Παρασκευή 16 Νοεμβρίου 2012
Η σημαία του Πολυτεχνείου και η προσωπική μαρτυρία του Στέφανου Τζουμάκα
O Σύντροφος Στέφανος Τζουμάκας μου έκανε την τιμή να μου στείλει μια προσωπική μαρτυρία όσον αφορά τα γεγονότα και την σημαία του Πολυτεχνείου. Θεωρώ ότι είναι απαραίτητο να την μοιραστώ μαζί σας!! Είναι ταυτόχρονα απάντηση σε ερώτημα άλλου Συντρόφου!!
Ήμουν με το Κώστα Λαλιώτη και το Γ. Σταμέλο στη τριμελή επιτροπή διαπραγματεύσεων από τη Συντονιστική Επιτροπή κατάληψης ,με την αντιπροσωπεία των τεθωρακισμένων, της αστυνομίας και του εκπροσώπου της Νομαρχίας. Βγάλαμε λευκό μαντήλι και ζητήσαμε διαπραγματεύσεις. Ζήτησαν να κατεβούμε-από τη κεντρική κολώνα της πύλης που είμαστε -προς το πεζοδρόμιο της Πατησίων. Το τανκ ήταν απέναντί μας .Ο Λαλιώτης και ο Σταμέλος δέχθηκαν .Τους είπα να μη κατέβουμε γιατί θα μας συλλάβουν. Άλλωστε εγώ ενάμισι μήνα είχα που αποφυλακίστηκα μετά τη παραπομπή μου στο στρατοδικείο και τη μετέπειτα αμνηστία που πήρα . Τους συνέλαβαν οι της χούντας μόλις πήδηξαν στο πεζόδρομο της Πατησίων .Έμεινα στη κολώνα .Ο υπαρχηγός της Αστυνομίας μου λέει Τζουμάκα κατέβα και εσύ .Του είπα ότι θα διαπραγματευτούμε την έξοδο επτά χιλιάδων ανθρώπων και δεν με νοιάζει για τις απειλές του .Του είπα ότι προχθές βγήκα από τη φυλακή και ξέρω ότι θα με ξανασυλλάβουν Τους είπα μόνο υπό όρους ασφαλούς εξόδου .Ο εκπρόσωπος του στρατού μου είπε ότι ο στρατός δεν δέχεται όρους. Του είπα ότι δεν είναι στρατός αυτός στην οδό Πατησίων . Είπα ακόμα στον εκπρόσωπο του στρατού ότι ο στρατός είναι στα σύνορα και εκεί έπρεπε να είναι τα τεθωρακισμένα και όχι στη Πατησίων. Τότε έδωσαν εντολή και με δυνατούς προβολείς επάνω μου , με το μούγκρισμα των μηχανών το τανκ κινήθηκε προς τη πύλη .Σε δευτερόλεπτα έκανα πήδημα προς τη μεριά του προαύλιου, το τανκ χτύπησε, ένας ορυμαγδός από μάρμαρα και σίδερα ήρθαν προς το μέρος μας , γιατί ήταν πολλοί φοιτητές στα κάγκελα και ακούω μια γυνακεία φωνή να ουρλιάζει ωχ τα πόδια μου .Ήταν η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου πού σήμερα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τότε της συνέτριψαν τα πόδια τα σίδερα.. Από δεξιά και αριστερά του τανκ μπήκαν λοκατζήδες με εφόπλου λόγχη και μας υποχρέωσαν ,ψηλά τα χέρια! Με ψηλά τα χέρια και γρήγορο όπισθεν πήδηξα από τα κάγκελα της Στουρνάρη γιατί θα με συνελάμβαναν , όπως έκαναν για πολλούς και περάσαμε στη απέναντι πολυκατοικία, βγήκαμε στη ταράτσα και ήδη είχαν ανοίξει τις πύλες , άλλοι έφευγαν και άλλους τους συνελάμβαναν. Κατεβαίνουμε από τη πολυκατοικία με μια ομάδα ,μπαίνουμε στο κόσμο, οι πυροβολισμοί συνεχιζόταν , και μια ομάδα φέρνει τη σημαία ματωμένη -την έφεραν εκεί ματωμένη Στουρνάρη και Πατησίων .