότητα, όρεξη για εργασία και διάθεση για προσφορά στο κοινωνικό σύνολο αντί να προσφέρουν τις υπηρεσίες τους στην ασθμαίνουσα ελληνική κοινωνία κι οικονομία επιλέγουν να τις παράσχουν σε άλλες χώρες που έχουν και τη βούληση να τους εντάξουν συνολικά στον εγχώριο ιστό και να τους προσφέρουν αξιοπρεπείς συνθήκες εργασίας.
Oι νέοι Έλληνες δεν είναι πια σίγουρα οι γκασταρμπάιτερ του παρελθόντος αλλά υψηλών προσόντων εξειδικευμένοι εργαζόμενοι. Κάτι τέτοιο σημαίνει πως η προίκα, η εθνική "επένδυση" της δημόσιας παιδείας έστω και με τις στρεβλώσεις της δεν πρέπει να είναι μια ακόμη θυσία που θα πάει χαμένη. Άλλωστε τα ίδια τα κράτη που αποτελούν κράτη υποδοχής αυτής της νέας "ιδιότυπης" μετανάστευσης καλά καταρτισμένου επιστημονικού προσωπικού έχουν διαμορφώσει αντίστοιχες στρατηγικές κοινωνικού και φορολογικού κυρίως χαρακτήρα που δεν ευνοούν την πρόσκαιρη απασχόληση αλλά την ένταξη και την παγίωση της παραμονής των νέων εργαζομένων που μπολιάζουν την κοινωνική και οικονομική ζωή της καινούριας τους εγκατάστασης.
Βέβαια κάθε κρίση είναι πάντοτε και μια ευκαιρία. Ευκαιρία για νέους με τολμη να "πλουτίσουν" σε γνώσεις, κοινωνική κι επιστημονική εμπειρία αντί να παραμένουν σε μια χώρα χαμηλών προσδοκιών, με μια πολιτική τάξη που επενδύει στο λαϊκισμό των άκρων της πολιτικής γεωγραφίας και στην πελατεία του οικονομικού παρασιτισμού. Μια χώρα που αν δεν ανακοπεί αυτή η πορεία εκτροπής του εθνικού διαλόγου στις "ως δια μαγείας" λύσεις, δεν σταθμιστούν οι συλλογικές μας προτεραιότητες ενδέχεται να μεταραπεί σε κοινωνικό λάκκο των κάτω Βαλκανίων.
Τώρα λοιπόν, που οι μαγικές λύσεις στερεύουν, όπως απέδειξε το δυστυχές παράδειγμα της προσφιλούς μας Κύπρου, τώρα που το παραμύθι δεν έχει "πρίγκηπα" αλλά μόνο το δράκο του εκφασιστικού λαϊκισμού αποδεικνύεται πως ο μόνος ξένος που θα μας σώσει είναι αυτοί, οι νέοι Έλληνες του εξωτερικού.
Οι νέοι που με τη δουλειά τους, την άρτια κατάρτιση τους αποτελούν την καλή έξωθεν μαρτυρία για την Ελλάδα. Αυτοί και η διάθεση τους για προκοπή είναι η πρώτη ελπίδα για ανάκτηση της εθνικής μας αξιοπιστίας στο εξωτερικό κι όχι ο "εξαγωγικός" πολιτικαντισμός. Είναι οι ίδιοι νέοι που με το προϊόν της εργασίας τους ίσως ακόμη και στο άμεσο μέλλον θα μας κάνουν να αισθανθούμε ξανά υπερηφάνοι. Η εμπειρία τους σε διαφορετικά μήκη και πλάτη της υφηλίου θα καταστή επιπλέον χρήσιμη σε μια ενδεχόμενη προσπάθεια κινητοποίησης των δημιουργικών δυνάμεων του Ελληνισμού για τον εξορθολογισμό κι εκσυγχρονισμό του κράτους.
Ταυτόχρονα οι νέοι Έλληνες μετανάστες καταδεικνύουν αυτό που και η δημοσινονική πληγή της κρίσης έχει καταστήσει σαφές εδώ και πολύ καιρό. Ότι δηλαδή χρειάζεται σχέδιο παραγωγικής ανασυγκρότησης και συνολική στρατηγική στην Παιδεία και την Εργασία για να διασφαλίσουμε ότι θα υπάρχει μέλλον σ' αυτόν το τόπο.
Μέλλον που δεν μας εξασφαλίσει κανένας "σκοτεινός" ξένος χρηματοδότης αλλά τα δικά μας παιδιά που διδάσκουν πως κοινή πατρίδα είναι η Αξιοπρέπεια.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
0 Responses to “Ο ξένος που θα μας σώσει...”
Δημοσίευση σχολίου