Τετάρτη 9 Μαΐου 2012
Ο εκφοβισμός, η λαϊκή ετυμηγορία και ο σεβασμός που δικαιούμαστε
Με το που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των εκλογών της 6ης Μαίου όλοι γνωρίζαμε πως ήταν σχεδόν αδύνατο να σχηματιστεί κυβέρνηση. Τα ισχνά ποσοστά του πάλαι ποτέ δικομματισμού δεν επαρκούσαν και η χαριστική για τα δύο κόμματα βολή προήλθε από τη μη είσοδο στο ελληνικό κοινοβούλιο, ούτε της παράταξης της κ. Μπακογιάννη, ούτε του κ. Καρατζαφέρη, που θεωρητικά και μάλλον πρακτικά θα στήριζαν μία μνημονιακή κυβέρνηση συνεργασίας
. Φυσικά δεν ήταν εφικτό τα κόμματα της αριστεράς να συνεργαστούν με οποιοδήποτε υπέρμαχο του μνημονίου, ενώ και ο κ. Καμμένος είχε ήδη δείξει πως δεν διέθετε καθόλου τέτοια διάθεση. Προφανώς δεν τίθεται θέμα για την παραμικρή συζήτηση με τη χρυσή αυγή.
Άρα λοιπόν όλα ήταν εξαρχής δεδομένα. Οι μνημονιακές δυνάμεις κατείχαν 149 έδρες, οι αντημνημονιακές 130 και η χρυσή αυγή 21. Με αυτές τις συνθήκες δε θα μπορούσε να είναι εφικτός ο σχηματισμός κυβέρνησης. Όλοι το γνώριζαν. Το υπόλοιπο είναι παιχνίδι εντυπώσεων. Και το ‘χω γράψει καιρό τώρα, πως πιθανώς τόσο το ΠΑΣΟΚ όσο και η ΝΔ να περίμεναν, ίσως όχι σε τόσο μεγάλο βαθμό βέβαια, τον καταποντισμό τους σε αυτή την εκλογική διαδικασία. Και αφού επέτρεψαν στους πολίτες να εκτονωθούν με τις επιλογές τους (όπως διέδιδαν τα κομματικά επιτελεία) να προετοιμαζόταν ήδη αμφότεροι για τις επόμενες εκλογές. Και ύστερα μέσω του εκφοβισμού της Ευρώπης για στάση πληρωμών στη χώρα μας και επιχειρώντας να εξαφανίσουν πολιτικά τον Αλέξη Τσίπρα, να επανέλθουν δυναμικά στο προσκήνιο.
Παρόλο λοιπόν που δε μου αρέσει να προδικάζω τις εξελίξεις, είμαι σχεδόν πεπεισμένος πως θα οριστούν εκλογές και η προεκλογική περίοδος που έρχεται θα είναι πολύ πιο σκληρή και βίαιη. Οι κ.κ. Σαμαράς και Βενιζέλος θα επιδιώξουν να κατηγορήσουν τον κ. Τσίπρα για ανευθυνότητα με το επιχείρημα πως δεν θέλησε να αναλάβει ουσιαστικά τις τύχες της χώρας, με κύριο σκοπό να ανατρέψουν το ρεύμα που διαθέτει εκείνος. Προφανώς βέβαια ο κ. Τσίπρας δε θα μπορούσε να συνεργαστεί επ’ ουδενί με τους θιασώτες του μνημονίου. Αν ο κόσμος ήθελε μνημονιακή πολιτική δε θα είχε στηρίξει τον ΣΥΡΙΖΑ ούτε το κόμμα του κ. Καμμένου. Οι αρχηγοί λοιπόν των δύο μεγάλων κομμάτων θα επιχειρήσουν να προβάλουν πως είναι πιο υπεύθυνοι επειδή διαθέτουν κυβερνητική πρόταση. Τώρα αν η κυβερνητική τους πρόταση περιλαμβάνει μνημόνια, τρόικα και τον Σόιμπλε να στέκεται πάνω από το κεφάλι μας δεν έχει για κείνους σημασία. Ούτε πως η πλειοψηφία των πολιτών επέλεξε να είναι κατά όλων αυτών, δείχνει να τους ενδιαφέρει. Το θέμα είναι η κυβερνητική πρόταση.
