Τετάρτη 29 Αυγούστου 2012
ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ , ΑΠΟΥΣΑ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Kλειστοί δήμοι για δυο ημέρες,διαρκώς κλειστοί οι ορίζοντες δημάρχων. (επαναπρόταση ενός κειμένου)ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ , ΑΠΟΥΣΑ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ
Αρχίζουν, έστω και διστακτικά, να συζητούν τη θέση του Φενεού στην αναδιάταξη των δήμων. Οι ‘‘ισχυροί” της παραλίας τον θεωρούν φτωχό. Ότι δεν έχει να προσφέρει. Ο επίδοξος δήμαρχος Σικυώνος κ. Χωρέμης δήλωσε ότι «έχουμε μόνο έσοδα από την παραλιακή του Κιάτου και μόνο έξοδα σε ότι έχει να κάνει με τον ορεινό όγκο…»
Κι όμως : η παραλία, ομοιόμορφη, έχει γίνει η σύγχρονη Λούτσα, προέκταση της Κινέτας, της Αθήνας. Παραλία χαμηλού επιπέδου, αισθητικός και καταναλωτικός χώρος. Κατανάλωση εδάφους, μπετόν και εισαγόμενων προϊόντων. Είναι ένας ολοκληρωτικός χώρος. Αντίθετα, ο πλούτος της Κορινθίας, ένα σημαντικό αγροφυσικό και παραγωγικό διαμέρισμα είναι η ζώνη Νεμέας, Στυμφαλίας, Φενεού. Είναι ένας ολοκληρωμένος χώρος. Για να διοικήσεις, όμως, δήμους πρέπει να’ χεις κάνει την καταγραφή της πολιτισμικής και παραγωγικής τους κληρονομιάς.
Σ’ ένα γενικό χάος, για την χωρητικότητα των δημοτικών συνόρων όλοι έχουν την ίδια άποψη: extra large δήμοι. Μερικοί «ισχυροί» τοποθετούνται με τη λογική της δύναμης παρά με τη δύναμη της λογικής: σκέπτονται προσάρτηση εδαφών. Αυτό κάνει τους κατοίκους ορεινών περιοχών να «φοβούνται» τους παράλιους. Οι τελευταίοι αλλά και η Αθήνα έχει απορροφήσει τους νέους αλλά και τις χρηματοδοτήσεις. Στα ορεινά, όλης της Ελλάδας, ξεχασμένοι άνθρωποι. Κι ας τους επισκέπτονται με λογική πλιάτσικου του Σαβατοκύριακου. Πώς οι ορεινοί να μην είναι επιφυλακτικοί; Θυμάστε οι Στυμφάλιοι δεν ήθελαν να δώσουν νερό στους Κορίνθιους. Ήθελαν τους συντοπίτες τους διψασμένους; Έβλεπαν, απ’ αυτούς τους ξεχασμένους, να τους παίρνουν και το τελευταίο που είχαν, χωρίς ευχαριστώ. Γιατί ευχαριστώ είναι οι υποδομές, η επένδυση στην ορεινή διαφορετικότητά τους.
Σ’ ένα δήμο κανένας δεν πρέπει να χάσει αυτό που έχει. Ό,τι καλό έχει πρέπει να το κάνει καλύτερο και αυτό που στερείται πρέπει να το αποκτήσει. Σ’ ένα ενδοδημοτικό οικονομικό κύκλο χρειάζεται ενίσχυση των φυσιογνωμικών στοιχείων κάθε περιοχής και κατάκτηση μιας Νέας Συμμετρίας παραλίας - ενδοχώρας. Στην προοπτική επανάκτησης της Πελοποννήσου που’ χει μείνει έρημη χώρα στο εσωτερικό της και με πλαδαρές σάρκες στο περίγραμμά της.
Ο τόπος, το έδαφος, οι δήμοι, οι περιφέρειες, οι πόλεις είναι τα νέα αναπτυξιακά υποκείμενα. Για τη χώρα μας, τη χώρα του μέτρου, μετράει το ποιοτικό μέγεθος κι όχι οι εκτάσεις. Κάθε τόπος, κάθε σημείο της Πελοποννήσου έχει τα ίχνη μιας πυκνοδεμένης ιστορίας, είναι άθροισμα μνημείων και μνημειακών σημείων. Έχει ονόματα βαριά, γνώση τοπικών παραγωγικών διαδικασιών, που μπορεί και πρέπει να γίνουν παραγωγικά διαμερίσματα με επίκεντρο πόλεις που θα τα υπηρετούν με υπηρεσίες, υποδομές και νέες δομές παιδείας και γνώσης.
Είμαστε πίσω στο χρόνο και στις ιδέες. Καλλικράτης σε εποχή παγκοσμιοποίησης σημαίνει αναπροσαρμογή, ανασύνταξη του κράτους, επάνοδος του παγκόσμιου ως παντοπικό . Είναι δυνατό να το καταλάβουν αυτό οι έλληνες πολιτικοί ή οι λεγόμενοι αυτοδιοικητικοί μας; Δύσκολο. Έμαθαν από μακριά και από ψηλά να περιμένουν. Αυτό θέλουν κι αυτοί που κυβερνούν για χρόνια: ένα εξαρτημένο, πελατειακό σύστημα να συντηρούν.
Με μια τοπική αυτοδιοίκηση που συντηρεί και δεν αμφισβητεί τις συγκεντρωτικές δομές. Που δεν έχει φωνή. Που στέκει αμέτοχη. Αντί ο Καλλικράτης να’ ναι αίτημα των δημάρχων, της ΚΕΔΚΕ, των Νομαρχών, έρχεται πάλι από τα πάνω. Με τους όρους του επικυρίαρχου, χωρίς ελευθερία τοπικής και περιφερειακής αυτοέκφρασης. Εισαγωγικός τεκμηριωτικός λόγος αυτής της θεσμικής «μεταρρύθμισης» είναι «να μας κοστίζουν λιγότερα οι δήμοι». Όχι βέβαια να’ ναι οι δήμοι οι πολλές μικρές δυνάμεις αύξησης του πλούτου μέσα από την τοπική ανάπτυξη.
Χρειάζεται να ζωντανέψει ο λόγος. Ν’ αρχίσει η συζήτηση. Όσοι παρακολουθούν συζητήσεις για τον Καλλικράτη θα διαπιστώσουν ανέμπνευστους ανθρώπους, διεκπεραιωτές, με μια υπαλληλική νοοτροπία, ελληνικού τύπου, βέβαια.
Δυστυχώς το παρελθόν έρχεται και ξανάρχεται ως νέο. Ακινησία δήμων. Ακινησία ιδεών. Το φτωχό εγώ, το φθαρμένο παρελθόν τους, πολλοί έρχονται να μας το επαναπροτείνουν. Είναι για λίγα και μικρά. Προστατευόμενοι από ένα συμπαγές σύστημα, που αφήνει μόνο μικρές ρωγμές. Ας αρχίσουμε από ένα τοπικό αναπτυξιακό αλφάβητο. Για ν’ αρθρώσουμε προτάσεις, να κατακτήσουμε αισθητικές και κοινωνικές συμφωνίες.
ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΚΛΑΔΟΥΧΟΣ
ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ
10-5-2010
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
.jpg)
0 Responses to “ΚΑΛΛΙΚΡΑΤΗΣ , ΑΠΟΥΣΑ Η ΤΟΠΙΚΗ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ”
Δημοσίευση σχολίου