Είχαν φέρει νεκρούς μέσα στο πολυτεχνείο και τραυματίες από τους γύρω δρόμους στη Λαική Κλινική που οργανώθηκε από γιατρούς και φοιτητές της Ιατρικής .Και είπαμε να τη πάνε τη σημαία αυτή μια ομάδα συναγωνιστών στα γραφεία της εφημερίδας ΄΄Βραδυνη''. Ήταν στη αρχή του οδού Πειραιώς κοντά στη πλατεία της Ομόνοιας .τα γραφεία .Η ''Βραδυνή'' τότε ήταν κατά της χούντας και έγραφε συνέχεια να παραδώσει η χούντα στο Καραμανλή .Στη συνέχεια βγήκα ψηλά στην Ασκληπιού πήρα ταξί και πήγα στο Νέο Ηράκλειο και κάθισα κάτω από ένα πεύκο - κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό -μέχρι να ξημερώσει .Πήρα το πρώτο τραίνο και κατέβηκα στην ομόνοια -5.30 με 6 παρά το πρωί- όπου η κατάσταση ήταν άγρια , έπεφταν πυροβολισμοί , χημικά , καπνογόνα , κόλαση. Ξανακατέβηκα στο υπόγειο πήρα το τραίνο για τη Καλλιθέα και πήγα στο σπίτι ενός γνωστού μου που ήταν στη νεολαία Λαμπράκη πριν τη δικτατορία. Στις 11 το πρωί κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος με απαγόρευση της κυκλοφορίας. Μπήκα στη παρανομία γιατί η στρατιωτική αστυνομία πήγε στο σπίτι που κατοικούσα για να με συλλάβει τόσο στις τέσσερις παρά το πρωί , μια ώρα αμέσως μετά τη ν εκκένωση του πολυτεχνείου , όπου συνέλαβαν το συγκάτοικό μου που δουλεύαμε στη ίδια εργασία και μέναμε στα Εξάρχεια στην οδό Βαλτετσίου και Ιπποκράτους, όσο και στις τέσσερις το απόγευμα της ίδιας μέρα μετά τη κήρυξη του στρατιωτικού νόμου , με ένταλμα σύλληψης με τον αναγκαστικό νόμο 509 και με τη κατηγορία περί ανατροπής του κοινωνικού καθεστώτος ..Με το νόμο που καταδίκαζαν τους αριστερούς μετά τον εμφύλιο .Επίσης ξέχασα να Στις δύο το μεσημέρι ο ραδιοφωνικός σταθμός στο ΠΑΡΙΣΙ με έδωσε νεκρό γιατί ήμουν ο τελευταίος της κολώνας. Και οι συγγενείς μου πήγαν στο νεκροτομείο, η μάνα μου έκανε τρισάγιο και μετά έμαθαν από συγγενή αστυνομικό που είχε φίλο στο ανατολικό αεροδρόμιο ότι είχα ένταλμα σύλληψης με το 509 και παραπομπή στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών και διέταξαν την απαγόρευση εξόδου μου από τη χώρα και έτσι στις αρχές της επόμενης βδομάδας, ήξεραν ότι ζω.
Άλλαξα τριάντα ένα σπίτια στη παρανομία μέχρι που κηρύχτηκε η επιστράτευση μετά τη προδοσία της Κύπρου, όπου παρουσιάστηκα -παρά το ένταλμα και τη παραπομπή μου στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών -στην επιστρατεύουσα αρχή. ..Ας μη συνεχίσω το θέμα ήταν η ματωμένη σημαία. Μετά τη κατάρρευση της χούντας και εν όψη της πρώτης επετείου της εξέγερσης , μου τηλεφώνησε ο εκδότης της Βραδυνής - ο Αθανασιάδης που μετά τον εκτέλεσε η ''17 Νοέμβρη'' -και πήγα και παρέλαβα τη σημαία για λογαριασμό του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος .Επειδή δεν ήθελα να γίνει κομματικό λάφυρο από καμιά οργάνωση νεολαίας τη κρατήσαμε στην ΕΦΕΕ και μετά στη νεολαία ΠΑΣΟΚ .Είναι σωστή η θέση να πάει στη Βουλή.
