Κυριακή 10 Ιουνίου 2012
Αρνούμαι! Όχι, αυτή δεν είναι η Ελλάδα που αγαπάμε!
Όχι! Η Ελλάδα δεν εκφράζεται από τον κάθε Ηλία Κασιδιάρη. Ούτε από τον κάθε ακραίο αριστερό σταλινικό ή δεξιό φασίστα. Όσο καταδικαστέα και κατάπτυστη είναι η χειροδικία του χρυσαυγίτη εναντίον εκπροσώπου του ΚΚΕ, άλλο τόσο αφόρητη και απορριπτέα είναι η απαίτηση της Παπαρήγα για επιστροφή της Ελλάδας στο έρεβος του κομμουνισμού. Όχι, η δημοκρατία στην Ελλάδα δεν εκφράζεται με σφαλιάρες σε γυναίκες αλλά με διάλογο, με κόσμια και ευπρεπή συζήτηση, με επιχειρήματα, με θέσεις και αρχές.
Γι’ αυτό, όχι, η Ελλάδα δεν εκφράζεται από τις οργανωμένες αντιπαραθέσεις και τις επί σκοπώ τηλεθέασης πεζοδρομιακές συγκρούσεις. Η Ελλάδα δεν εκφράζεται από έναν Τσίπρα, που ως καιροφυλακτών λύκος περιμένει να χαρεί στην αναμπουμπούλα του διεφθαρμένου πολιτικού και κομματικού συστήματος. Η Ελλάδα δεν εκφράζεται από λαοπλάνους και καιροσκόπους, από συνθηματολόγους και αποθηριωμένους λασπολόγους.
Όχι, η Ελλάδα δεν εκφράζεται με χυδαιότητα, βαρβαρότητα και ποταπότητα. Και δεν εκφράζεται πια από τον παλαιοκομματισμό, τη συναλλαγή και τη διαφθορά. Δεν μπορεί να εκφράζεται από την κατάπτωση, την εγκληματικότητα και τη διαπλοκή. Όχι, η Ελλάδα δεν δικαιούται να έχει αυτό το κατάντημα που εμφανίζει σήμερα. Ο αναμάρτητος πρώτος τον λίθον βαλέτω. Ποιος πολιτικός, κομματικός, επιχειρηματίας, καναλάρχης, συνδικαλιστής, δημόσιος λειτουργός, τολμά να ισχυριστεί ότι είναι αμέτοχος και αθώος των κριμάτων και των δεινών που σήμερα η δύστηνη Ελλάς υποφέρει; Γιατί η χώρα οδηγήθηκε στο επαχθές μνημόνιο της υποτέλειας και της υποθήκευσης της ανεξαρτησίας της στους ξένους; Γιατί ξένοι αναλυτές έφτασαν στην ύβρη να διερωτώνται αν η Ελλάδα ανήκει στην Ευρώπη, ποια; Η χώρα που φώτισε την Ευρώπη και τον κόσμο!
Η Ελλάδα έφτασε στο μνημόνιο και στα σημερινά δεινά της εξαιτίας και της πολιτικής, κομματικής, πολιτειακής, οικονομικής, τραπεζικής, επιχειρηματικής και μιντιακής ελίτ της. Με την αδίστακτη υπόκρουση ενός αφιονισμένου συνδικαλισμού και τη συνευθύνη των πολιτών. Η κυνική απόφανση του Πάγκαλου, «μαζί τα φάγαμε», είναι, δυστυχώς, η αποκρουστική και συνάμα τραγική επιβεβαίωση μιας οδυνηρής πραγματικότητας. Και κοντά σε αυτά, είναι η κατάρρευση των θεσμών, των αξιών, των αρχών και εκείνων των ισχυρών υποστυλωμάτων, που θωρακίζουν μια ευνομούμενη κοινωνία. Όχι, η Ελλάδα δεν μπορεί να γλιστρήσει στην αναρχία και στην ανομία. Η παρανομία και η αυτοδικία, η εγκληματικότητα και η βία είναι παιδιά της ανέχειας, της διαφθοράς, της άρνησης του διαλόγου και της δημοκρατίας. Η οικονομική κρίση ανέδειξε με μια πρωτοφανή ωμότητα τη σαθρότητα μιας κοινωνίας που λάτρεψε τα κνώδαλα, θεοποίησε τα πολιτικά, μιντιακά και άλλα ξόανα και πίστεψε σε είδωλα.
Όχι, η Ελλάδα δεν δικαιούται να παραδοθεί στην αναρχία και στην ακυβερνησία. Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης, γράφει ο Περουβιανός νομπελίστας, Μάριο Βάργκας Λιόσα. Με επιστολή του στην ισπανική «Ελ Παΐς», που δημοσιεύθηκε την περ. Κυριακή, γράφει: «Η Ευρώπη γεννήθηκε εκεί, στους πρόποδες της Ακρόπολης, είκοσι πέντε αιώνες πριν, και ό,τι καλύτερο έχει, ό,τι αποδέχεται και θαυμάζει περισσότερο στον εαυτό της, συμπεριλαμβανομένης της χριστιανικής θρησκείας, έχει τις μακρινές ρίζες του στις ακτές του Αιγαίου, όπου το φως του ήλιου είναι πιο δυνατό και η θάλασσα πιο γαλάζια. Η Ελλάδα είναι το σύμβολο της Ευρώπης και τα σύμβολα δεν μπορούν να καταλυθούν χωρίς αυτό που ενσαρκώνουν να καταρρεύσει και να αποσυντεθεί σε εκείνη τη βάρβαρη σύγχυση του παραλογισμού και της βίας, από την οποία μας έβγαλε ο ελληνικός πολιτισμός». Το ελληνικό φιλότιμο και η αξιοπρέπεια ας μεγαλουργήσουν ξανά!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Αρνούμαι! Όχι, αυτή δεν είναι η Ελλάδα που αγαπάμε!”
Δημοσίευση σχολίου