Κυριακή 18 Νοεμβρίου 2012
Χρονικός περιορισμός στα πολιτικά αξιώματα
Ειπώθηκε κάποτε ότι: «Σε κάθε ψηφοδέλτιο (των Δημοτικών εκλογών) υπάρχουν τουλάχιστον δύο Αστυνομικοί και δύο Εφοριακοί που κατεβαίνουν υποψήφιοι στον τόπο που ασκούν τα καθήκοντα τους. Δεν είναι δυνατόν οι ελεγκτές να ζητούν την ψήφο των ελεγχόμενων».
Πολύ σωστά θα συμφωνήσω, καθώς έτσι, δυνητικά μπορεί να δημιουργηθεί σχέση εξάρτησης και στη συνέχεια διαφθοράς. Όμως πόσο πιο εύκολο είναι να διαφθαρεί ένας Αστυνομικός και ένας Εφοριακός από έναν Βουλευτή η Υπουργό; Το κεφάλαιο ποιόν θα διαφθείρει προκειμένου να αγοράσει της υπηρεσίες του; Ποιόν έχει περισσότερο ανάγκη για την προώθηση των συμφερόντων του; Έναν Αστυνομικό Δημοτικό σύμβουλο ή έναν Βουλευτή που ασκεί την νομοθετική εξουσία; Και που βρίσκεται η πηγή της διαφθοράς; Στην νομοθετική εξουσία που αφήνει νομοθετώντας ορθάνοιχτα παράθυρα ή στους τελευταίους τροχούς της εκτελεστικής εξουσίας; H απάντηση νομίζω ότι είναι προφανέστατη. Διαφθορά υπάρχει σε όλους τους κρίκους της αλυσίδας, αυτό είναι δεδομένο, όμως η διαφθορά ανδρώνεται και γίνεται μέρος του συστήματος μόνο με την στήριξη της κεντρικής πολιτικής εξουσίας.
Πως όμως θα μπορέσουμε να εξαλείψουμε την διαφθορά, όταν υπάρχουν Βουλευτές που εκλέγονται από το 1974 μέχρι και σήμερα; Τι είδους συναλλαγών έχει κάνει κάποιος βουλευτής για να μπορεί να εκλέγεται για 38 συνεχόμενα έτη; Και με ποιο κομμάτι της κοινωνίας έχει κάνει αυτές τις συναλλαγές; Κατά πόσο μπορεί να λειτουργήσει με την συνείδηση του, όπως επιτάσσει το σύνταγμα και να πάει κόντρα στον αρχηγό του σε ένα σύστημα αρχηγικό, όταν αυτοσκοπός του είναι η αιώνια διατήρηση της βουλευτικής έδρας, αφήνοντας την συχνά και ως κληρονομιά στα παιδιά του; Μπορεί να έχει υπογράψει κοινωνικό συμβόλαιο με τον λαό ή με διαπλεκόμενα συμφέροντα; Και τι προσφέρει στην πατρίδα του και στην Ελληνική κοινωνία αυτός ο Βουλευτής για να είναι για τόσο καιρό αναντικατάστατος; Ποιος είναι ο χρόνος που χρειάζεται για να αναδείξει τα μεγάλα του προσόντα καταλαμβάνοντας ανώτατα Υπουργικά και Πρωθυπουργικά αξιώματα; Και τέλος πόσο χρήσιμοι είναι για την κοινωνία οι επαγγελματίες βουλευτές και αν ναι γιατί δεν θεσμοθετούμε τον θεσμό του επαγγελματία βουλευτή;
Στην Αμερική και στην Ρωσία οι υποανάπτυκτοι ιθαγενής έχουνε καθιερώσει ως ανώτατο χρόνο παραμονής στην προεδρική εξουσία τα οκτώ χρόνια. Μήπως ξέρουν κάτι παραπάνω; Μήπως στην Ελλάδα αν καθιερώναμε μέγιστη παραμονή στο Βουλευτικό αξίωμα (και σε άλλα αιρετά αξιώματα) την οκταετία μπορούμε να λύσουμε κάποια προβλήματα;
Οι Αρχαίοι Έλληνες ανέπτυξαν το θεσμό του εξοστρακισμού για να περιορίσουν τυχόν φαινόμενα τυραννίας που φέρνει η πολυετή παραμονή στην εξουσία. Μήπως είναι η ώρα για τους Έλληνες να πρωτοτυπήσουν πάλι και να καθιερώσουν μέγιστο όριο παραμονής σε όλες τις μορφές αιρετής εξουσίας προκειμένου να τελειώνει το επάγγελμα πολιτικός που καταδυναστεύει τον τόπο;
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
1 Responses to “Χρονικός περιορισμός στα πολιτικά αξιώματα”
18 Νοεμβρίου 2012 στις 7:33 μ.μ.
