Πέμπτη 5 Ιουλίου 2012
Συνέντευξη με έναν Αριστερό Εθνικιστή. Ά μέρος.
Κρίναμε σωστό να παρουσιάσουμε μια συνέντευξη ενός Έλληνα συντρόφου που ανήκει στην λεγόμενη «αριστερή» έκφραση του Επαναστατικού Κοινωνικού Εθνικισμού.
Με προσωπικό αγώνα και πολιτική δράση που αρχίζει από την δεκαετία του ’80 και συνεχίζεται ως σήμερα πάντα στα πλαίσια της αυτόνομης δράσης αποτελεί κάτι περισσότερο από σημαντικό να γίνει γνωστή η οπτική γωνία ενός αριστερού Εθνικιστή για τις σημερινές πολιτικές και κοινωνικές εξελίξεις.
Για τις ανάγκες αυτής της συνέντευξης ο σύντροφος θα αναφέρετε ως Οδυσσέας.
1. Σύντροφε Οδυσσέα καταρχάς είναι τιμή μας να σε φιλοξενούμε στο ιστολόγιο μας.
Οδ : Και για μένα είναι ιδιαίτερη χαρά , καθότι το συγκεκριμένο ιστολόγιο αποτελεί σήμερα σημείο αναφοράς για πολύ κόσμο από ένα ευρύ φάσμα ιδεολογικών αφετηριών και είναι ιδιαίτερα αγαπητό στο χώρο της νεολαίας. Και είναι πολύ ελπιδοφόρο που δεν μένει μόνο σε πολιτικές αναλύσεις αλλά συμβάλλει και στην ανάπτυξη και το συντονισμό κοινωνικής παρέμβασης και δράσης.
2. Δεν θα θέλαμε να ρωτήσουμε τυπικά πράγματα που ρωτάνε όλοι σε συνεντεύξεις συντρόφων. Μας ενδιαφέρουν οι πολιτικές σου απόψεις περισσότερο από κάθε τι άλλο. Αριστερός Εθνικιστής λοιπόν.. Τι σημαίνει για σένα η λέξη αριστερά ; Πιστεύεις ότι ο Επαναστατικός Σοσιαλιστικός Εθνικισμός είναι κίνημα της αριστεράς ; Και αν ναι γιατί ;
Οδ : Η έννοια «αριστερά» ταυτίστηκε με την επανάσταση και τον αντικαπιταλισμό. Ταυτίστηκε με τους κοινωνικούς αγώνες και τα επαναστατικά κινήματα της εργατικής τάξης , της αγροτιάς και των καταπιεσμένων από τον καπιταλισμό κοινωνικών στρωμάτων. Ταυτίστηκε επίσης με τους αγώνες και τα ποτάμια από χυμένο αίμα των λαών της γης για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία , στους οποίους είχανε απέναντί τους όχι μόνο τους ιμπεριαλιστές και τους αποικιοκράτες , αλλά και τη ντόπια πλουτοκρατία των ίδιων των χωρών τους που λειτούργησε και λειτουργεί όπως πάντα ως ντόπιος συνεργάτης των ιμπεριαλιστών.
Αν ήθελε κάποιος να περιγράψει το κινηματικό και κοινωνικό περιεχόμενο της έννοιας του Επαναστατικού Σοσιαλιστικού Εθνικισμού , τα ίδια ακριβώς με τα παραπάνω δε θα έλεγε ; ΟΕπαναστατικός Σοσιαλιστικός Εθνικισμός , για αυτά τα ζητήματα πάντα πάλευε και παλεύει με συνέπεια και ήτανε πάντα πρωτοπόρος σε όλους αυτούς τους αγώνες. Αντίθετα πολλές δυνάμεις που καπηλεύτηκαν και χρησιμοποίησαν την έννοια της «αριστεράς», όχι μόνο δεν ταυτίζονται με τα παραπάνω , αλλά συχνά πάλεψαν και παλεύουν για ακριβώς τα αντίθετα από όλα αυτά.
Η έννοια «αριστερά» σχετίστηκε άμεσα με την έννοια «κοινωνική επανάσταση». Άλλες δυνάμεις βάζουν απλώς το ζήτημα της επαναστατικής υλιστικής ανακατανομής του ελέγχου των μέσων παραγωγής. Τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα που σχετίζονται με τον Εθνικιστικό Σοσιαλισμό δε μένουν όμως μόνο σε αυτό το ζήτημα, αλλά έχουν στον πυρήνα τους την επαναστατική ανατροπή όλου του εκφυλισμένου τρόπου σκέψης , «αξιών» και «ηθικής» που κληρονομήθηκαν από τις αστικές «δημοκρατίες» τα οποία διατηρούνται στις επαναστάσεις οικονομίστικου τύπου που επικαλούνται άλλες δυνάμεις και μάλιστα αρκετά από όλα αυτά ανήκουν και στον ιδεολογικό τους πυρήνα.
Αντίθετα με αυτούς , τα ρεύματα του Εθνικιστικού Σοσιαλισμού εκτός από την αλλαγή στον τρόπο παραγωγής , θέλουν να οικοδομήσουν κοινωνίες με ένα πολύ διαφορετικό τρόπο σκέψης , με εντελώς διαφορετική ηθική και αξίες , ζητούν το σεβασμό των υπαρκτών φυσικών νόμων και τον εναρμονισμό των ανθρώπινων κοινωνιών με αυτούς , σε όλες τις πλευρές της ζωής. Εκείνη λοιπόν η ιδεολογική και πολιτική κατεύθυνση που ανταποκρίνεται ακριβώς στην έννοια της «επανάστασης» άρα και την έννοια «αριστερά» είναι ο εθνικιστικός σοσιαλισμός , αφού έχει γνήσια επαναστατικό ρόλο, αντίθετα με δυνάμεις που η επανάστασή τους μένει μόνο στο ζήτημα της αλλαγής της οικονομίας.
Παίρνοντας λοιπόν το περιεχόμενο της έννοιας «αριστερά», βλέπουμε ότι ο εθνικιστικός σοσιαλισμός είναι ο μόνος που ανταποκρίνεται καθαρά σε όλα όσα περιέχονται σε αυτή την έννοια και θα ήταν παράλογο να «χαρίζεται» ο όρος «αριστερά» σε δυνάμεις που είτε έχουν πολύ μικρότερη σχέση με όλα αυτά , είτε διεκδικούν ακριβώς τα αντίθετα ! Στην ουσία αυτές οι δυνάμεις ανταποκρίνονται από λιγότερο έως καθόλου στο περιεχόμενο της έννοιας «αριστερά» και αυτές είναι που δε θα έπρεπε να την χρησιμοποιούν , το κάνουν όμως για να εγκλωβίζουν εργατικά στρώματα και ανθρώπους με επαναστατικές ανησυχίες. Και φυσικά ο εθνικιστικός σοσιαλισμός καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την ακροδεξιά , που είναι ταυτισμένη με την υποταγή στην πλουτοκρατία και διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς και «επαναστάσεις» καταστολής υποκινούμενες από τέτοιους οργανισμούς και όχι από την εργατική τάξη , την αγροτιά και τους αγώνες τους.