Σχόλιο Γιάννη Φουρνάρου: Η σημαία κανονικά πρέπει να ειναι σε ειδικό χώρο στην Βουλή . Αν θέλουμε να μιλάμε για ναο της Δημοκρατίας. Όπως και πολλά αλλά σύμβολα του έθνους, που θυμίζουν τους αγώνες του λαού μας για Δημοκρατία και Ελευθερία. Η σημαία του Πολυτεχνείου ειναι σύμβολο , ειναι ιστορία αλλα βλέπεις πως δυστυχώς η μεταπολίτευση φέρθηκε στην ιστορία, στην μνήμη, στους αγώνες του λαού . Ακόμα και η Μακρόνησος θα έπρεπε να ηταν ενα μουσείο ..Να βλέπαμε την εποχή.. την ιστορία .εμεις που ευτυχώς δεν πήγαμε ποτέ.. Οι ΗΠΑ έχουν αξιοποιήσει την φυλακή του Αλ Κατραζ ως τουριστικό θέρετρο, όπου βρισκόντουσαν εγκληματίες, για να δείχνουν την τιμωρία που περιμένει όποιον πολίτη παρανομήσει. Εμείς δεν αξιοποιήσαμε τις φυλακές που πήγαν πολιτικοί κρατούμενοι και οχι εγκληματίες, υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία .. Μπορούσαμε να αξιοποιούσαμε τις φυλακές σαν τουριστικά θέρετρα οχι εγκληματιών και παραδείγματα φόβου και τιμωρίας αλλά παραδείγματα δημοκρατίας και ελευθερίας. Τα ιδανικά αυτά που πρεσβεύει το έθνος μας ανα τους αιώνες. Οι φυλακές θα γινόντουσαν πλέον θύλακες Δημοκρατίας. Θα μας θυμιζαν τα λάθη μας σαν λαος και δεν θα ξεχνάγαμε ποτε.
Δυστυχώς ήθελαν να σβήσουν το παρελθόν δλδ την ιστορία μας... Η πολιτική ειναι μνήμη Στεφανε και απο την ιστορια, απο την μνήμη απο το παράδειγμα μαθαίνεις... Δυστυχώς πολλοί ήθελαν να σβήσουν την μνήμη . Οχι βεβαια για το καλο και την ενότητα της πατρίδας αλλα για να εκμεταλλευτούν αυτη την απώλεια της ιστορίας, της μνήμης και τωρα να έχουμε Χρυσή Αυγή, νοσταλγούς της χούντας, παραπληροφόρηση και την σκύλευση μιας γενιάς που πρόσφερε και για να ειμαι ακριβής Στέφανε.. Μιας μικρης μειοψηφίας της γενιάς σας.. Γιατί κάποιοι απο την γενιά σου ηταν κλεισμένοι στα σπιτια τους..και κάποιοι άλλοι εξαργύρωσαν τον αγωνα τους δυστυχώς ..Βεβαια το τραγικό ειναι οτι μετα την χούντα η μιση και πλεον ελλαδα ελεγε οτι ηταν στο πολυτεχνείο..και εκει υπάρχει πολυ "ψωμι".Για την νοοτροπία του λαου και πως μετά εκμεταλλεύτηκε η μεταπολίτευση την Ελληνική κοινωνία και συγκεκριμένα οι εγχώριες και ξένες ολιγαρχίες...Σημερα χρειαζεται η χωρα να βγει και απο την μεταπολίτευση. Aπο αυτον τον μυθο, οπως καποτε έβγαινε απο την αποχουντοποίηση. Aλλα αυτη την φορα χρειάζεται ερμηνεία για το τι έγινε και οχι κουκούλωμα. Για να μην έχουμε τα ίδια λάθη..
