Τρίτη 13 Μαρτίου 2012
Μήπως η Ελλάδα πρέπει να πάρει το δρόμο της Αργεντινής;
Όποτε εμείς οι Αργεντίνοι παρακολουθούμε τα δεινά που πλήττουν την Ελλάδα, θυμόμαστε όλα όσα πάθαμε και οι ίδιοι το 2001 και το 2002.
Πριν από δέκα χρόνια, η χώρα μας κατέρρευσε από ταχρέη, με αποτέλεσμα την κοινωνική αναστάτωση, τιςδιαδηλώσεις, και τις συγκρούσεις με την αστυνομία.
Λίγο πριν η χώρα εκραγεί, ο τότε πρόεδρος Fernando de la Rúa, που αναγκάστηκε σε παραίτηση, είχε ορίσει υπουργό Οικονομικών τον φίλο των τραπεζιτών, μέλος της Τριμελούς Επιτροπής, και κολλητό των Rockefeller και Soros, τον Domingo Cavallo.
Τον αρχιτέκτονα της πολιτικής και οικονομικής παράδοσης της χώρας μας στουςΑγγλοαμερικάνους, όταν ήταν ακόμη υπουργός Εξωτερικών, και Οικονομικών, στη κυβέρνηση του Carlos Menem, την δεκαετία του ’90. Οι δυο αυτοί άνδρες προχώρησαν σε μαζικές ιδιωτικοποιήσεις και απορυθμίσεις, και καταχρέωσαν την χώρα, τριπλασιάζοντας το δημόσιο χρέος μέσα σε λίγα μόλις χρόνια.
Το σχέδιο τους ήταν να ετοιμάσουν το έδαφος για την κατάρρευση της Αργεντινής, και τηνκατάληψή της από τους τραπεζίτες. Έτσι, το 2001, ο Cavallo επέστρεψε για να ολοκληρώσει το έργο του.
Τον Δεκέμβριο του 2001, η Αργεντινή είχε τέσσερις (!) προέδρους μέσα σε μια μόνο εβδομάδα. Ο ένας απ’ αυτούς, έκανε και κάτι σωστό: Κήρυξε επίσημη χρεοκοπία.
Ακολούθησε το χάος. Οι διεθνείς τραπεζίτες, και το ΔΝΤ έκαναν ότι μπορούσαν για να μας γονατίσουν. Τα παπαγαλάκια των διεθνών ΜΜΕ μιλούσαν για κάθε είδους επερχόμενηκαταστροφή. Η χώρα μας απομονώθηκε από τον υπόλοιπο κόσμο.
Όσο όμως άσχημη κι αν ήταν η κατάσταση, ήταν πολύ καλύτερη από το να εξαρτόμαστε από το ΔΝΤ, την ΕΚΤ, την αμερικανική κεντρική τράπεζα, κλπ. Καλύτερα μόνοι μας, παρά με τους τραπεζικούς γύπες πάνω από το κουφάρι μας.
Το 2002 το ΑΕΠ έπεσε κατά 40%, η ανεργία έφτασε στο 30%, και το 50% του πληθυσμού φτώχυνε. Η υποτίμηση του νομίσματος μας ήταν δραματική. Μέσα σε μια νύχτα το πέσο πήγε από το 1/$1 στα 4/$1 . Ακόμη κι αυτοί που είχαν καταθέσεις σε δολάρια, αναγκάστηκαν από την κυβέρνηση να τις μετατρέψουν σε πέσο, με ισοτιμία 1.40/$1.
Ποιο ήταν το λάθος της κυβέρνησης; Στο διάστημα πριν τη κατάρρευση, υπέκυψε σε όλες τις απαιτήσεις του ΔΝΤ και τω διεθνών τραπεζών, εφαρμόζοντας συνταγές που οδήγησαν στην κατάρρευση. Η χώρα δανείζονταν περισσότερα από όσα μπορούσε να αποπληρώσει. Και οι τράπεζες το γνώριζαν. Όλες οι κυβερνήσεις έπαιζαν το παιχνίδι των τραπεζιτών, συσσωρεύοντας χρέη με τεράστια επιτόκια.
Σήμερα, τα ίδια όρνια περιτριγυρίζουν και την Ελλάδα, μια χώρα που αντιμετωπίζει τις ίδιες με την Αργεντινή του 2001 επιλογές. Ή διατηρεί την εθνική της κυριαρχία, ή παραδίδεται άνευ όρων στους γυπαετούς της τρόικας, που εργάζονται για τις τράπεζες, και όχι για τους λαούς.
