Ειρήσθω Κίνητρα προς Τουρκία… (2)

"Ο κ. Μπαγίς χαρακτήρισε τον κ. Αβραμόπουλο πολύ καλό φίλο λέγοντας ότι όταν ήταν εκείνος Δήμαρχος Αθηναίων το 1995, ο Ταγίπ Ερντογάν ήταν Δήμαρχος Κωνσταντινούπολης. Οταν ο Ερντογάν φυλακίστηκε το 1999, συνέχισε, ο Αβραμόπουλος θέλησε να τον επισκεφθεί. Πήγε μέχρι το Πινάρχισαρ αλλά δεν του δόθηκε άδεια για συνάντηση. Τότε είπε “Δώστε χαιρετισμούς στο αδελφό μου” και αναγκάστηκε να φύγει."

Με τον Λάζαρο Μαύρο

Ε Σ Φ Α Λ Μ Ε Ν Η , μάταιη κι επικίνδυνη η περί προσφοράς κινήτρων στην Τουρκία αντίληψη που υιοθέτησε την Κυριακή στη Λευκωσία ο νέος υπ.Εξ. του ελλα-δικού μας κράτους Δ. Αβραμόπουλος, είναι και… μπαγιάτικη! Ορίστε τι έγραψε η στήλη την Παρασκευή 29.2.2008, μόλις ανήλθε στην εξουσία ο Δ. Χριστόφιας και είχε σπεύσει προσφέροντάς του αυθημερόν συμπολίτευση ο Ν. Αναστασιάδης:


Τ Ο ΕΙΠΕ ο πρόεδρος του ΔηΣυ τη Δευτέρα 25.2.08, επόμενη της εκλογής Χριστόφια, σε τηλεοπτική συζήτηση με τον κ. Ν. Κατσουρίδη του ΑΚΕΛ στο «Μέγα»: Πρέπει να δοθούν κ ί ν η τ ρ α στην Τουρκία, ικανά να την πείσουν να κάνει την έξοδό της από την Κύπρο για να επιτρέψει τη λύση του Κυπριακού. Αυτή η περί κινήτρων αντίληψη, αναγγέλλει την εγκατάλειψη της άλλης αντίληψης, περί εξαναγκασμού της Τουρκίας. Ή, της άσκησης πιέσεων επί της Τουρκίας…

Κ Ι Ν Η Τ Ρ Α, όμως, νοούνται κάποια συγκεκριμένα κέρδη, ωφελήματα, εισπράξεις, βελτιώσεις κ.ο.κ. για την Άγκυρα, τα οποία να 'ναι για την ίδια, υπέρτερα και σπουδαιότερα, ως αντίτιμο, των όσων οι ένοπλές της δυνάμεις με πόλεμο απέσπασαν και, ως κατακτητές, κρατάνε 34 έτη στην Κύπρο. Δηλαδή: Τι σπουδαιότερο μπορεί να της δοθεί ως κίνητρο, για να χάσει τη μισή Κύπρο; Και, άρα, να ωφεληθεί περισσότερο η Άγκυρα εγκαταλείποντας την Κύπρο, σε σύγκριση με όσα επωφελείται κατέχοντας, με ένα ολόκληρο Σώμα Στρατού, τα εδάφη που κατέκτησε ο Αττίλας το 1974.

Β Ε Β Α Ι Ω Σ , τι ωφελεί περισσότερο την Άγκυρα, αποκλειστική αρμοδιότητα να το αποφασίζει, έχει η ίδια και ουδείς άλλος. Όσες φιλοτουρκικές προθυμίες και αν επιδείξει. Ουδείς την ξεγελά. Η Τουρκία, μάλιστα, ιδίως μετά το '74, επανειλημμένα απέδειξε ότι είναι τόσο ευαίσθητη στο ν’ αποφασίζει η ίδια για τα συμφέροντά της, ώστε φτάνει μέχρι του σημείου να θέτει σε κίνδυνο ακόμα και τις σχέσεις της με τη μέγιστη σύμμαχό της, την υπερδύναμη των ΗΠΑ.

Π Ρ Ο Κ Ε Ι Μ Ε Ν Ο Υ να εντοπίσει κανείς, με πραγματισμό, ποιο θα μπορούσε να ήταν ένα υπέρτερο κέρδος για την Τουρκία, ώστε να δεχθεί να χάσει την Κύπρο, θα πρέπει ασφαλώς να μελετήσει πρώτα και ν’ αντιληφθεί πώς η Άγκυρα μετρά τα «κεκτημένα» της και τι σημαίνει για την Τουρκία η Κύπρος; Πόσο μεγάλη σημασία έχει, για τα τουρκικά στρατηγικά συμφέροντα και για τον ρόλο και την εμβέλεια ισχύος που η Τουρκία επιδιώκει στη ζωτική αυτή περιοχή της ανατολικής Μεσογείου, η παρουσία των τουρκικών στρατευμάτων στην Κύπρο;

Α Π Α Ν Τ Η Σ Η σ’ αυτά τα ερωτήματα δίδει, φρονούμε, το σύνολο τής περί Κύπρου τουρκικής πολιτικής του τελευταίου μισού αιώνα, που υλοποίησαν όλες ανεξαιρέτως οι τουρκικές κυβερνήσεις, εκλελεγμένες και πραξικοπηματικές. Απ’ όπου προκύπτει ότι: Το μόνο κίνητρο για να δεχθεί να «εγκαταλείψει» τη μισή Κύπρο η Τουρκία, είναι να της δοθεί ο έλεγχος ολόκληρης της Κύπρου.