Tags:
'Αρθρα ,
Απόψεις
Ήμουν με το Κώστα Λαλιώτη και το Γ. Σταμέλο στη τριμελή επιτροπή διαπραγματεύσεων από τη Συντονιστική Επιτροπή κατάληψης ,με την αντιπροσωπεία των τεθωρακισμένων, της αστυνομίας και του εκπροσώπου της Νομαρχίας. Βγάλαμε λευκό μαντήλι και ζητήσαμε διαπραγματεύσεις. Ζήτησαν να κατεβούμε-από τη κεντρική κολώνα της πύλης που είμαστε -προς το πεζοδρόμιο της Πατησίων. Το τανκ ήταν απέναντί μας .Ο Λαλιώτης και ο Σταμέλος δέχθηκαν .Τους είπα να μη κατέβουμε γιατί θα μας συλλάβουν. Άλλωστε εγώ ενάμισι μήνα είχα που αποφυλακίστηκα μετά τη παραπομπή μου στο στρατοδικείο και τη μετέπειτα αμνηστία που πήρα . Τους συνέλαβαν οι της χούντας μόλις πήδηξαν στο πεζόδρομο της Πατησίων .Έμεινα στη κολώνα .Ο υπαρχηγός της Αστυνομίας μου λέει Τζουμάκα κατέβα και εσύ .Του είπα ότι θα διαπραγματευτούμε την έξοδο επτά χιλιάδων ανθρώπων και δεν με νοιάζει για τις απειλές του .Του είπα ότι προχθές βγήκα από τη φυλακή και ξέρω ότι θα με ξανασυλλάβουν Τους είπα μόνο υπό όρους ασφαλούς εξόδου .Ο εκπρόσωπος του στρατού μου είπε ότι ο στρατός δεν δέχεται όρους. Του είπα ότι δεν είναι στρατός αυτός στην οδό Πατησίων . Είπα ακόμα στον εκπρόσωπο του στρατού ότι ο στρατός είναι στα σύνορα και εκεί έπρεπε να είναι τα τεθωρακισμένα και όχι στη Πατησίων. Τότε έδωσαν εντολή και με δυνατούς προβολείς επάνω μου , με το μούγκρισμα των μηχανών το τανκ κινήθηκε προς τη πύλη .Σε δευτερόλεπτα έκανα πήδημα προς τη μεριά του προαύλιου, το τανκ χτύπησε, ένας ορυμαγδός από μάρμαρα και σίδερα ήρθαν προς το μέρος μας , γιατί ήταν πολλοί φοιτητές στα κάγκελα και ακούω μια γυνακεία φωνή να ουρλιάζει ωχ τα πόδια μου .Ήταν η φοιτήτρια Πέπη Ρηγοπούλου πού σήμερα είναι καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο Αθηνών και τότε της συνέτριψαν τα πόδια τα σίδερα.. Από δεξιά και αριστερά του τανκ μπήκαν λοκατζήδες με εφόπλου λόγχη και μας υποχρέωσαν ,ψηλά τα χέρια! Με ψηλά τα χέρια και γρήγορο όπισθεν πήδηξα από τα κάγκελα της Στουρνάρη γιατί θα με συνελάμβαναν , όπως έκαναν για πολλούς και περάσαμε στη απέναντι πολυκατοικία, βγήκαμε στη ταράτσα και ήδη είχαν ανοίξει τις πύλες , άλλοι έφευγαν και άλλους τους συνελάμβαναν. Κατεβαίνουμε από τη πολυκατοικία με μια ομάδα ,μπαίνουμε στο κόσμο, οι πυροβολισμοί συνεχιζόταν , και μια ομάδα φέρνει τη σημαία ματωμένη -την έφεραν εκεί ματωμένη Στουρνάρη και Πατησίων .Είχαν φέρει νεκρούς μέσα στο πολυτεχνείο και τραυματίες από τους γύρω δρόμους στη Λαική Κλινική που οργανώθηκε από γιατρούς και φοιτητές της Ιατρικής .