Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012
Η διαδρομή του νέου αρχηγού
Του Κωνσταντινου Zουλα
Η συνεδρίαση είναι θυελλώδης. Ο πρόεδρος Στ. Τζουμάκας προσπαθεί να βάλει τάξη, αλλά τον διακόπτει διαρκώς ο Λευτ. Ζαγορίτης, που τελεί εν εξάλλω με τον εκπρόσωπο του ΚΚΕ Εσωτερικού Χρύσανθο Λαζαρίδη, ναι, τον σημερινό σύμβουλο του Αντ. Σαμαρά. Και ενώ ο Τζουμάκας κατορθώνει να ηρεμήσει τους δύο προαναφερθέντες, φωτιά βάζει ένας νεαρός εκπρόσωπος της Θεσσαλονίκης, ο οποίος φωνάζει την εξής φράση: «Κάθε ψήφος στο ΠΑΣΟΚ είναι μια σφαίρα στην καρδιά του ελληνικού λαού»!
Οι μεγαλύτεροι έχουν αντιληφθεί ότι βρισκόμαστε σε ένα αμφιθέατρο στο οποίο... πλακώνεται η ΕΦΕΕ κάπου στο 1976. Αυτό που μάλλον δεν θυμούνται είναι ποιος είναι ο ευφάνταστος νέος που ταύτιζε κάθε ψήφο στον Ανδρ. Παπανδρέου με μια σφαίρα κατά της Ελλάδος! Ναι, είναι ο Ευ. Βενιζέλος, που έχοντας από τότε το χάρισμα των εντυπωσιακών λεκτικών σχημάτων επιζητεί σήμερα τις ίδιες ψήφους για να μετατρέψει την αυτονόητη εκλογή του σε γιορτή της Δημοκρατίας.
Βέβαια, αυτό το περί «σφαίρας και ψήφου» δεν ήταν δικό του, αλλά του Γεωργίου Μαύρου, τον οποίο στήριζε ενθέρμως τότε ο Βαγγέλης στα πρώτα του βήματα στην πολιτική ως πρωτοετής στη Νομική Θεσσαλονίκης. Δεν είναι άλλωστε μυστικό ότι μέχρι το 1980 ο κ. Βενιζέλος πολεμούσε αγρίως το ΠΑΣΟΚ μέσα από διάφορα κεντρώα και σοσιαλίζοντα σχήματα. Οπως τη Δημοκρατική Σοσιαλιστική Ενωση, τον Ρήγα Φεραίο, τη Συμμαχία, ενώ στο ενδιάμεσο αναρωτήθηκε «μήπως ήταν ΚΟΔΗΣΟ και δεν το ήξερε».
Ολα τούτα βεβαίως δεν τα βρίσκει κανείς στα επίσημα βιογραφικά του, αλλά είναι άδικο και να τον ψέξει γι’ αυτό. Εχουν σβηστεί από τον χρόνο, όπως άλλωστε και οι ανάλογες νεανικές «ανησυχίες» των συμφοιτητών του. Π.χ. του Ανδρέα Λοβέρδου, που ήταν τότε γραμματέας της ΚΝΕ και είχαν ομηρικούς καβγάδες. Αυτό, ωστόσο, που δεν έχει σβηστεί από τη μνήμη όσων γνώριζαν από φοιτητή τον Βαγγέλη είναι το σπάνιο ρητορικό του ταλέντο και ένα συνακόλουθο προσόν του, που αργότερα του καταλογίστηκε ως μειονέκτημα. Οτι χρησιμοποιούσε τον λόγο με τέτοια ευχέρεια που συχνά σε έκανε να φοβάσαι ότι με τον ίδιο τρόπο θα μπορούσε να σε πείσει και για το αντίθετο...
