Τρίτη 11 Σεπτεμβρίου 2012
H δημοκρατική επανάσταση του Σ. Αλιέντε – Ιn memoriam -
Ο Σαλβαδόρ Αλιέντε,(Salvador Allende Gossens, 1908-1973) ήταν ο πρώτος 
Πρόεδρος της Χιλής ως υποψήφιος της Ενωμένης Αριστεράς την περίοδο 1970-1973.Γεννήθηκε στο Βαλπαράιζο στα 1908 και δολοφονήθηκε στο Σαντιάγο το 1973. Καταγόταν από μεγαλοαστική τάξη και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο απ΄ όπου και έλαβε το δίπλωμα το 1932. Ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική αναπτύσσοντας μαρξιστική δράση.
Πρόεδρος της Χιλής ως υποψήφιος της Ενωμένης Αριστεράς την περίοδο 1970-1973.Γεννήθηκε στο Βαλπαράιζο στα 1908 και δολοφονήθηκε στο Σαντιάγο το 1973. Καταγόταν από μεγαλοαστική τάξη και σπούδασε ιατρική στο Πανεπιστήμιο του Σαντιάγκο απ΄ όπου και έλαβε το δίπλωμα το 1932. Ασχολήθηκε έντονα με την πολιτική αναπτύσσοντας μαρξιστική δράση.
Ένα χρόνο μετά συνέβαλε στην ίδρυση του σοσιαλιστικού κόμματος της Χιλής.
Το 1937 συμμετείχε στη κυβέρνηση του Πέδρο Αγκίρε όπου και ανέλαβε για τέσσερα χρόνια υπουργός Υγιεινής.
Το 1945 εκλέχθηκε για πρώτη φορά μέλος της Γερουσίας.
Το 1952 όταν έβαλε υποψηφιότητα για την Προεδρία επειδή είχε δεχθεί την υποστήριξη του παράνομου τότε κομουνιστικού κόμματος διαγράφτηκε από το σοσιαλιστικό κόμμα με συνέπεια να εκλεγεί τελευταίος των τεσσάρων υποψηφίων.
Επανήλθε όμως στις εκλογές του 1958 με την υποστήριξη των σοσιαλιστών και των κομουνιστών όπου το κόμμα τους είχε πλέον νομιμοποιηθεί.
Παρά ταύτα εκλέχθηκε δεύτερος των υποψηφίων.
Τελικά εκλέχθηκε πρόεδρος της Χιλής το 1970 ως εκπρόσωπος της Ενωμένης Αριστεράς, με μικρή διαφορά από του δεύτερου υποψηφίου.
Στην ομιλία του μετά την νίκη του, ο Αλιέντε είπε: «Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό».
Αμέσως μετά την ορκωμοσία του, στις 3 Νοεμβρίου του 1970 άρχισε να εφαρμόζει ένα ευρύτατο πρόγραμμα σοσιαλιστικών μεταρρυθμίσεων κρατικοποιώντας μεγάλες εκτάσεις γης, τον ορυκτό πλούτο της χώρας και τις τράπεζες.
Το πρόγραμμα του Αλιέντε περιλάμβανε:
α) αναβάθμιση των συμφερόντων των εργατών, β) εφαρμογή της αγροτικής μεταρρύθμισης, γ) αναδιοργάνωση της εθνικής οικονομίας σε δημόσιο, μικτό και ιδιωτικό τομέα, δ) εξωτερική πολιτική διεθνούς αλληλεγγύης και εθνικής ανεξαρτησίας, καθώς και ε) νέα θεσμική οργάνωση (ως λαϊκό κράτος) με την ίδρυση ενός ενιαίου σώματος αντιπροσώπων.
Το πρόγραμμα της Λαϊκής Ένωσης πρότεινε επίσης την εθνικοποίηση των κύριων ορυχείων χαλκού της Χιλής που άνηκαν σε ξένα συμφέροντα (κυρίως των ΗΠΑ). Ορισμένες χαρακτηριστικές μεταρρυθμίσεις κατά το πρώτο διάστημα της προεδρίας του Αλιέντε περιλάμβαναν την ανακατανομή εκατομμυρίων στρεμμάτων γης σε ακτήμονες ως μέρος της αγροτικής μεταρρύθμισης, αύξηση μισθών στις ένοπλες δυνάμεις, και παροχή δωρεάν γάλατος στα παιδιά αυτό που η σταυροφόρος του νεοφιλελευθερισμού Μ.Θάτσερ θα καταργούσε στα δημόσια σχολεία και της δικής της χώρας λίγα χρόνια αργότερα.