Έτσι, δεν αποτελεί καθόλου έκπληξη η παρουσία του Λ. Παπαδήμου στο τιμόνι της Ελλάδας. Ενός ανθρώπου που έχει στενές σχέσεις με την Τριμελή Επιτροπή, και τους Rockefeller και Soros, και που κάνει τα ίδια που έκανε κάποτε και ο Cavallo.
Η Ελλάδα θα πρέπει να κάνει αυτό που έκανε η Αργεντινή. Καλύτερα να υποστεί τον πόνο τηςκατάρρευσης, και να προσπαθήσει με δικά της μέσα να ανακάμψει, παρά να παραδώσει την κυριαρχία της στους άρπαγες τραπεζίτες της Ν. Υόρκης, της Φρανκφούρτης, και του Λονδίνου.
Δεν πρόκειται ούτε για σύμπτωση, ούτε για κακή τύχη, ούτε για λάθος κρίσεις. Πρόκειται για το μοντέλο της σύγχρονης αποικιοκρατίας. Το συναντάμε παντού. Όλα τα κράτη δανείζονται, και στη συνέχεια όλοι ανακαλύπτουν ότι τα χρέη δεν μπορούν να εξυπηρετηθούν. Το παιχνίδι αυτό παίζεται από τις τράπεζες, όπως είναι οι CitiCorp, HSBC, Deutsche, Commerz, BNP, Goldman Sachs, Bank of America, JPMorganChase, BBVA, κλπ.
Στη συνέχεια βλέπουμε ανακεφαλαιώσεις, αναδιαρθρώσεις χρέους, ανταλλαγές ομολόγων, κλπ με αποτέλεσμα το χρέος να επεκτείνεται σε βάθος χρόνου, 20-40 χρόνια στο μέλλον. Αυτό εγγυάται τεράστια κέρδη (από τόκους) για τους δανειστές, και όλους τους συνεργάτες τους πολιτικούς, δημοσιογράφους, χρηματιστές, κ.ά. χωρίς τη συνεργασία των οποίων, η κομπίνα αυτή δεν θα μπορούσε να στηθεί.
Πρόκειται για ένα καταστροφικό μοντέλο που το διαχειρίζονται κερδοσκόποι και τοκογλύφοι τεχνοκράτες, που δεν ενδιαφέρονται για την ζημιά που προκαλούν, αφού δεν έχουν ηθική. Ο μόνος θεός που λατρεύουν όλοι αυτοί είναι το χρήμα. Αυτή είναι η σύγχρονη δουλεία του 21ουαιώνα. Όλα παρανάλωμα στον βωμό του χρήματος.
Τρεις γενιές Αργεντίνων έχασαν κάθε ελπίδα, πέφτοντας θύμα αυτού του τέρατος. Η χώρα και ο λαός της ταπεινώθηκαν, όπως ταπεινώνονται όσες χώρες παραδίδουν εν λευκώ την εθνική τους υπόσταση.
Για αυτό και η Ελλάδα θα πρέπει να πει όχι στην τρόικα, και να επαναφέρει την δραχμή. Πρέπει να πει όχι στην υποδούλωσή της. Αυτό θα δημιουργούσε προηγούμενο και για τους γείτονές της. Την Ιταλία, που έχει μια παρόμοια ηγεσία, και την Ισπανία, που κάθε μέρα καταρρέει.
Το λίκνο της δημοκρατίας μπορεί να δώσει ένα μοναδικό μάθημα στον κόσμο, διώχνοντας τα παράσιτα από την χώρα, από την Ευρώπη, και ίσως και από την παγκόσμια οικονομία.
Δεν υπάρχει δημοκρατία στην Ελλάδα, στην Αργεντινή, στην Ιταλία, κλπ. Απλά ένα κακέκτυπό της που μεταφέρει την λαϊκή ισχύ στα παγκόσμια αφεντικά, τους τραπεζίτες. Αυτούς που προσφέρουν την καλύτερη δημοκρατία που «μπορείς να αγοράσεις».
Το εθνικό νόμισμα είναι το μυστικό της εθνικής κυριαρχίας. Οι κυβερνήσεις πρέπει να καταλάβουν επιτέλους, ότι ή κυβερνούν για χάρη του λαού τους, και εναντίον των τραπεζιτών, ή για χάρη των τραπεζιτών και εναντίον του λαού τους.
rt.com
Απόδοση: S.A.
ΠΗΓΗ: antinews.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Μήπως η Ελλάδα πρέπει να πάρει το δρόμο της Αργεντινής;”
Δημοσίευση σχολίου