Το χάρισμά του αυτό είναι μάλλον που διέκρινε ο Ανδρ. Παπανδρέου, όταν διάβασε το ’89 ένα άρθρο του Βενιζέλου στα «Νέα», στο οποίο επιχειρηματολογούσε «γιατί έχουν παραγραφεί τα αδικήματα του Παπανδρέου στο σκάνδαλο Κοσκωτά». «Θέλω να τον γνωρίσω», είπε ο Ανδρέας στον Λαλιώτη. Και δεν χρειάστηκε πολύ για να αποφανθεί, μετά τη συνάντηση, κάτι που όσοι συνεργάτες του Παπανδρέου ήταν παρόντες δεν θα ξεχάσουν. «Πού τον είχατε κρυμμένο;»…
Οι παλιότερες καραβάνες του ΠΑΣΟΚ θυμούνται βέβαια ότι ήδη από το 1985 ο Βαγγέλης είχε προσπαθήσει να μπει στο Καστρί. Ηταν τότε που, παρά την κρατούσα άποψη των συνταγματολόγων, είχε και πάλι αρθρογραφήσει (ως νεαρός και άγνωστος) για να υποστηρίξει τη δυνατότητα του τελούντος χρέη Προέδρου της Δημοκρατίας Γ. Αλευρά να ψηφίσει για να εκλεγεί ο Χρ. Σαρτζετάκης. Ελάχιστοι ίσως γνωρίζουν ότι για την επιλογή του αυτή είχε σχεδόν αποκηρυχθεί επιστημονικά από τον δάσκαλό του, Αριστ. Μάνεση.
Ο συγκεντρωτισμός (με τη λογική του one man show) ήταν πάντα ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά του κ. Βενιζέλου, καθώς είναι κοινό μυστικό ότι αντιμετώπιζε πάντα πρόβλημα επιλογής συνεργατών. Ως προς την κυβερνητική του παρουσία σταχυολογούν την υποχρέωση που ως υπουργός Μεταφορών επέβαλε στο κράτος για να καλύπτει τα ελλείμματα της ΓΕΝΟΠ, την έλλειψη προνοητικότητας που επέδειξε ως υπουργός Δικαιοσύνης να κλείσει το ζήτημα της βασιλικής περιουσίας ή ακόμη και την αντίθεσή του στην απάλειψη του θρησκεύματος από τις ταυτότητες, για προφανείς ψηφοθηρικούς λόγους. Επιζήμιο θεωρούν και τον ρόλο του στη Συνταγματική Αναθεώρηση το 2000, λέγοντας ότι με την προτροπή ή έστω με την ανοχή του πέρασαν τα άρθρα του βασικού μέτοχου, ο νόμος περί ευθύνης υπουργών και το βουλευτικό ασυμβίβαστο...
Η εύλογη, ωστόσο, ερώτηση που αντιτείνουν όσοι υποστηρίζουν ενθέρμως τον νέο πρόεδρο είναι γιατί άραγε κανείς εκ των φανερών ή μυστικών επικριτών του δεν κατόρθωσε να του αντιπαρατεθεί σήμερα. Και δεν έχουν άδικο. Οπως πιθανώς να έχει βάση και το επιχείρημα όσων ισχυρίζονται ότι, αφότου έχασε το 2007 από τον Γ. Παπανδρέου και κυρίως το τελευταίο εξάμηνο, που ο κ. Βενιζέλος πέρασε διά πυρός και σιδήρου, έχουν επιδράσει ευεργετικά ακόμη και στον χαρακτήρα του. Η παρουσία του στο υπουργείο Οικονομικών κρίθηκε θετική από εχθρούς και φίλους, εντός αλλά και σε ορισμένες περιπτώσεις εκτός ΠΑΣΟΚ. «Μετά τον Ιούνιο μοιάζει να αντιμετωπίζει πολύ πιο ώριμα και μετριοπαθώς την πολιτική και να μην την αντιμετωπίζει ως μια εύκολη δίκη που την έχει στο τσεπάκι», λένε πολλοί. Το αν έχουν δίκιο θα φανεί σύντομα, καθώς μια από τις πιο επιτυχείς αρχαίες ρήσεις είναι το αρχή άνδρα δείκνυσι…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
0 Responses to “Η διαδρομή του νέου αρχηγού”
Δημοσίευση σχολίου