Παίρνοντας λοιπόν το περιεχόμενο της έννοιας «αριστερά», βλέπουμε ότι ο εθνικιστικός σοσιαλισμός είναι ο μόνος που ανταποκρίνεται καθαρά σε όλα όσα περιέχονται σε αυτή την έννοια και θα ήταν παράλογο να «χαρίζεται» ο όρος «αριστερά» σε δυνάμεις που είτε έχουν πολύ μικρότερη σχέση με όλα αυτά , είτε διεκδικούν ακριβώς τα αντίθετα ! Στην ουσία αυτές οι δυνάμεις ανταποκρίνονται από λιγότερο έως καθόλου στο περιεχόμενο της έννοιας «αριστερά» και αυτές είναι που δε θα έπρεπε να την χρησιμοποιούν , το κάνουν όμως για να εγκλωβίζουν εργατικά στρώματα και ανθρώπους με επαναστατικές ανησυχίες. Και φυσικά ο εθνικιστικός σοσιαλισμός καμιά σχέση δεν μπορεί να έχει με την ακροδεξιά , που είναι ταυτισμένη με την υποταγή στην πλουτοκρατία και διεθνείς καπιταλιστικούς οργανισμούς και «επαναστάσεις» καταστολής υποκινούμενες από τέτοιους οργανισμούς και όχι από την εργατική τάξη , την αγροτιά και τους αγώνες τους.
Ο εθνικιστικός σοσιαλισμός , δεν τοποθετεί καμιά πολιτική του προοπτική πουθενά μέσα στο φάσμα του σημερινού πολιτικού συστήματος , αλλά η προοπτική του είναι τελείως έξω από αυτό. Υπάρχει όμως και δρα και μέσα στο σημερινό κοινωνικό και ταξικό πεδίο και παίρνει θέση στα ζητήματα της πάλης της εργατικής τάξης και των αγώνων της. Και η θέση που παίρνει σε όλα αυτά τα ζητήματα , είναι ακριβώς το περιεχόμενο του όρου «αριστερά» όπως σας το είπα στην αρχή. Η αποφυγή της χρήσης του όρου «αριστερά» το κύριο αποτέλεσμα που έχει είναι να μην δείχνεις ανοιχτά και ξεκάθαρα τι θέση παίρνεις πάνω στα ζητήματα αυτά σήμερα , ενώ δίνει επίσης το δικαίωμα στον καθένα να υποθέτει για σένα οτιδήποτε ή να σε κατατάσσει οπουδήποτε.
3. Η αριστερή έκφραση των Εθνικιστών τονίζει ότι το εθνικό στοιχείο συμβαδίζει απόλυτα με το ταξικό - κοινωνικό και το ένα συμπληρώνει το άλλο στον αγώνα για την λαϊκή δικαιοσύνη και την εθνική ανεξαρτησία. Τι απαντάς σε όλους αυτούς που αποφεύγουν να προβάλλουν αυτή την πραγματικότητα ;
Οδ : Πολύ σημαντική ερώτηση και θα χρειαστεί να πω αρκετά πράγματα για να γίνω αντιληπτός. Ελπίζω να μη σας κουράσω.
Δε χρειάζεται να μιλήσω αυτή τη στιγμή για χώρους που στηρίζουν το χτύπημα του εθνικού στοιχείου , δηλαδή τη νεοταξική αριστερά, διότι ο ρόλος της είναι γνωστός. Θα απαντήσω πρώτα σε αυτούς που βάζουν το κοινωνικό στοιχείο ενώ δε βάζουν καθόλου το εθνικό και έχουν πραγματικές αναφορές και σχέση με την εργατική τάξη και όπως και την ιδέα της επανάστασης. Οι περισσότεροι από όσους βρίσκονται στη βάση τέτοιων χώρων , είναι καλοπροαίρετοι άνθρωποι , αρκετοί από αυτούς μάλιστα είναι εργάτες , αγρότες και άνεργοι , που υποφέρουν από την κοινωνική σκλαβιά. Η δράση τέτοιων πολιτικών χώρων , έχει κάποιες φορές κάποια βραχυπρόθεσμα αποτελέσματα.
Κατάφεραν να καθυστερήσουν την εφαρμογή σε κάποιες από τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, για παράδειγμα αλλαγές στη διάλυση των εργασιακών δικαιωμάτων , στο ασφαλιστικό , στην διάλυση της δημόσιας παιδείας υγείας κλπ. Σε βάθος χρόνου όμως δεν κατάφεραν να εμποδίσουν καμιά από τις αντιδραστικές αλλαγές, αντίθετα φέρουν σοβαρή ευθύνη για τη σημερινή κατάσταση του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος.
Πέρα από την όποια λοιπόν συνδικαλιστική τους δράση , που εκτός από την καθυστέρηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων κανένα άλλο αποτέλεσμα δεν έχει, η πραγματικότητα είναι ότι εφόσον αυτοί οι χώροι δεν αντιληφθούν και δεν προβάλλουν το ρόλο του εθνικού - αντιιμπεριαλιστικού στοιχείου , η δράση τους δεν έχει καμιά απολύτως προοπτική. Σε ένα σύστημα διεθνοποιημένου καπιταλισμού ιμπεριαλισμού , ο μόνος δρόμος για κοινωνική απελευθέρωση είναι η απόσχιση των εθνών από το σύστημα αυτό , και η οικοδόμηση μιας άλλης διεθνούς κατάστασης, που θα βασίζεται στην έννοια της εθνικής αυτοκυριαρχίας και ανεξαρτησίας, όπου κάθε λαός και έθνος θα είναι αφέντης στον τόπο του .
Δε θα είναι τα έθνη απομονωμένα, θα υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στα ελεύθερα από τον καπιταλισμό έθνη στη λογική του αμοιβαίου οφέλους , χωρίς να υπάρχει καμιά κάστα αφεντικών που να κυριαρχεί πάνω από αυτά τα έθνη , ούτε κανένα έθνος πάνω στο άλλο. Και βέβαια θα υπάρχουν παραγωγικές και πολιτιστικές και κάθε άλλης μορφής συνεργασίες και ομαδοποιήσεις ανάμεσα σε διαφορετικά ελεύθερα από τον καπιταλισμό έθνη , και είναι εμφανές ότι μια τέτοια ομαδοποίηση είναι πολύ πιο εύκολη όταν υπάρχουν κοινές πολιτιστικές και φυλετικές ρίζες ανάμεσα στα έθνη αυτά. Τέτοιοι διαφορετικοί μεταξύ τους φυσικοί πόλοι που μπορούν να δημιουργηθούν είναι αυτός των εθνών της Λατινικής Αμερικής , αυτός του Αραβικού κόσμου , αυτός των εθνών της Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αυτοί οι πόλοι όπως και άλλοι , αποτελούνται από έθνη που εφόσον απελευθερωθούν από το καπιταλισμό θα είναι φυσικό να έχουν μεταξύ τους κοινή πορεία.