Επίσης, ιδρύθηκαν ο Αναπτυξιακός Συνεταιρισμός Ιθαγενών Πληθυσμών και το Ινστιτούτο Εκπαίδευσης των Μαπούτσε, για να καλύψουν τις ανάγκες των αυτοχθόνων κατοίκων της Χιλής.
Παράλληλα ο Αλιέντε εφάρμοσε νέα εξωτερική πολιτική ξεκινώντας τη συνεργασία πρώτα με τη Κίνα και στη συνέχεια με την Κούβα. Η πολιτική του αυτή έφερε σε αντιπαράθεση τα συμφέροντα των ΗΠΑ με συνέπεια οι σχέσεις των δύο χωρών να ψυχραθούν.
Ο τότε κάτοικος του λευκού οίκου Νίξον είπε χαρακτηριστικά : Τώρα με τον Κάστρο στην Κούβα και τον Αλιέντε στη Χιλή έχουμε στην Λατινική Αμερική ένα κόκκινο σάντουιτς και μοιραία όλη θα γίνει κόκκινη.
Δύο χρόνια αργότερα, από της εκλογής του, άρχισε να καλπάζει ο πληθωρισμός και να πλήττεται βεβαίως η μεσαία τάξη βάσει της επιχείρησης οικονομικού στραγγαλισμού που ξεκίνησαν οι ΗΠΑ σε αγαστή συνεργασία με την χιλιανή οικονομική ελίτ.
Επειδή ο Αλιέντε είχε στο πρόγραμμα του να κρατικοποιήσει τα μεταλλεία χαλκού τα οποία ανήκαν σε Αμερικάνους ιδιώτες έπρεπε πάση θυσία να ανατραπεί.
Ο Νίξον γνωστός και για τις σχέσεις του με την χούντα του Παπαδόπουλου η οποία χρηματοδότησε και την προεκλογική του εκστρατεία, ορκίζεται να ανατρέψει τον Αλιέντε. Το έργο αυτό το αναθέτει στην C.I.A και οργανωτής του πραξικοπήματος επιλέγεται ο Χένρι Κίσινγκερ.
Οι μυστικές υπηρεσίες των Η.Π.Α προσπαθούν να δωροδοκήσουν τον στρατό της Χιλής αλλά ο αρχηγός των ενόπλων δυνάμεων, Ρενέ Σνάιντερ ήταν πιστός στο σύνταγμα και η πρώτη απόπειρα πραξικοπήματος απέτυχε.Ο δημοκρατικός στρατηγός Σνάιντερ βρέθηκε δολοφονημένος λίγες μέρες μετά.
Έπειτα από αυτό, ο Λευκός Οίκος διέταξε το οικονομικό “πραξικόπημα” σε βάρος της χώρας. Η δεύτερη απόπειρα δωροδοκίας στέφθηκε με επιτυχία.
Οι φορτηγατζήδες που μετέφεραν τα τρόφιμα σταμάτησαν να κάνουν την δουλειά τους. Το κόστος αυτής της απεργίας ήταν 200 εκατομμύρια δολάρια για το κράτος της Χιλής, ενώ η C.I.A ξόδεψε τα διπλάσια.
Παρ’ όλα τα δεινά που περνούσε η χώρα, η δημοτικότητα του Αλιέντε συνεχώς αυξανόταν. Κατόπιν αυτού, οι Αμερικανοί οργάνωσαν το σχέδιο Ζ.
Τον Ιούνιο του 1973 οργανώνεται ένα δεύτερο πραξικόπημα που κατεστάλη από τη νόμιμη ηγεσία του στρατού και τον στρατηγό Πρατς. Μετά την καταστολή, ο στρατηγός Πράτς συμβούλεψε τον Αλιέντε να δώσει όπλα ανοίγοντας τα οπλοτάσια.
