Τρίτη 20 Νοεμβρίου 2012
Μετά τον Πετρέους, ποια CIA;
Tου David Ignatius - Aρθρογράφου της Washington Post
Αποδεικνύεται, λοιπόν, ότι οι κορυφαίοι της CIA διέθεταν ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο με μυστικά σεξουαλικού περιεχομένου. Σκανδαλιστικά, αναμφίβολα. Αλλά τι γίνεται με τα άλλα μυστικά - τα μυστικά για θέματα ασφαλείας, για τα οποία υποτίθεται ότι υφίσταται η υπηρεσία; Με αυτά τι γίνεται;
Οταν θα περάσει η αναταραχή από τις προσωπικές αστοχίες του στρατηγού Ντέιβιντ Πετρέους, η χώρα θα συνεχίσει να ασχολείται με αυτό το ερώτημα για τους στόχους και τις αποστολές των μυστικών υπηρεσιών.
Ο Πετρέους επελέγη για τη θέση και την ανέλαβε με ενθουσιασμό, εν μέρει επειδή ο Λευκός Οίκος πίστευε ότι σε μια εποχή αντικατασκοπείας, η παραδοσιακή αποστολή της CIA να κλέβει μυστικά αποκτούσε έναν ευρύτερο ρόλο, που απαιτούσε όλο και περισσότερο την ανάληψη μυστικής παραστρατιωτικής δράσης.
Με την απαράμιλλη εμπειρία του στη διεξαγωγή των πολέμων στο Ιράκ και το Αφγανιστάν θεωρήθηκε κατάλληλος να ηγηθεί μιας υπηρεσίας που συνδύαζε την καπαρντίνα με το αλεξίσφαιρο γιλέκο.
Αλλά η θητεία του Πετρέους στη CIA είχε ένα κρυφό ελάττωμα, εκτός από τα αμαρτωλά e-mails· ότι η παραστρατιωτική μυστική δράση έτρωγε ζωντανή την παλαιομοδίτικη πλευρά της υπηρεσίας για τη συλλογή πληροφοριών. Αυτό μου φαίνεται ότι είναι το κύριο δίδαγμα από την καταστροφή στη Βεγγάζη.
Η CIA είχε μια σημαντική βάση στη Βεγγάζη, με τουλάχιστον έξι πρώην αξιωματικούς των ειδικών δυνάμεων, γνωστούς στους υπαλλήλους γραφείου της παλιάς γενιάς για τη μεγάλη μυϊκή τους δύναμη και βιαιότητα.
Η ασφάλεια στη Βεγγάζη
Βρίσκονταν στη Βεγγάζη σε τέτοιο αριθμό εν μέρει επειδή η CIA υποστήριζε το πρόγραμμα του Στέιτ Ντιπάρτμεντ για τη συγκέντρωση των επ’ ώμου αντιαεροπορικών πυραύλων που κυκλοφορούσαν μετά την πτώση του συνταγματάρχη Μοαμάρ Καντάφι. Αξιωματούχοι της υπηρεσίας μπορεί επίσης να συνεργάζονταν με τη λιβυκή πολιτοφυλακή, για να τους βοηθήσουν να αποκτήσουν πιο αποτελεσματικές δυνάμεις ασφαλείας.
Λόγω του μεγάλου αριθμού του, το προσωπικό ασφαλείας στη βάση της Βεγγάζης ανέλαβε και την ευθύνη της ασφάλειας του μικρότερου αμερικανικού προξενείου, ελάχιστα χιλιόμετρα πιο μακριά. Το προξενείο δεν διέθετε κανονική ασφάλεια του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, οπότε όταν έγινε η επίθεση στις 11 Σεπτεμβρίου η βάση της CIA ήταν το μόνο τηλέφωνο άμεσης ανάγκης.