Καμιά κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι εφικτή αν δεν υπάρχει πρώτα απόσχιση , ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία εθνών από το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί για την απόσχιση μιας οποιασδήποτε ομάδας ανθρώπων από τον καπιταλισμό , αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει στενός συνεκτικός κρίκος ανάμεσα σε αυτή την ομάδα , που να τη βοηθά να παλέψει μαζί και μετά την επανάστασή της και να συμβιώσει μαζί. Και οι φυσικοί συνδετικοί κρίκοι αυτοί βρίσκονται σε χαρακτηριστικά που είναι χαρακτηριστικά του έθνους, όπως η φυλή , η γλώσσα , ο πολιτισμός , οι παραδόσεις , όπως και στον κοινό τόπο γέννησης, κατοικίας και εργασίας. Με τη διάλυση των κοινωνικών ιστών και των συνδετικών αυτών κρίκων, ομαδοποίηση για κοινή δράση και απόσχιση από τον καπιταλισμό είναι πολύ δύσκολο να γίνει εφικτή.
Ας πάρουν οι όποιοι «αριστεροί» που έχουν γι αυτό το θέμα αμφιβολία , ως παράδειγμα τις χώρες της Λατινικής Αμερικής που προσπαθούν να αποτινάξουν τον καπιταλισμό και να αποσχιστούν από το σύστημα αυτό, η μια μετά την άλλη. Ή ας πάρουν παράδειγμα τους Ζαπατίστας , τους Βιετκόνγκ , το λαό της Κορέας ή όποιον άλλο θέλουν. Πάντα ιστορικά όλες οι κοινωνικές ταξικές επαναστάσεις γίνανε σε εθνικό επίπεδο. Πουθενά δε δημιουργήθηκαν πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές ομάδες που να επαναστάτησαν και να κατάφεραν να καταλάβουν μια περιοχή και να εφαρμόσουν ένα δικό τους διαφορετικό σύστημα.
Πέρα από την όποια λοιπόν συνδικαλιστική τους δράση , που εκτός από την καθυστέρηση των καπιταλιστικών αναδιαρθρώσεων κανένα άλλο αποτέλεσμα δεν έχει, η πραγματικότητα είναι ότι εφόσον αυτοί οι χώροι δεν αντιληφθούν και δεν προβάλλουν το ρόλο του εθνικού - αντιιμπεριαλιστικού στοιχείου , η δράση τους δεν έχει καμιά απολύτως προοπτική. Σε ένα σύστημα διεθνοποιημένου καπιταλισμού ιμπεριαλισμού , ο μόνος δρόμος για κοινωνική απελευθέρωση είναι η απόσχιση των εθνών από το σύστημα αυτό , και η οικοδόμηση μιας άλλης διεθνούς κατάστασης, που θα βασίζεται στην έννοια της εθνικής αυτοκυριαρχίας και ανεξαρτησίας, όπου κάθε λαός και έθνος θα είναι αφέντης στον τόπο του .
Δε θα είναι τα έθνη απομονωμένα, θα υπάρχει συνεργασία ανάμεσα στα ελεύθερα από τον καπιταλισμό έθνη στη λογική του αμοιβαίου οφέλους , χωρίς να υπάρχει καμιά κάστα αφεντικών που να κυριαρχεί πάνω από αυτά τα έθνη , ούτε κανένα έθνος πάνω στο άλλο. Και βέβαια θα υπάρχουν παραγωγικές και πολιτιστικές και κάθε άλλης μορφής συνεργασίες και ομαδοποιήσεις ανάμεσα σε διαφορετικά ελεύθερα από τον καπιταλισμό έθνη , και είναι εμφανές ότι μια τέτοια ομαδοποίηση είναι πολύ πιο εύκολη όταν υπάρχουν κοινές πολιτιστικές και φυλετικές ρίζες ανάμεσα στα έθνη αυτά. Τέτοιοι διαφορετικοί μεταξύ τους φυσικοί πόλοι που μπορούν να δημιουργηθούν είναι αυτός των εθνών της Λατινικής Αμερικής , αυτός του Αραβικού κόσμου , αυτός των εθνών της Ευρώπης και της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Αυτοί οι πόλοι όπως και άλλοι , αποτελούνται από έθνη που εφόσον απελευθερωθούν από το καπιταλισμό θα είναι φυσικό να έχουν μεταξύ τους κοινή πορεία.
Καμιά κοινωνική απελευθέρωση δεν είναι εφικτή αν δεν υπάρχει πρώτα απόσχιση , ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία εθνών από το παγκόσμιο καπιταλιστικό σύστημα. Γιατί για την απόσχιση μιας οποιασδήποτε ομάδας ανθρώπων από τον καπιταλισμό , αυτό που χρειάζεται είναι να υπάρχει στενός συνεκτικός κρίκος ανάμεσα σε αυτή την ομάδα , που να τη βοηθά να παλέψει μαζί και μετά την επανάστασή της και να συμβιώσει μαζί. Και οι φυσικοί συνδετικοί κρίκοι αυτοί βρίσκονται σε χαρακτηριστικά που είναι χαρακτηριστικά του έθνους, όπως η φυλή , η γλώσσα , ο πολιτισμός , οι παραδόσεις , όπως και στον κοινό τόπο γέννησης, κατοικίας και εργασίας. Με τη διάλυση των κοινωνικών ιστών και των συνδετικών αυτών κρίκων, ομαδοποίηση για κοινή δράση και απόσχιση από τον καπιταλισμό είναι πολύ δύσκολο να γίνει εφικτή.
Ας πάρουν οι όποιοι «αριστεροί» που έχουν γι αυτό το θέμα αμφιβολία , ως παράδειγμα τις χώρες της Λατινικής Αμερικής που προσπαθούν να αποτινάξουν τον καπιταλισμό και να αποσχιστούν από το σύστημα αυτό, η μια μετά την άλλη. Ή ας πάρουν παράδειγμα τους Ζαπατίστας , τους Βιετκόνγκ , το λαό της Κορέας ή όποιον άλλο θέλουν. Πάντα ιστορικά όλες οι κοινωνικές ταξικές επαναστάσεις γίνανε σε εθνικό επίπεδο. Πουθενά δε δημιουργήθηκαν πολυφυλετικές και πολυπολιτισμικές ομάδες που να επαναστάτησαν και να κατάφεραν να καταλάβουν μια περιοχή και να εφαρμόσουν ένα δικό τους διαφορετικό σύστημα.