Ο Αλιέντε όμως όντας πιστός στις αξίες του, του απάντησε: Όχι. Αυτή η επανάσταση θα γίνει χωρίς σταγόνα αίμα. Βασίζεται σε αξίες και όχι στην βία.
Μετά από αυτά τα γεγονότα ο Αλιέντε αποφασίζει να αλλάξει την ηγεσία του στρατού και στην θέση του Πράτς τοποθετεί τον Αουγκούστο Πινοσέτ γεγονός που θα αποβεί μοιραίο για τον ίδιο και την πατρίδα του. Την Τρίτη, 11 Σεπτεμβρίου 1973 γίνεται συγχρονισμένη επίθεση από ξηρά και αέρα στο προεδρικό μέγαρο. Η δημοκρατία καταλύεται και στην εξουσία ανεβαίνει ο Πινοσέτ.
Ο Αλιέντε, αν και λεγόταν ότι δολοφονήθηκε κατά την είσοδο των στρατιωτών στο προεδρικό μέγαρο, η πραγματικότητα ήταν, όπως αποκαλύφθηκε αργότερα, ότι αυτοκτόνησε.
Η αγάπη του για τη Δημοκρατία και τους ανθρώπους του κόστισε την ίδια του τη ζωή. Με έναν σχεδόν εμμονοληπτικό σεβασμό στην Δημοκρατία και τους θεσμούς, αφιέρωσε την ίδια την ύπαρξη του στον σοσιαλιστικό μετασχηματισμό της πατρίδας του.
Η ανάληψη της εξουσίας από τον Αλιέντε ήταν ένα γεγονός πιο ανατρεπτικό και από το πρόσφατο “χαστούκι” της κουβανικής Επανάστασης. Ένας ποταμός αμερικανικών δολλαρίων ξοδεύτηκε για την αποσταθεροποίηση της χώρας, για την οργάνωση του στρατιωτικού πραξικοπήματος.
Για τον Αλιέντε οι δημοκρατικοί κανόνες ήταν απαραβίαστοι. Έπρεπε να πολεμήσει τους αντιπάλους του με νόμιμα μέσα, να κερδίσει χρόνο για να πείσει τον κόσμο. Άλλωστε πλήρωσε με τη ζωή του την αγάπη του για τον σεβασμό του νόμου ενώ χωρίς αυτόν η Χιλή μπήκε σε ένα βαθύ φασιστικό σκοτάδι που κράτησε πάνω από 17 χρόνια.
Η θυσία και το προσωπικό του παράδειγμα αποτελούν μνημείο προσφοράς στο κοινωνικό σύνολο, πίστης στη Δημοκρατία, υποδειγμα πατριωτισμού.
Οι επικήδειοι και τα μνημόσυνα είναι όμως περιττά αν δε γνωρίζουμε γιατί έζησε και κυριως γιατί πέθανε ο Αλιέντε.
Άλλωστε μας το εξηγησε ο ίδιος στην ομιλία του μετά την εκλογική νίκη. Ας ξαναθυμηθούμε τα λόγια του.
Οι επικήδειοι και τα μνημόσυνα είναι όμως περιττά αν δε γνωρίζουμε γιατί έζησε και κυριως γιατί πέθανε ο Αλιέντε.
Άλλωστε μας το εξηγησε ο ίδιος στην ομιλία του μετά την εκλογική νίκη. Ας ξαναθυμηθούμε τα λόγια του.
«Αξιώνουμε να δημιουργήσουμε έναν διαφορετικό κόσμο, να αποδείξουμε ότι μπορούν να γίνουν βαθιές αλλαγές που αποτελούν επανάσταση. Πρέπει να δημιουργήσουμε μια κυβέρνηση δημοκρατική, εθνική, επαναστατική και λαϊκή που θα οδηγήσει στον Σοσιαλισμό»
Η θυσία του για μας τους Νέους Σοσιαλιστές αλλά και για όλο τον κόσμο ίδιως αυτόν της εργασίας και του καθημερινού μόχθου δείχνει τον δρόμο για το χτίσιμο μιας πιο ανθρώπινης κοινωνίας…
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “H δημοκρατική επανάσταση του Σ. Αλιέντε – Ιn memoriam -”
Δημοσίευση σχολίου