Κυριακή 21 Οκτωβρίου 2012
Η θεωρία του κάβου και ο φόβος του ατυχήματος
Αρκούν 31,5 δισ. ευρώ για να φέρουν πολιτική, οικονομική και κοινωνική σταθερότητα; Ακόμα κι αν δεν αρκούν, η κυβέρνηση δεν έχει άλλο δρόμο από το να φέρει τη δόση στο ελληνικό ταμείο, που αδειάζει στις 16 Νοεμβρίου. Για το λόγο αυτό η προσοχή των κυβερνητικών εταίρων είναι στραμμένη στην ψήφιση του «πακέτου» που θα γίνει....
στις αρχές Νοεμβρίου και το δίλημμα θα είναι σκληρό: ναι ή καθολική εσωτερική στάση πληρωμών (χρεοκοπία εντός ευρώ). Η πιθανότερη εκδοχή είναι ότι θα ψηφιστούν σε ένα άρθρο όλα τα δημοσιονομικά μέτρα και σε άλλο άρθρο όλα τα διαρθρωτικά μέτρα. Σε εκκρεμότητα μένουν οι αλλαγές στα εργασιακά που προωθεί η τρόικα, θέμα το οποίο ο πρωθυπουργός χαρακτήρισε «διαδικαστικό», στη συνέντευξη Τύπου που έδωσε στις Βρυξέλλες την Παρασκευή, μετά την ολοκλήρωση της συνόδου κορυφής της Ε.Ε. Αλλά επειδή πρόκειται για ζήτημα πολύ ουσιαστικό, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι ο ίδιος είναι διατεθειμένος να δεχτεί παρεμβάσεις διαλυτικές για τους εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα, που υποφέρει από την ανεργία και την απλήρωτη εργασία («δεν μπορούμε να παίξουμε με το διακύβευμα» είπε χαρακτηριστικά ο κ. Σαμαράς στη συνέντευξη Τύπου).
Την επόμενη εβδομάδα θα οριστικοποιηθούν οι συγκεκριμένες αλλαγές στις οποίες καταλήγουν κυβέρνηση-τρόικα (η κατάργηση των τριετιών και των ωριμάνσεων έχει φύγει από το τραπέζι, ενώ μένει το πλαφόν στις αποζημιώσεις των υψηλόμισθων), αλλά και το αν αυτές οι ρυθμίσεις θα περιληφθούν στο «πακέτο» ή θα περάσουν αργότερα με νόμο. Μέχρι στιγμής η ΔΗΜΑΡ διαμηνύει ότι θα εμμείνει στο «όχι σε όλα», αλλά δεν είναι η πρώτη φορά που μπαίνουν κόκκινες γραμμές για να ξεθωριάσουν μετά.
Η αναγκαστική ενότητα
Ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε πολύ εμφατικά, για πρώτη φορά, στον εναγκαλισμό του με τους προέδρους του ΠΑΣΟΚ και της ΔΗΜΑΡ, τους ευχαρίστησε δημόσια για τη στήριξη, ενώ ανέφερε ότι είναι «ενωμένοι σαν γροθιά». Στην πραγματικότητα, δεν μπορούν να κάνουν κι αλλιώς, αφού όποιος ρίξει την κυβέρνηση θα αναλάβει βαρύ πολιτικό κόστος, και υπό αυτή την έννοια η μοίρα του ενός είναι δεμένη με εκείνη του άλλου.
Ο κ. Σαμαράς άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο του ανασχηματισμού, επιβεβαιώνοντας τις εκτιμήσεις κατά τις οποίες υπάρχουν σκέψεις για αλλαγές μετά την εκταμίευση της δόσης. Η επικρατέστερη εκδοχή είναι αυτή των στοχευμένων αλλαγών σε συγκεκριμένα υπουργεία, γιατί μία ριζική αναδόμηση θα λειτουργήσει και ως ομολογία αποτυχίας. Αίσθηση προκάλεσε το γεγονός ότι ο πρωθυπουργός αναφέρθηκε ονομαστικά σε τρεις υπουργούς, εξαίροντας τις προσπάθειές τους: τον Γ. Στουρνάρα, τον Κ. Χατζηδάκη και τον Δ. Κούρκουλα (οι δύο στους τρεις δεν ανήκουν στο κόμμα του).