Αν έχουν αμφιβολίες ας πάρουνε για παράδειγμα τι έγινε με την ανατροπή της φεουδαρχίας ως κοινωνικού συστήματος. Η απόσχιση από το φεουδαρχικό σύστημα έγινε από έθνη και όχι από πολυφυλετικές ομάδες. Το ίδιο θα γίνει και με τον καπιταλισμό. Όσοι λένε το αντίθετο , απλά ζητάνε μια κοινωνική επανάσταση που δεν πρόκειται να συμβεί ποτέ και στην ουσία εγκλωβίζουν κόσμο που θέλει να παλέψει για κοινωνική απελευθέρωση σε ένα πλήρες αδιέξοδο. Δεν είναι τυχαίο ότι θέσεις που κινούνται στο χώρο της αριστεράς και προβάλλουν τέτοιες αντιλήψεις και αρνούνται το εθνικό στοιχείο, προβάλλονται μανιωδώς με θετικό τρόπο από το αστικό καπιταλιστικό σύστημα , ενώ κάθε πολιτική θέση προς πραγματικά επαναστατική κατεύθυνση συκοφαντείται με το χειρότερο τρόπο.
Ας πάμε τώρα στην άλλη πλευρά, αυτή που μιλάει για «εθνικό» στοιχείο και δεν λέει τίποτα για το κοινωνικό και το ταξικό. Στην πραγματικότητα αυτή η πλευρά κάθε άλλο παρά «εθνική» δεν είναι. Διότι στηρίζει τον καπιταλισμό, ένα σύστημα το οποίο από τη φύση του δημιουργεί οικονομικούς πολυεθνικούς οργανισμούς, αυτούς που σήμερα διαλύουν κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας για να κυβερνάνε τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτού του είδους οι «εθνικιστές» που αυτοπαρουσιάζονται και ως «Ελληνόψυχοι» πουθενά δεν βάζουν το ζήτημα για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τη νεοταξική Ευρώπη των πολυεθνικών , φορείς που διαλύουν κάθε εθνική κυριαρχία και εθνική συνείδηση.
Ας πάμε τώρα στην άλλη πλευρά, αυτή που μιλάει για «εθνικό» στοιχείο και δεν λέει τίποτα για το κοινωνικό και το ταξικό. Στην πραγματικότητα αυτή η πλευρά κάθε άλλο παρά «εθνική» δεν είναι. Διότι στηρίζει τον καπιταλισμό, ένα σύστημα το οποίο από τη φύση του δημιουργεί οικονομικούς πολυεθνικούς οργανισμούς, αυτούς που σήμερα διαλύουν κάθε μορφή εθνικής κυριαρχίας για να κυβερνάνε τον κόσμο. Δεν είναι τυχαίο ότι αυτού του είδους οι «εθνικιστές» που αυτοπαρουσιάζονται και ως «Ελληνόψυχοι» πουθενά δεν βάζουν το ζήτημα για έξοδο της Ελλάδας από το ΝΑΤΟ και τη νεοταξική Ευρώπη των πολυεθνικών , φορείς που διαλύουν κάθε εθνική κυριαρχία και εθνική συνείδηση.
Επίσης «εθνική» δεν μπορεί να είναι μια πολιτική όταν τα μέσα παραγωγής σε μια χώρα δεν ανήκουν στο λαό της , στο έθνος, αλλά στα χέρια μιας πλουτοκρατικής ολιγαρχίας που εκμεταλλεύεται τον υπόλοιπο λαό. Και στα πλαίσια του καπιταλισμού , είναι αδύνατον σήμερα να περάσουν τα μέσα παραγωγής μιας χώρας σε μια ντόπια «εθνική» πλουτοκρατία, καθώς όλη η παραγωγική διαδικασία και η οικονομία είναι διεθνοποιημένη. Αλλά ακόμα και αν κάποιος πρότεινε ως λύση κάτι τέτοιο, τι θα άλλαζε στη ζωή της εργατικής τάξης και τη μεγάλη πλειοψηφία του λαού της χώρας , εκτός από την «εθνικότητα» του αφέντη για τον οποίον θα δούλευαν ως μισθωτοί σκλάβοι ; Τίποτα. Βέβαια οι καπιταλιστές σήμερα τουλάχιστον στην Ελλάδα πλέον δεν έχουνε ούτε πατρίδα ούτε εθνικότητα.
Οι εποχές που οι Έλληνες καπιταλιστές παρίσταναν τους εθνικιστές ονειρευόμενοι να είναι αυτοί η «εθνική» αστική τάξη που θα παίξει καλύτερα το παιχνίδι των «Μεγάλων Δυνάμεων» για να αρπάξουν ένα μικρό μέρος από τον πλούτο γειτονικής τους χώρας , έχουν περάσει. Τέτοιες θέσεις βρίσκουν έδαφος σήμερα μόνο στην ακροδεξιά. Οι Έλληνες καπιταλιστές σήμερα προσπαθούν να κερδίσουν μέσα από την προώθηση της πτώσης των συνόρων και την ενσωμάτωσή τους στις διαδικασίες τις καπιταλιστικής παγκοσμιοποίησης και διεθνών υπερεθνικών οργανισμών.
Λοιπόν η ουσία όσον αφορά αυτούς που σήμερα αποσυνδέουν το εθνικό στοιχείο από το κοινωνικό ταξικό , είναι ότι δεν πρόκειται για εθνικιστές , αλλά για μικρές ομάδες με υπόγειες διαδρομές ανάμεσά τους όπως και με το νεοταξικό κράτος και την διεθνοποιημένη πλουτοκρατία, με ξένες και ντόπιες μυστικές υπηρεσίες, την ασφάλεια και μηχανισμούς καταστολής. Το μόνο που εξυπηρετούν τέτοιοι μηχανισμοί, είναι να γίνονται μέρος των σχεδιασμών του ΝΑΤΟ στην περιοχή , και να χρησιμοποιηθούν αν χρειαστεί για να επιβάλλουν οι Αμερικανοσιωνιστές ακόμα πιο σκληρή χούντα από τη σημερινή σε βάρος του λαού μας , μια χούντα ντυμένη με την Ελληνική σημαία και ένα γελοίο κιτς που θα θυμίζει απόκριες.
Είναι σημείο πνευματικού εκφυλισμού και παρακμής το ότι καταφέρνουν και κοροϊδεύουν έστω και λίγους ανθρώπους παρουσιάζοντας τους ως «εθνικισμό» το κοινωνικό σύστημα που εξυπηρετεί τα συμφέροντα του ΝΑΤΟ και του Αμερικανοσιωνισμού , κουνώντας απλά Ελληνικές σημαίες και βάζοντας παντού πανοπλίες και περικεφαλαίες και πουλώντας τους «εθνικιστικά» ημερολόγια και τσολιαδάκια μπιμπελό made in Korea.