Και τότε η Γερμανία θα αρχίσει τις απειλές και τους εκφοβισμούς, του στυλ «τέρμα οι δόσεις», «έξω από το μνημόνιο σημαίνει έξω από την Ευρώπη» και άλλα τέτοια στομφώδη, παίζοντας στην ουσία το τελευταίο της χαρτί. Και τα δύο τουλάχιστον μέχρι την Κυριακή μεγάλα κόμματα, θα συντηρούν αυτούς τους εκφοβισμούς. Μέχρι το κλίμα να γυρίσει υπέρ τους και οι πολίτες φοβούμενοι πως δε θα έχουν να φάνε, να επιστρέψουν στη «θαλπωρή» του δικομματισμού. Τα κατευθυνόμενα Μ.Μ.Ε. θα επιδωθούν σε ένα ανηλεή πόλεμο κατά του ΣΥΡΙΖΑ και θα επιδιώξουν να αποτρέψουν το προηγούμενο αποτέλεσμα. Κάπως έτσι θα κυλήσει ο χρόνος μέχρι τον Ιούνιο. Το θέμα είναι εμείς ως πολίτες πως θα αντιδράσουμε.
Αυτό που ελπίζω είναι πως ο Έλληνας ψηφοφόρος θα αντιταχθεί σε αυτή την προσπάθεια και θα κατανοήσει πως αυτό που μας ετοιμάζουν οι «σωτήρες» του δικομματισμού από κοινού με τον Σόιμπλε δε λέγεται ζωή, ούτε καν διαβίωση. Ελπίζω πως δε θα τρομοκρατηθεί από τις απειλές τους και θα δείξει για άλλη μια φορά πως διαθέτει ακόμα αξιοπρέπεια προκειμένου να μην εγκλωβιστεί σε ένα εφιαλτικό μέλλον. Θεωρώ σίγουρο πως αν στις επόμενες εκλογές δείξουμε φοβισμένοι και επιστρέψουμε στις μνημονιακές πολιτικές, τότε η Γερμανία θα αποτελεί το μόνιμο διαχειριστή της κάθε κατάστασης που προκύπτει στη χώρα μας. Αν παραμείνουμε σταθεροί στο να επιδεικνύουμε πως δε θέλουμε τίποτα από όλα αυτά θα αναγκαστεί να υποχωρήσει σε πολλά ζητήματα. Ας μη ξεχνάμε πως η Μέρκελ και οι λοιποί εταίροι αυτό που έχουν κάνει με την Ελλάδα είναι μια οικονομική επένδυση. Και σίγουρα δε θα ρισκάρουν να χάσουν τα πάντα, με σκοπό να κερδίσουν περισσότερα.
Ας μην υποκύψουμε λοιπόν σε αυτό που μας ετοιμάζουν. Το να σκύψουμε το κεφάλι και να δεχθούμε αγόγγυστα πως δεν υπάρχει άλλη διέξοδος πλην των περεταίρω μέτρων και της ασφάλειας του ξεροκόμματου. Οφείλουμε να προχωρήσουμε στο μεγάλο βήμα, οφείλουμε να στείλουμε το μήνυμα πως κανένας δεν έχει το δικαίωμα να τζογάρει πάνω στις ζωές μας. Και συγχωρείστε με αν αυτά που γράφω σήμερα περικλείουν κάποιο θυμό, αλλά όντως είμαι θυμωμένος. Γιατί με το έτσι θέλω, κάποιοι σε αυτή τη χώρα συνεχίζουν να μη σέβονται τη λαϊκή ετυμηγορία. Ας κερδίσουμε λοιπόν εμείς τον απαραίτητο σεβασμό που μας αξίζει.
Γράφτηκε από τον Μιχάλης Λαζανάς
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Ο εκφοβισμός, η λαϊκή ετυμηγορία και ο σεβασμός που δικαιούμαστε”
Δημοσίευση σχολίου