Οι αξιωματικοί της υπηρεσίας και οι συνεργάτες τους ενήργησαν με πολύ θάρρος, αλλά δεν θα έπρεπε να βρεθούν σε τέτοια θέση. Παρομοίως, έκαναν το λάθος να εμπιστευτούν τη λιβυκή πολιτοφυλακή για τα βαρέα όπλα που χρειάζονταν εκείνο το βράδυ, αλλά δεν έλαβαν εγκαίρως. Ο ίδιος ο Πετρέους επισκέφθηκε τη βάση της Βεγγάζης περίπου μια εβδομάδα πριν παραιτηθεί, για να ενισχύσει τους πράκτορες της υπηρεσίας εκεί και να ελέγξει τι συνέβη.
Η αναφορά του, γραπτή ή προφορική, θα έχει σημασία στην κατανόηση του τι πήγε στραβά.
Η Βεγγάζη έδειξε γιατί οι ΗΠΑ χρειάζονται μυστικούς πράκτορες σε επικίνδυνες χώρες όπως η Λιβύη. Βρίσκονται στη χώρα για να συλλέξουν τις πληροφορίες που θα κρατήσουν ασφαλείς τους Αμερικανούς πολίτες.
Εκείνο το βράδυ οι ΗΠΑ έπρεπε να γνωρίζουν τι συνέβαινε στη Βεγγάζη, στο Κάιρο, στην Τύνιδα και σε μια σειρά από άλλες πρωτεύουσες. Είναι δύσκολο να συλλέξεις αυτές τις πληροφορίες -να στρατολογήσεις και να διευθύνεις μυστικούς πράκτορες- όταν λειτουργείς από ημι-δημόσια βάση, όπως φαίνεται ότι συνέβη στην περίπτωση της Βεγγάζης και φυσικά συμβαίνει σε πολλά άλλα μέρη του κόσμου.
Παραστρατιωτικές δράσεις
Η CIA θα συνεχίσει αναπόφευκτα να διεξάγει κάποιες παραστρατιωτικές επιχειρήσεις. Η Αμερική εξακολουθεί να διεξάγει έναν πόλεμο εναντίον της Αλ Κάιντα. Το Κέντρο Αντιτρομοκρατίας έχει αποκτήσει την απαιτούμενη κατάρτιση για τη διεξαγωγή επιθέσεων με μη επανδρωμένα αεροπλάνα και έχει διαπράξει δολοφονίες από ύψος 10.000 ποδών, μετατρέποντας τες σε ένα σχεδόν συνηθισμένο μυστικό όπλο πολιτικής.
Υπάρχει ρόλος και για παραστρατιωτική δράση στη Συρία, περιλαμβανομένης μιας ιδέας που μου πρότεινε ο Χανκ Κράμπτον, πρώην κορυφαίος αξιωματούχος της CIA, ο οποίος εξέδωσε πρόσφατα ένα βιβλίο με τίτλο «The Art of Intelligence». Προτείνει να εκπαιδεύσει η CIA μια ομάδα Σύρων, που θα μπορεί να καταδιώξει Ιρανούς μαχητές του σώματος των Φρουρών της Επανάστασης, που συνεργάζονται με το καθεστώς του Μπασάρ αλ Ασαντ.
Οι ΗΠΑ έχουν διεξαγάγει παρόμοιες μυστικές εκπαιδευτικές αποστολές στον Λίβανο, το Ιράκ και το Αφγανιστάν. Μου αρέσει αυτή η πρόταση, γιατί υπογραμμίζει ότι αυτή είναι μια μάχη για τους Σύρους, όχι τους Ιρανούς ή τους Αμερικανούς.
Μετά τον Πετρέους, η CIA θα έπρεπε να αποφασίσει την επαναφορά της συλλογής πληροφοριών στην πρώτη γραμμή της υπηρεσίας. Ενδεχομένως, αυτό θα καταστεί δυνατό μόνο όταν η υπηρεσία αναπτύξει πλήρως ένα νέο δίκτυο μυστικών προγραμμάτων που θα μπορούν να καλύψουν τους πράκτορες της CIA καλύτερα από ό,τι οι στρατιωτικοί φρουροί στη Βεγγάζη.
http://geopolitics-gr.blogspot.gr/
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Μετά τον Πετρέους, ποια CIA;”
Δημοσίευση σχολίου