4. Κύρια στοιχεία της αριστερής έκφρασης είναι ο έντονος αντισιωνισμός , ο αντικαπιταλισμός και η υποστήριξη όλων των κινημάτων ( Αραβικά κινήματα , Τσάβες , Μοράλες , ) που αγωνίζονται για αυτοδιάθεση και ένα καλύτερο αύριο.
Πιστεύεις ότι όλα αυτά τα στοιχεία μαζί μπορούν να προβληθούν σε μια ενιαία πολιτική έκφραση σήμερα ; Είναι αίτημα των καιρών να στηρίξουμε όλα αυτά τα κινήματα ; Ποιος είναι ο φορέας / κίνηση που στην Ελλάδα μπορεί να κάνει πραγματικότητα αυτή την συμπόρευση δυνάμεων ;
Οδ : Τα κινήματα αυτά , με τις ιδιαιτερότητες του καθενός ανάλογα με τη χώρα του , και τον πολιτισμό και την παράδοσή της , έχουν κοινό στοιχείο ότι είναι κινήματα λαϊκά , με αγώνες για εθνική ανεξαρτησία και λαϊκή κυριαρχία , ενάντια στον ιμπεριαλισμό, το Σιωνισμό και τις λογικές της υποτέλειας στοΔιεθνές Νομισματικό Ταμείο, την Παγκόσμια Τράπεζα και τον διεθνοποιημένο καπιταλισμό. Έχουν το χαρακτηριστικό επίσης ότι σέβονται τις παραδόσεις του λαού τους και προβάλλουν ένα άλλο τρόπο ζωής και σκέψης , εναρμονισμένο με τη φύση , την παράδοση και τον πολιτισμό τους, έξω από τον κοσμοπολιτισμό της νέας τάξης.
Οποιαδήποτε λοιπόν πολιτική έκφραση του σήμερα μιλά για πολιτισμό, παράδοση, κοινωνική απελευθέρωση, σοσιαλισμό , εθνική ανεξαρτησία και αντίσταση στη νέα τάξη , δεν μπορεί παρά να έχει κεντρικό της σημείο αναφοράς τα κινήματα αυτά. Διαφορετικά δείχνει ξεκάθαρα ότι καμιά σχέση δεν έχει με τέτοιους αγώνες και ότι απλώς μιλά γενικά και αόριστα για «έθνος» και αντίσταση στην νέα τάξη, για να κοροϊδεύει τον κόσμο , να τον εγκλωβίζει και να τον εμποδίζει να περάσει σε πραγματική επαναστατική δράση που βασίζεται σε αυτές τις αξίες.
Αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα , μαζικός οργανωμένος φορέας που να βάζει αυτά τα ζητήματα , δεν υπάρχει. Υπάρχει ο Μαύρος Κρίνος , υπάρχουν επίσης και διάφορες άλλες ομάδες , όπως και συσπειρώσεις και έντυπα ανένταχτων που κινούνται σε μια τέτοια κατεύθυνση. Όμως χωράνε σε αυτή την προσπάθεια και σκέφτονται πολύ κοντά σε αυτό τον τρόπο και άνθρωποι που βρίσκονται σήμερα μέσα σε πολλούς και διάφορους πολιτικούς χώρους , ετερογενείς και από διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες.
Αυτό το οποίο είναι βασική απαίτηση της εποχής , είναι να υπάρξει συνεργασία και κοινές πρωτοβουλίες και δράσεις ανάμεσα σε αυτές τις ομάδες, και αξιοποιώντας και την ιδέα της αυτοργάνωσης από τα κάτω και της αυτόνομης δράσης , άνθρωποι με διαφορετικές ιδεολογικές αφετηρίες να συνεργαστούν κινηματικά, διατηρώντας καθένας τις δικές του τις ιδεολογικές απόψεις , και να βοηθήσουν στο να μπει μια βάση για να χτιστεί και στην Ελλάδα ένα κίνημα με αυτά τα χαρακτηριστικά , και φυσικά ανάλογο με γεωγραφικές , κοινωνικές , πολιτιστικές , ιστορικές κλπ ιδιαιτερότητες και συνθήκες του σήμερα στη χώρα μας.
5. Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή κατάσταση του λεγόμενου «εθνικιστικού» χώρου ; Τι νομίζεις ότι μπορεί και πρέπει να αλλάξει άμεσα ;
Οδ : Πριν απαντήσω σε αυτό, θα σας βάλω να λύσετε ένα υποθετικό πρόβλημα κριτικής σκέψης.
Φανταστείτε ότι μαζεύονται σε μια μεγάλη αίθουσα 100 άτομα. 20 από αυτούς είναι άνεργοι , 30 χαμηλόμισθοι και ανασφάλιστοι εργάτες , 20 αγρότες , 10 μικρομεσαίοι , 10 βιομήχανοι και 10 ακόμη άτομα εκ των οποίων δύο είναι ΜΑΤατζήδες , δύο είναι ασφαλίτες , δύο ΚΥΠατζήδες , δύο της CIA , και δύο ακόμη που έχουνε κάνει επάγγελμα να λένε στους χαμηλόμισθους εργάτες , τους άνεργους τους αγρότες και τους μικρομεσαίους ότι θέλουν οι βιομήχανοι. Σύνολο 100 άτομα.
Τα μισά ακριβώς άτομα από κάθε μια από τις παραπάνω κατηγορίες , φοράνε μπλούζα με την ελληνική σημαία πάνω, ενώ τα άλλα μισά από κάθε μία από τις κατηγορίες αυτές φοράνε μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα. Σύνολο 50 άτομα με κάθε μπλούζα. Βάζω λοιπόν το παρακάτω πρόβλημα κριτικής σκέψης , να βρείτε ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαρκτοί και διακριτοί φυσικοί πολιτικοί «χώροι» μέσα στην αίθουσα. Η δική μου η άποψη, είναι ότι κάποιος που θα έλεγε ότι οι χώροι είναι αυτός με τις «εθνικιστικές» μπλούζες και αυτός με τις «αριστερές», είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Ακριβώς όπως είναι δυστυχώς αρκετός κόσμος σήμερα , που νομίζει ότι ο διαχωρισμός είναι ανάλογα τις μπλούζες και τα σύμβολα , και αυτό έχει φροντίσει πολύ καλά να το πετύχει το σύστημα μέσα και από τα κόμματα και διάφορες πολιτικές ομάδες που παίζουν το παιχνίδι του.