Ο πολιτικός που εκλέγεται συνεχώς σημαίνει ότι έχει αναπτύξει μαι σειρά σχέσεων ανάμεσα στους πολίτες και σε θεσμούς ή ακόμα σε επαγγελματίες, μέσω των οποίων μπορεί να συνεχίζει ένα ατελείωτο ρουσφετολογικό παιχνίδι. Το ζητούμενο λοιπόν είναι, η δυνατότητα να αναπτύσσεται μια τέτοια λειτουργία, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχουν κενά στη συνολική άσκηση της εξουσίας. Υπάρχουν κενά στους θεσμούς ενώ απουσιάζουν οι διαδικασίες ελέγχου καταλληλότητας των εργαζομένων ή υπαλλήλων σε μια σειρά τομείς. Πρώτη επισήμανση λοιπόν, αν υπάρχει η δυνατότητα για κάποιον να παρανομήσει ή να αλλοιώσει την ύψιστη έννοια του αιρετού, τότε θα πρέπει να ψάξουμε στις σχέσεις εξουσίας με τις οποίες ένας πολιτικός διαπλέκεται και κατά πόσο ελέγχεται. Και οι Πρόεδροι της Αμερικής και της Γαλλίας, εκλέγονται για δυο φορές αλλά τι σημαίνει ότι δεν αναπτύσσονται μέσω των μηχανισμών άσκησης εξουσίας μια σειρά από πολιτικά σκάνδαλα..; Συνήθως βλέπουμε τον πολιτικό και όχι την δυνατότητα άσκησης της πολιτικής. Αν υπάρχει κάτι που θα πρέπει να επικεντρώσουμε το στόχο μας πιστεύω ότι αυτός θα πρέπει να έχει να κάνει με διαδικασίες άμεσης δημοκρατίας όσο αυτές είναι δυνατές, μιας και στη σύγχρονη εποχή απέχουμε πολύ από τη δυνατότητα καθημερινού ελέγχου της άσκησης εξουσίας. Βέβαια το διαδίκτυο φέρνει επανάσταση και μπορεί να ανοίξει διάπλατα τα συρτάρια και τα δωμάτια των πολιτικών και να αναδείξει την πολιτική με κεφαλαίο Π. Η άσκηση της πολιτικής είναι πολύ περισσότερο από την ανάγκη για κάλυψη μιας θέσης. Ο έχων λεφτά μπορεί να υποδείξει και να δημιουργήσει το πλεονέκτημα ώστε να εκλεγεί και ας είναι για δυο θητείες.. Η πολιτική όμως που έχει στόχο την ανάδειξη και προώθηση των λαϊκών συμφερόντων δεν αποκτιέται με τα λεφτά μέσα σε μια προεκλογική εκστρατεία.. η πολιτική είναι τέχνη και όραμα.. δεν είναι υπόθεση ρουτίνας ενός κάποιου υπαλλήλου... Στόχος λοιπόν η διαμόρφωση μια νέας Αγοράς που θα διαπερνά τους σκοτεινούς διαδρόμους των πρεσβειών και των μουχλιασμένων κομματικών συνεργείων... μόνο το καθημερινό άπλετο φως μπορεί να φέρει το αποτέλεσμα...
Δημοσίευση σχολίου