Και είπαμε να τη πάνε τη σημαία αυτή μια ομάδα συναγωνιστών στα γραφεία της εφημερίδας ΄΄Βραδυνη''. Ήταν στη αρχή του οδού Πειραιώς κοντά στη πλατεία της Ομόνοιας .τα γραφεία .Η ''Βραδυνή'' τότε ήταν κατά της χούντας και έγραφε συνέχεια να παραδώσει η χούντα στο Καραμανλή .Στη συνέχεια βγήκα ψηλά στην Ασκληπιού πήρα ταξί και πήγα στο Νέο Ηράκλειο και κάθισα κάτω από ένα πεύκο - κοντά στον ηλεκτρικό σταθμό -μέχρι να ξημερώσει .Πήρα το πρώτο τραίνο και κατέβηκα στην ομόνοια -5.30 με 6 παρά το πρωί- όπου η κατάσταση ήταν άγρια , έπεφταν πυροβολισμοί , χημικά , καπνογόνα , κόλαση. Ξανακατέβηκα στο υπόγειο πήρα το τραίνο για τη Καλλιθέα και πήγα στο σπίτι ενός γνωστού μου που ήταν στη νεολαία Λαμπράκη πριν τη δικτατορία. Στις 11 το πρωί κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος με απαγόρευση της κυκλοφορίας. Μπήκα στη παρανομία γιατί η στρατιωτική αστυνομία πήγε στο σπίτι που κατοικούσα για να με συλλάβει τόσο στις τέσσερις παρά το πρωί , μια ώρα αμέσως μετά τη ν εκκένωση του πολυτεχνείου , όπου συνέλαβαν το συγκάτοικό μου που δουλεύαμε στη ίδια εργασία και μέναμε στα Εξάρχεια στην οδό Βαλτετσίου και Ιπποκράτους, όσο και στις τέσσερις το απόγευμα της ίδιας μέρα μετά τη κήρυξη του στρατιωτικού νόμου , με ένταλμα σύλληψης με τον αναγκαστικό νόμο 509 και με τη κατηγορία περί ανατροπής του κοινωνικού καθεστώτος ..Με το νόμο που καταδίκαζαν τους αριστερούς μετά τον εμφύλιο .Επίσης ξέχασα να Στις δύο το μεσημέρι ο ραδιοφωνικός σταθμός στο ΠΑΡΙΣΙ με έδωσε νεκρό γιατί ήμουν ο τελευταίος της κολώνας. Και οι συγγενείς μου πήγαν στο νεκροτομείο, η μάνα μου έκανε τρισάγιο και μετά έμαθαν από συγγενή αστυνομικό που είχε φίλο στο ανατολικό αεροδρόμιο ότι είχα ένταλμα σύλληψης με το 509 και παραπομπή στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών και διέταξαν την απαγόρευση εξόδου μου από τη χώρα και έτσι στις αρχές της επόμενης βδομάδας, ήξεραν ότι ζω.
Άλλαξα τριάντα ένα σπίτια στη παρανομία μέχρι που κηρύχτηκε η επιστράτευση μετά τη προδοσία της Κύπρου, όπου παρουσιάστηκα -παρά το ένταλμα και τη παραπομπή μου στο έκτακτο στρατοδικείο Αθηνών -στην επιστρατεύουσα αρχή. ..Ας μη συνεχίσω το θέμα ήταν η ματωμένη σημαία. Μετά τη κατάρρευση της χούντας και εν όψη της πρώτης επετείου της εξέγερσης , μου τηλεφώνησε ο εκδότης της Βραδυνής - ο Αθανασιάδης που μετά τον εκτέλεσε η ''17 Νοέμβρη'' -και πήγα και παρέλαβα τη σημαία για λογαριασμό του αντιδικτατορικού φοιτητικού κινήματος .Επειδή δεν ήθελα να γίνει κομματικό λάφυρο από καμιά οργάνωση νεολαίας τη κρατήσαμε στην ΕΦΕΕ και μετά στη νεολαία ΠΑΣΟΚ .Είναι σωστή η θέση να πάει στη Βουλή.