Η σωστή απάντηση στο παραπάνω πρόβλημα, είναι ότι οι χώροι είναι πράγματι δύο αλλά δεν χωρίζονται ανάλογα με τις μπλούζες , αλά ανάλογα με το κοινωνικό συμφέρον και την ταξική τους θέση. Στη μια πλευρά είναι οι άνεργοι , οι εργάτες , οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι , στην άλλη είναι οι βιομήχανοι μαζί με τους διάφορους χαφιέδες και υπηρέτες του συστήματος. Έτσι λοιπόν πραγματικά σήμερα ο φυσικός διαχωρισμός σε χώρους , δεν είναι ο «εθνικιστικός» και ο «αριστερός» χώρος , αλλά είναι σε αυτές τις δύο πλευρές που σας είπα. Και από τις δύο πλευρές υπάρχουνε και «εθνικιστές» και «αριστεροί».
Μιας και με ρωτήσατε λοιπόν για το ποια είναι η κατάσταση του λεγόμενου «εθνικιστικού χώρου», το πρώτο πράγμα που έχω να πω, είναι ότι η ιδέα ότι όλοι όσοι λένε συνέχεια τη λέξη «έθνος» ανήκουν στον ίδιο «χώρο» , είναι η μεγαλύτερη απάτη που έχουν σήμερα να αντιμετωπίσουν οι κοινωνικοί εθνικιστές. Απάτη αντίστοιχη με αυτή που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αριστεροί , όσον αφορά την έννοια της «αριστεράς» και τα περί «ενότητας της αριστεράς». Και ο Ιωαννίδης έβαζε ελληνικές σημαίες και έλεγε για έθνη και πατρίδες και έδωσε την μισή Κύπρο στους Τούρκους με τις οδηγίες των Αμερικάνων. Ήταν δηλαδή εθνικιστής επειδή έλεγε για έθνος ;Σήμερα υπάρχουν κάποιοι που αναγνώρισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και έχουνε πάρει ανοιχτά θέση να σταματήσει λέει ο αντιαμερικανισμός και να υποταχθούμε περισσότερο στους Αμερικάνους και τους Σιωνιστές (στους οποίους η κυβέρνηση , η οικονομία και ο πολιτισμός της χώρας μας είναι ήδη υποταγμένα) για να «βοηθήσουν» λέει αυτοί την Ελλάδα περισσότερο και όχι … τα Σκόπια και την Αλβανία ! Είναι ακριβώς η λογική του ραγιαδισμού επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας , που έλεγε να μην αντιδράμε στους Τούρκους κατακτητές για να μας δώσουνε κάποια παραπάνω προνόμια σε σχέση με άλλους σκλάβους λαούς !
5. Ποια είναι η γνώμη σου για την σημερινή κατάσταση του λεγόμενου «εθνικιστικού» χώρου ; Τι νομίζεις ότι μπορεί και πρέπει να αλλάξει άμεσα ;
Οδ : Πριν απαντήσω σε αυτό, θα σας βάλω να λύσετε ένα υποθετικό πρόβλημα κριτικής σκέψης.
Φανταστείτε ότι μαζεύονται σε μια μεγάλη αίθουσα 100 άτομα. 20 από αυτούς είναι άνεργοι , 30 χαμηλόμισθοι και ανασφάλιστοι εργάτες , 20 αγρότες , 10 μικρομεσαίοι , 10 βιομήχανοι και 10 ακόμη άτομα εκ των οποίων δύο είναι ΜΑΤατζήδες , δύο είναι ασφαλίτες , δύο ΚΥΠατζήδες , δύο της CIA , και δύο ακόμη που έχουνε κάνει επάγγελμα να λένε στους χαμηλόμισθους εργάτες , τους άνεργους τους αγρότες και τους μικρομεσαίους ότι θέλουν οι βιομήχανοι. Σύνολο 100 άτομα.
Τα μισά ακριβώς άτομα από κάθε μια από τις παραπάνω κατηγορίες , φοράνε μπλούζα με την ελληνική σημαία πάνω, ενώ τα άλλα μισά από κάθε μία από τις κατηγορίες αυτές φοράνε μπλούζα με τον Τσε Γκεβάρα. Σύνολο 50 άτομα με κάθε μπλούζα. Βάζω λοιπόν το παρακάτω πρόβλημα κριτικής σκέψης , να βρείτε ποιοι είναι οι πραγματικοί υπαρκτοί και διακριτοί φυσικοί πολιτικοί «χώροι» μέσα στην αίθουσα. Η δική μου η άποψη, είναι ότι κάποιος που θα έλεγε ότι οι χώροι είναι αυτός με τις «εθνικιστικές» μπλούζες και αυτός με τις «αριστερές», είναι τελείως εκτός πραγματικότητας. Ακριβώς όπως είναι δυστυχώς αρκετός κόσμος σήμερα , που νομίζει ότι ο διαχωρισμός είναι ανάλογα τις μπλούζες και τα σύμβολα , και αυτό έχει φροντίσει πολύ καλά να το πετύχει το σύστημα μέσα και από τα κόμματα και διάφορες πολιτικές ομάδες που παίζουν το παιχνίδι του.
Η σωστή απάντηση στο παραπάνω πρόβλημα, είναι ότι οι χώροι είναι πράγματι δύο αλλά δεν χωρίζονται ανάλογα με τις μπλούζες , αλά ανάλογα με το κοινωνικό συμφέρον και την ταξική τους θέση. Στη μια πλευρά είναι οι άνεργοι , οι εργάτες , οι αγρότες και οι μικρομεσαίοι , στην άλλη είναι οι βιομήχανοι μαζί με τους διάφορους χαφιέδες και υπηρέτες του συστήματος. Έτσι λοιπόν πραγματικά σήμερα ο φυσικός διαχωρισμός σε χώρους , δεν είναι ο «εθνικιστικός» και ο «αριστερός» χώρος , αλλά είναι σε αυτές τις δύο πλευρές που σας είπα. Και από τις δύο πλευρές υπάρχουνε και «εθνικιστές» και «αριστεροί».
