Τετάρτη 22 Μαΐου 2013
Τούρκικα σίριαλ:Πώς και γιατί;
Είναι πιά κοινός τόπος ότι τα τουρκικά σήριαλ έχουν κατακλύσει την ελληνική τηλεόραση. Επτά τουρκικές σειρές παίζουν καθημερινά αυτή την στιγμή και όπου βρεθούν να παίζουν ίδια ώρα με τα δικά μας, τα κατατροπώνουν σε νούμερα τηλεθέασης, φέρνοντας μπόλικα λεφτά στα ιδιωτικά κανάλια (με δεδομένο και το πολύ χαμηλό κόστος με το οποίο μπορεί να αποκτήσει κανείς τα δικαιώματα προβολής).
Πριν από μερικούς μήνες, στην έναρξη του εαρινού προγράμματος των καναλιών, το MEGA έκανε μια μίνι εκστρατεία επανελληνοποίησης του. Ξεκίνησε 2-3 ελληνικές παραγωγές που διαφημιστικές όχι ως ποιοτικές, αστείες, ακριβές παραγωγές αλλά ως απλά ελληνικές. Η αποτυχία τους ήταν παταγώδης. Τα τουρκικά σήριαλ συνεχίζουν να σαρώνουν όσο και αν κατουράει ο γραφικός Παπάς στην είσοδο του Mega. Γιατί συμβαίνει αυτό;
Οι τουρκικές σειρές είναι σχεδόν όλες ίδιες μεταξύ τους. Δεν έχουν πρωτότυπα σενάρια, καμία σκηνοθετική αξία και είναι εξίσου φτηνά με τα ελληνικά. Θυμίζουν δε τα ελληνικά σήριαλ όπως ήταν δεκαπέντε χρόνια πριν. Πράγματι, αν φτιάξουμε μια νοητή κλίμακα στην κορυφή της οποίας θα βάλουμε τις αμερικανικές σειρές ως τις πιό πετυχημένες και πιό ακριβές παραγωγές, θα δούμε ότι οι τουρκικές είναι σίγουρα δεκαπέντε χρόνια πίσω στην εξέλιξη τους από τις ελληνικές. Οι Έλληνες ωστόσο δείχνουν να τις προτιμάνε ανεπιφύλακτα.
Ακόμα και αν στο 90 τοις εκατό του καθαρού χρόνου του κάθε επεισοδίου, καταλαμβάνεται από τo κοντινά πλάνα στο πρόσωπο του (απαράδεκτου υποκριτικά) πρωταγωνιστή που κοιτάει επίμονα και σοκαρισμένα σε μόνιμη βάση, έστω και αν η μουσική είναι ακριβώς η ίδια σε κάθε στιγμή, κάθε επεισοδίου, κερδίζουν τις καρδιές μεγάλου μέρους της κοινωνίας. Γιατί συμβαίνει όμως αυτό (πέραν του ότι μας ψεκάζουνε και ότι πρέπει να το θέτουμε ως βάση σε κάθε προσπάθεια αναλυτικής σκέψης που κάνουμε) ;
Παρά τα δεκάδες μειονεκτήματα, έχουν ένα πολύ μεγάλο θετικό στοιχείο. Έχουν αρχή- μέση και τέλος. Πατάνε στο παμπάλαιο μοτίβο της αφήγησης της ιστορίας ενός ερωτευμένου ζευγαριού που περνάει τα πάνδεινα μέχρι να ζήσει τελικά ευτυχισμένο την ζωή του. Τέτοιου είδους αφηγήσεις ξεκινάνε πολύ πίσω, ίσως στα χρόνια της Ύστερης Αρχαιότητας( Λόγγος, Ηλιόδωρος, κτλ)- στοιχεία τους υπάρχουν και ακόμα πιο πίσω στον χρόνο. Σε αυτή την μακραίωνη (και πάντα επιτυχημένα στις πλατειές μάζες του κοινού) παράδοση πατάνε τα τουρκικά σήριαλ. Προσφέρουν μια απλοϊκή ιστορία που έχει όμως το σαφές πλεονέκτημα ότι είναι εύληπτη, σαφής και χωρίς πολλές- πολλές περιφερειακές ή εγκιβωτισμένες αφηγήσεις που δυσκολεύουν κάπως την παρακολούθηση της συνέχειας, ούτε εμπεριέχουν οποιοδήποτε προβληματισμό ή μέριμνα για αισθητική αρτιότητα. Κερδίζουν έτσι τη θέση της ξεκούραστης σαχλαμάρας που βλέπει κανείς συνοδεύοντας τις φακές του.
Από την άλλη, οι ελληνικές σειρές, δεν είναι ούτε ποιοτικές- ούτε πιασάρικες. Παραμένουν βασικά κωμωδίες χαρακτήρων, κακά δοσμένων χαρακτήρων, που δρουν στα ασφυκτικά πλαίσια των προβλημάτων της μεσοαστικής οικογένειας. Χώνουν μαζί στις ερωτικές και κωμικές ιστορίες και έναν φτηνό οικονομικό προβληματισμό, λόγω της κρίσης και περιμένουν να μιλήσουν με την φωνή του κόσμου. Πρόκειται για κωμωδίες με χιούμορ που θυμίζει πολύ εκείνο της επιθεώρησης αλλά που δεν έχει ούτε καν τα θετικά στοιχεία του ξαφνικού και άμεσου που έχει αυτή, ακριβώς επειδή περιορίζονται από την αφήγηση. Το τελικό αποτέλεσμα είναι να αφήνουν την αίσθηση μιας μόνιμης αμηχανίας πρωταγωνιστών και σκηνοθέτη, μιας αμηχανία που προσπαθούν να την περιορίσουν κάποιοι guest ρόλοι που παίζουν κάποιοι στάνταρ ηθοποιοί ( Σταρόβας, Ζουγανέλης, κτλ) που έχουν , όμως πια κουράσει το κοινό.
Εφόσον, λοιπόν, δεν βρουν οι ελληνικές σειρές μια δική τους συγκεκριμένη ταυτότητα, πέραν του ότι είναι ελληνικές, θα μείνουν στη σκιά των τουρκικών και εμείς θα μείνουμε μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή κατεβάζοντας ό,τι προλαβαίνουμε από αυτά που παίζονται στας Αμερικάς ( εκεί σειρές τύπου Breaking Bad απέδειξαν ότι το είδος μπορεί να παρουσιάσει καλλιτεχνικά αριστουργήματα και ότι δεν είναι απλά ένας τρόπος για να περάσει η ώρα σου).
Ο Νίκος Σταματίνης είναι απόφοιτος του τμήματος φιλολογίας του Εθνικού και Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών.
πηγη:http://projectpolitis.blogspot.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Τούρκικα σίριαλ:Πώς και γιατί;”
Δημοσίευση σχολίου