Σχόλιο Γιάννη Φουρνάρου: Η σημαία κανονικά πρέπει να ειναι σε ειδικό χώρο στην Βουλή . Αν θέλουμε να μιλάμε για ναο της Δημοκρατίας. Όπως και πολλά αλλά σύμβολα του έθνους, που θυμίζουν τους αγώνες του λαού μας για Δημοκρατία και Ελευθερία. Η σημαία του Πολυτεχνείου ειναι σύμβολο , ειναι ιστορία αλλα βλέπεις πως δυστυχώς η μεταπολίτευση φέρθηκε στην ιστορία, στην μνήμη, στους αγώνες του λαού . Ακόμα και η Μακρόνησος θα έπρεπε να ηταν ενα μουσείο ..Να βλέπαμε την εποχή.. την ιστορία .εμεις που ευτυχώς δεν πήγαμε ποτέ.. Οι ΗΠΑ έχουν αξιοποιήσει την φυλακή του Αλ Κατραζ ως τουριστικό θέρετρο, όπου βρισκόντουσαν εγκληματίες, για να δείχνουν την τιμωρία που περιμένει όποιον πολίτη παρανομήσει. Εμείς δεν αξιοποιήσαμε τις φυλακές που πήγαν πολιτικοί κρατούμενοι και οχι εγκληματίες, υπερασπιζόμενοι την Δημοκρατία .. Μπορούσαμε να αξιοποιούσαμε τις φυλακές σαν τουριστικά θέρετρα οχι εγκληματιών και παραδείγματα φόβου και τιμωρίας αλλά παραδείγματα δημοκρατίας και ελευθερίας. Τα ιδανικά αυτά που πρεσβεύει το έθνος μας ανα τους αιώνες. Οι φυλακές θα γινόντουσαν πλέον θύλακες Δημοκρατίας. Θα μας θυμιζαν τα λάθη μας σαν λαος και δεν θα ξεχνάγαμε ποτε.
Δυστυχώς ήθελαν να σβήσουν το παρελθόν δλδ την ιστορία μας... Η πολιτική ειναι μνήμη Στεφανε και απο την ιστορια, απο την μνήμη απο το παράδειγμα μαθαίνεις... Δυστυχώς πολλοί ήθελαν να σβήσουν την μνήμη . Οχι βεβαια για το καλο και την ενότητα της πατρίδας αλλα για να εκμεταλλευτούν αυτη την απώλεια της ιστορίας, της μνήμης και τωρα να έχουμε Χρυσή Αυγή, νοσταλγούς της χούντας, παραπληροφόρηση και την σκύλευση μιας γενιάς που πρόσφερε και για να ειμαι ακριβής Στέφανε.. Μιας μικρης μειοψηφίας της γενιάς σας.. Γιατί κάποιοι απο την γενιά σου ηταν κλεισμένοι στα σπιτια τους..και κάποιοι άλλοι εξαργύρωσαν τον αγωνα τους δυστυχώς ..Βεβαια το τραγικό ειναι οτι μετα την χούντα η μιση και πλεον ελλαδα ελεγε οτι ηταν στο πολυτεχνείο..και εκει υπάρχει πολυ "ψωμι".Για την νοοτροπία του λαου και πως μετά εκμεταλλεύτηκε η μεταπολίτευση την Ελληνική κοινωνία και συγκεκριμένα οι εγχώριες και ξένες ολιγαρχίες...Σημερα χρειαζεται η χωρα να βγει και απο την μεταπολίτευση. Aπο αυτον τον μυθο, οπως καποτε έβγαινε απο την αποχουντοποίηση. Aλλα αυτη την φορα χρειάζεται ερμηνεία για το τι έγινε και οχι κουκούλωμα. Για να μην έχουμε τα ίδια λάθη..
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Η σημαία του Πολυτεχνείου και η προσωπική μαρτυρία του Στέφανου Τζουμάκα”
Δημοσίευση σχολίου