Μιας και με ρωτήσατε λοιπόν για το ποια είναι η κατάσταση του λεγόμενου «εθνικιστικού χώρου», το πρώτο πράγμα που έχω να πω, είναι ότι η ιδέα ότι όλοι όσοι λένε συνέχεια τη λέξη «έθνος» ανήκουν στον ίδιο «χώρο» , είναι η μεγαλύτερη απάτη που έχουν σήμερα να αντιμετωπίσουν οι κοινωνικοί εθνικιστές. Απάτη αντίστοιχη με αυτή που έχουν να αντιμετωπίσουν οι αριστεροί , όσον αφορά την έννοια της «αριστεράς» και τα περί «ενότητας της αριστεράς». Και ο Ιωαννίδης έβαζε ελληνικές σημαίες και έλεγε για έθνη και πατρίδες και έδωσε την μισή Κύπρο στους Τούρκους με τις οδηγίες των Αμερικάνων. Ήταν δηλαδή εθνικιστής επειδή έλεγε για έθνος ;Σήμερα υπάρχουν κάποιοι που αναγνώρισαν τις κατοχικές κυβερνήσεις στο Ιράκ και το Αφγανιστάν και έχουνε πάρει ανοιχτά θέση να σταματήσει λέει ο αντιαμερικανισμός και να υποταχθούμε περισσότερο στους Αμερικάνους και τους Σιωνιστές (στους οποίους η κυβέρνηση , η οικονομία και ο πολιτισμός της χώρας μας είναι ήδη υποταγμένα) για να «βοηθήσουν» λέει αυτοί την Ελλάδα περισσότερο και όχι … τα Σκόπια και την Αλβανία ! Είναι ακριβώς η λογική του ραγιαδισμού επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας , που έλεγε να μην αντιδράμε στους Τούρκους κατακτητές για να μας δώσουνε κάποια παραπάνω προνόμια σε σχέση με άλλους σκλάβους λαούς !
Δεν είναι δυνατόν να χαρακτηρίζονται οι ραγιάδες και οι ΝΑΤΟικοί ακροδεξιοί… ως «εθνικιστές» και να θεωρούνται ότι ανήκουν στον «εθνικιστικό χώρο». Ούτε είναι δυνατόν σήμερα να είναι εθνικιστές όσοι στηρίζουν τον καπιταλισμό , το ΝΑΤΟ και την Ευρωπαϊκή Ένωση , δηλαδή συστήματα και οργανισμούς που έχουν στη φύση τους το χτύπημα κάθε εθνικής κυριαρχίας και εθνικού στοιχείου !Και όμως η πλειοψηφία του λεγόμενου «εθνικού χώρου» από τέτοιους αποτελείται σήμερα….
Αλλά δεν είναι μόνο εκεί το ζήτημα. Σε μια ταξική κοινωνία, ο αστικός «εθνικισμός» βαφτίζει «εθνικό» το συμφέρον της ντόπιας άρχουσας τάξης σε βάρους του υπόλοιπου λαού , που είναι και ο κορμός του έθνους , και βαφτίζει την ιδεολογία της υποταγής όλου του λαού σε αυτό το συμφέρον ως «εθνικισμό». Ο αστικός «εθνικισμός» της ακροδεξιάς είναι φύση αντίθετος με το λαϊκό κοινωνικό επαναστατικό εθνικισμό , είναι τα ακριβώς αντίθετα μεταξύ τους πολιτικά ρεύματα!
Δεν μπορούμε λοιπόν να μιλάμε για υπαρκτό «εθνικό» χώρο , διότι κανένας τέτοιος «χώρος» δεν υπάρχει με φυσικό τρόπο , αλλά υπάρχει μόνο ως κατασκευασμένη απάτη εγκλωβισμού λαϊκών μαζών στους σχεδιασμούς και τα συμφέροντα της πλουτοκρατίας , της νέας τάξης και του καπιταλισμού. Μπορούμε να μιλάμε μόνο για τον «λεγόμενο» ως «εθνικό» χώρο. Διότι αυτό που υπάρχει πραγματικά σήμερα είναι δεν είναι κάποιος «εθνικός» χώρος , αλλά δύο «εθνικοί» χώροι κάθετα αντίθετοι μεταξύ τους. Ο χώρος του λαϊκού κοινωνικού αντιιμπεριαλιστικού εθνικισμού, και από την άλλη η ΝΑΤΟική νεοταξική αστική ακροδεξιά του συστήματος.
Το πρώτο πρόβλημα λοιπόν του λεγόμενου «εθνικού χώρου» είναι ότι ελάχιστοι έχουν συνειδητοποιήσει τα παραπάνω , γιατί κάποιοι έχουν αναλάβει να τους πουλάνε παραμύθια για «εθνικούς χώρους» και «ενότητα των εθνικιστών». Σε σχέση με αυτό, αυτό που πρέπει και είναι ανάγκη να γίνει αλλάξει άμεσα είναι να σπάσουνε αυτές οι αντιλήψεις.
Από εκεί και πέρα, υπάρχει σε διάφορες ομάδες ένας έντονος αυτισμός. Ομάδες με επίκεντρο δράσης όχι την ανάπτυξη κινηματικών διαδικασιών και τη δραστηριοποίηση όσο γίνεται περισσότερου κόσμου σε επαναστατική κατεύθυνση , αλλά επίκεντρο δράσης τον ίδιο τον εαυτό τους και το μικρόκοσμό τους.
Το δεύτερο λοιπόν που πρέπει άμεσα να αλλάξει είναι να σπάσει ο αυτισμός και να υπάρξει κοινή δράση σε επίπεδο κινηματικό ταξικό εθνικό και κοινωνικό, δηλαδή σε επίπεδο αυτοργάνωσης της βάσης, όλων αυτών που πραγματικά κινούνται σε κατεύθυνση ανατροπής του καπιταλιστικού συστήματος και της ιμπεριαλιστικής νέας τάξης πραγμάτων. Καθένας ας διατηρήσει την δικιά του διαφορετική άποψη και ιδεολογική ταυτότητα αλλά το ποιος είναι ο εχθρός και ποιος ο σύμμαχος αυτό πρέπει να είναι φανερό και το ίδιο ακριβώς για όλους.
Για να σπάσει βέβαια αυτός ο αυτισμός, πρέπει καθένας και σε ατομικό επίπεδο αλλά και σε συλλογικό , να καταλάβει το βάθος της ευθύνης που του αναλογεί , και να συγκρουστεί με λογικές που έχουν σκοπό απλά να κρατάνε τον κόσμο στο κοινωνικό περιθώριο και σε ένα εσωτερικό τους μικρόκοσμο. Σε λογικές που τον κρατάνε μακριά από την εργατική τάξη , τα κινήματά της όπως και από κινηματικές πρωτοβουλίες αυτοργάνωσης και αυτόνομης δράσης, τις οποίες μια επαναστατική οργάνωση θα έπρεπε κανονικά να προωθεί και να προσπαθεί να αναπτύξει , και όχι να εμποδίσει η να προσπαθήσει να καταστείλει. Διότι η οποιαδήποτε επαναστατική αρχή , θα έχει γίνει κοινωνική πραγματικότητα μόνο όταν μεγάλα τμήματα του λαού θα έχουνε μάθει να αυτοοργανώνονται , να αντιστέκονται και να πολεμάνε ενάντια στο σύστημα και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη , έτσι μόνο μπορεί να διαμορφωθεί ένα κυρίαρχο ρεύμα που θα ανατρέψει την σημερινή κατάσταση και θα πάρει την κατάσταση στα χέρια του.