Σε κάθε περίπτωση, οι κ.κ. Βενιζέλος και Κουβέλης δεν έχουν αποφασίσει ακόμη αν θα επιδιώξουν ενεργότερη συμμετοχή στην κυβέρνηση ή περισσότερη αποστασιοποίηση. Το Μέγαρο Μαξίμου ασφαλώς και τους θέλει σε κεντρικό ρόλο, από αντιπροέδρους ως υπουργούς με σημαντικά χαρτοφυλάκια, αλλά η επιλογή θα γίνει αφού περάσουν το σκόπελο της ψηφοφορίας στη Βουλή.
Το βέβαιο είναι ότι και οι τρεις πολιτικοί αρχηγοί θεωρούν ότι όσο περισσότερο διαρκέσει η κυβερνητική θητεία, τόσο ισχυρότερες πιθανότητες υπάρχουν να κλείσουν τα τραύματα που ανοίγουν λόγω της διογκούμενης λαϊκής δυσαρέσκειας για την υποβάθμιση του βιοτικού επιπέδου, την κοινωνική αδικία, την έλλειψη προοπτικής.
Πύργοι στην άμμο
Κυρίαρχη εκτίμηση στο περιβάλλον του πρωθυπουργού, αλλά και στον στενό κύκλο συνεργατών των δύο άλλων πολιτικών αρχηγών, είναι ότι εφόσον κυλήσουν όλα ομαλά και εκταμιευτεί στην ώρα της ολόκληρη η δόση, θα είναι εφικτή η αλλαγή σελίδας.
Το καλό σενάριο για την κυβέρνηση τρικομματικής συνεργασίας είναι πολύ συγκεκριμένο:
■ Να ψηφιστούν χωρίς σοβαρές διαρροές τα νέα μέτρα στις αρχές του επόμενου μήνα στη Βουλή.
■ Να αποφασιστούν η εκταμίευση της δόσης των 31,5 δισ. ευρώ και η επιμήκυνση του προγράμματος προσαρμογής στο Eurogroup της 12ης Νοεμβρίου.
■ Με την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών και την εξόφληση χρεών του κράτους προς τους ιδιώτες να ενισχυθεί κάπως η ρευστότητα στην αγορά που ασφυκτιά.
■ Να βρεθεί στη συνέχεια λύση για τη χρηματοδότηση της παράτασης και για τη διασφάλιση της βιωσιμότητας του χρέους (με αναδιάρθρωση στην οποία θα συμμετάσχει ο δημόσιος τομέας).
■ Να επέλεθει σχετική αλλαγή ψυχολογίας στην οικονομία, ώστε να αναπτυχθούν επενδυτικές πρωτοβουλίες.
■ Να επιβιώσει η κυβέρνηση τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές/εκλογές τοπικής αυτοδιοίκησης τον Ιούνιο του 2014.
Σημείο βρασμού
Παρόλο που μέχρι στιγμής οι κινητοποιήσεις δεν έχουν αποκτήσει τη δυναμική των ημερών των Αγανακτισμένων, γίνεται κατανοητό από τα κομματικά επιτελεία ότι η σιωπή δεν σημαίνει απαραιτήτως στήριξη, αλλά ίσως παραίτηση δηλωτική απελπισίας, με ό,τι αυτή μπορεί να φέρει.
Υπάρχει εμφανής αμηχανία ως προς τη διαμόρφωση μίας αποτελεσματικής στρατηγικής αντιμετώπισης της Χρυσής Αυγής, το επίπεδο του διαλόγου στο εσωτερικό του Κοινοβουλίου υποβαθμίζεται διαρκώς, ο ΣΥΡΙΖΑ δείχνει αποφασισμένος να ζητήσει επιτακτικά και να επιδιώξει εκλογές όταν θεωρήσει ώριμη τη συγκυρία.
Η κυβέρνηση δεν φοβάται τόσο μια μαζική διαμαρτυρία, που θα αποτελούσε σημαντικό πολιτικό γεγονός, αλλά μια ασύμμετρη αντίδραση, όπως ήταν η κατάληψη του Πενταγώνου ή όπως μπορεί να είναι τυφλές συγκρούσεις στους δρόμους μεταξύ ακραίων ομάδων.
Την ίδια ώρα υπάρχει ο φόβος του ατυχήματος που μπορεί να έρθει από μέσα ή απ’ έξω, με δεδομένη τη ρευστότητα στο εσωτερικό της Ευρωζώνης, την ένταση στη γύρω περιοχή και την αστάθεια στην παγκόσμια οικονομία.
Από: citypress.gr
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Η θεωρία του κάβου και ο φόβος του ατυχήματος”
Δημοσίευση σχολίου