Καλή λοιπόν η παρέα , η φιλία και οι μικρόκοσμοι , αλλά τίποτα επαναστατικό με αυτά δε γίνεται. Η επαναστατική δράση είναι αυτή που είναι κοντά στον εργάτη , τον άνεργο , τον αγρότη , όπως και στους χώρους σπουδών και οπουδήποτε υπάρχει νεολαία και προσπαθεί να τον πείσει όχι να ακολουθήσει ο ίδιος ως οπαδός κάποιο χώρο και κάποιο αρχηγό, αλλά αντίθετα να πάρει δικές του πρωτοβουλίες , να αντισταθεί εκεί που ο ίδιος κινείται , στη γειτονιά του , στη δουλειά του , στο σχολείο ή στη σχολή του , να βρει και άλλους να αυτοοργανωθούν μαζί και να συγκρουστούν με το σύστημα , να σκεφτεί και να εκφράσει τη δική του άποψη, να τη συζητήσει , να την επεξεργαστεί και να τη βελτιώνει βιωματικά μέσα από την εμπειρία ατομική , συλλογική και κοινωνική , και να τη μεταδίδει και σε άλλους.
Πρέπει να αναλάβει ο καθένας της ευθύνες του , να φύγει από το μικρόκοσμό όπου μπορεί να είναι κλεισμένος σε γυάλα με τους φίλους του , καλά βολεμένος και φοβάται να βγει από αυτόν, και να πάει να βρει την εργατική τάξη , τη νεολαία , να τη μάθει να αναπτύσσει τη δράση της , να τη μάθει να παίρνει αυτόνομες πρωτοβουλίες και να αντιστέκεται στο σύστημα και τα ντόπια και πλανητικά αφεντικά.
Να φύγει ο «εθνικιστής» από το κοινωνικό περιθώριο και να γίνει κοινωνικός εθνικοεπαναστάτης , να γίνει κοινωνική επαναστατική πρωτοπορία, να γίνει ο καταλύτης για την ανάπτυξη αντιστάσεων στην ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων και τον καπιταλισμό. Αυτά βέβαια είναι αντίθετα και με τις λογικές που βλέπουν τις οργανώσεις ως μαγαζιά και τα νέα μέλη ως νέα πελατεία που θα φέρουν νέα έσοδα και θα βοηθήσουν τον κάθε μαγαζάτορα να διατηρήσει το εισόδημά του αναλλοίωτο.
Ο κοινωνικός εθνικιστής λοιπόν δεν είναι αυτός που θα κάνει συγκέντρωση μόνο και αποκλειστικά για τα εθνικά θέματα. Ούτε αυτός που αν το θυμηθεί μπορεί να κάνει και καμιά συγκέντρωση την Πρωτομαγιά. Είναι αυτός που θα πάει σε τακτική βάση στο εργοστάσιο , στους ναυτεργάτες , στους μαθητές , στους φοιτητές , στους ανέργους , ή στους απεργούς οδοκαθαριστές ή της ΔΕΗ και θα συζητήσει μαζί τους τα προβλήματά τους , θα τους στηρίξει στον αγώνα τους ενάντια στους εκμεταλλευτές τους και θα τους προτείνει κατευθύνσεις έτσι ώστε αυτός ο αγώνας να έχει αποτέλεσμα και προοπτική , να είναι κοινός και σε κοινή κατεύθυνση με τα άλλα λαϊκά στρώματα του έθνους , ενάντια στον καπιταλισμό και την ιμπεριαλιστική νέα τάξη πραγμάτων.
Βασικό ζήτημα που πρέπει επίσης να αλλάξει, είναι η δράση στον τομέα του πολιτισμού και της διάδοσης των ιδεών. Πρέπει να δημιουργηθούν εναλλακτικοί χώροι συσπείρωσης της νεολαίας ,όπως καταλήψεις , οι οποίες θα είναι ανοιχτές , με πολιτιστικές εκδηλώσεις όλων των ειδών , όπως προβολή ταινιών , συναυλίες, αυτόνομους ραδιοφωνικούς σταθμούς , διοργάνωση με αθλητικές δραστηριότητες ,παιχνίδια που καλλιεργούν τη σκέψη όπως σκάκι κλπ , και πολιτική κοινωνική και πολιτιστική παρέμβαση στο χώρο τους. Στον τομέα της διάδοσης των ιδεών βασικό ζήτημα είναι η δυνατότητα καθένας να έχει προσβάσιμο άμεσα υλικό όπως βιβλία , μουσική κλπ.
Γι αυτό είναι βασικό ζήτημα να σκαναριστούν ιδεολογικά βιβλία όπως και μουσικά cd και να μοιράζονται δωρεάν μαζικά, όχι μόνο σε άτομα που γνωρίζουν για τις ιδέες μας και θέλουν να μάθουν περισσότερα, αλλά σε όλους , ανοιχτά , ακόμα και στους δρόμους και τα σχολεία. Ένα άγραφο DVD κοστίζει σήμερα κάπου 20 Ευρωλεπτά και χωράει εκατοντάδες βιβλία σκαναρισμένα όπως και δεκάδες μουσικά cd. Είναι κάτι που όσοι έχουν ή μπορούν να αγοράσουν ένα σκάνερ ένα υπολογιστή και ένα αντιγραφικό πρέπει να το αρχίσουν άμεσα. Επίσης μέσα σε αυτά μπορεί να γίνει και διάδοση παλιών περιοδικών που θα γίνουν προσβάσιμα στους νεότερους με αυτό τον τρόπο, όπως και να υπάρξουν μη κερδοσκοπικές πρωτοβουλίες για μεταφράσεις άρθρων και βιβλίων στα Ελληνικά , νέες μη κερδοσκοπικές και επομένως φτηνές και προσβάσιμες σε όλους εκδόσεις κλπ.
Αυτά είναι τα βασικά ζητήματα που πρέπει να αλλάξουν. Καταλαβαίνετε και από το πρώτο παράδειγμα που σας έδωσα ότι κάτι που πρέπει να αλλάξει άμεσα είναι να γίνει ξεκάθαρα αντιληπτό ότι ο κοινωνικός εθνικιστής δεν μπορεί να χει καμιά δουλειά μέσα σε «εθνικές» συμμαχίες όπου μέσα χωρά κράτος και παρακράτος , ΜΑΤατζήδες , μυστικές υπηρεσίες , ασφάλειες και όλα αυτά τα οποία είναι χαρακτηριστικά της ακροδεξιάς , αλλά αντίθετα παλεύει με συνέπεια ενάντια σε όλα αυτά που είναι σαφώς με την πλευρά του εθνικού και ταξικού εχθρού.
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
πηγη: μαύρος κίτρινος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Συνέντευξη με έναν Αριστερό Εθνικιστή. Ά μέρος.”
Δημοσίευση σχολίου