Πέμπτη 19 Απριλίου 2012
Ήρθε η ώρα των ΚΑΘΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
ΔΗΛΩΣΗ ΑΠΟΧΩΡΗΣΗΣ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ
Το ΠΑΣΟΚ της μεταπολίτευσης
Είναι γεγονός πως η Ελλάδα της μεταπολίτευσης έφερε ακόμα βαριές της πληγές του εμφυλιακού διχασμού, της χούντας, του δεξιού κομματικού κράτους και των παρακρατικών. Ο λαός διψούσε για δημοκρατία, δικαιοσύνη, ελευθερία, αξιοκρατία, κυρίως δε για αξιοπρέπεια. Η χώρα πέρασε μεγάλες κρίσεις και η δεξιά διακυβέρνηση (από Καραμανλή και μετά) δεν έφερε τον επιθυμητό εκδημοκρατισμό της χώρας.
Σε αυτή την πολιτική συγκυρία έρχεται το ΠΑΣΟΚ του Ανδρέα Παπανδρέου. Ο λαός στηρίζει τη νέα προσπάθεια, πιστεύοντας σε ένα σοσιαλισμό με ανθρώπινο πρόσωπο. Ζητώντας περισσότερη δημοκρατία. Και είναι γεγονός πως ο Ανδρέας Παπανδρέου, ένας χαρισματικός ηγέτης, ξεκινώντας αρχικά με αντιαμερικανικά και αντιευρωπαϊκά συνθήματα, τα οποία στην πορεία ξεχάστηκαν, πέτυχε κάτι πολύ σημαντικό. Να ενώσει 2 διχασμένες Ελλάδες του εμφυλίου σε 1. Να καταπολεμηθεί η αναξιοκρατία και το κομματικό κράτος της Δεξιάς, όπως και η αθλιότητα των «πιστοποιητικών κοινωνικών φρονημάτων». Να δοθούν συντάξεις, αυξήσεις σε μισθούς, επιδοτήσεις στους αγρότες. Είναι γεγονός πως τότε «λεφτά υπήρχαν» και κανείς δε φαντάστηκε ότι ήταν δανεικά και κάποτε θα τελειώνανε.
ΠΑΣΟΚ και εκσυγχρονιστικό εγχείρημα
Με την άνοδο του Κώστα Σημίτη στην ηγεσία του κόμματος και στην πρωθυπουργία, το ΠΑΣΟΚ περνάει σε μια νέα εποχή. Το αίτημα για αλλαγή μετατρέπεται σε αίτημα για εκσυγχρονισμό της ελληνικής κοινωνίας. Με την εισαγωγή της χώρας στο ΕΥΡΩ, την ευρωπαϊκή ολοκλήρωση, τα μεγάλα ολυμπιακά έργα, τις μεταρρυθμίσεις όπως το σχέδιο Καποδίστριας, τα ΚΕΠ, την αποκέντρωση, η εικόνα της Ελλάδας αλλάζει. Το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα, πολεμήθηκε έντονα εκτός, και κυρίως εντός ΠΑΣΟΚ.
Το ΠΑΣΟΚ του σήμερα
Η φθορά της οκταετίας Σημίτη, η άνοδος της Νέας Δημοκρατίας στην εξουσία, και η ηγεσία του Γιώργου Παπανδρέου, οδηγούν τελικά την Ελλάδα στην αγκαλιά του ΔΝΤ, υποθηκεύουν τον εθνικό πλούτο και το μέλλον της χώρας με τα μνημόνια, και φτάνουμε 1 βήμα πριν τη χρεωκοπία. Η συγκυβέρνηση με ακροδεξιά στοιχεία στα πλαίσια της «κυβέρνησης εθνικής σωτηρίας» αποτελεί δείγμα της σήψης. Το ΠΑΣΟΚ σήμερα επωμίζεται το βάρος των λαθών του και των πολιτικών του, αλλά και τα αποτελέσματα των εγκληματικών αμελειών δεξιών κυβερνήσεων.
Η ιδεολογική μετάλλαξη του Κινήματος
Το ΠΑΣΟΚ σε όλη την πορεία του μεταλλάχτηκε. Από 1 λαϊκό, δημοκρατικό, πατριωτικό, σοσιαλιστικό (αν και με κάποιες ιδιαιτερότητες) κόμμα, σε αντιλαϊκό, αντιεθνικό, καπιταλιστικό, μέχρι και αντιορθόδοξο κίνημα. Η συμπόρευση πολλών τυχοδιωκτών της γενιάς του Πολυτεχνείου, πρώην μελών του ΣΥΝ, αλλά και νεοφιλελεύθερων πρώην υπουργών της κυβέρνησης Μητσοτάκη, επέφερε την καταστροφή. Άρχισαν να επικρατούν απόψεις περί περικοπών στο δημόσιο, κατά δικαίων και αδίκων, και μοντέλα ανάπτυξης με έμφαση στους αριθμούς και όχι σους ανθρώπους. Οποιαδήποτε αναφορά στην ιστορία, τους εθνικούς αγώνες, την πατρίδα, μέχρι και τη Μικρασιατική καταστροφή, θεωρήθηκε εθνικιστική. Το σύνθημα «η Ελλάδα ανήκει στους Έλληνες» απαγορεύτηκε ως ακροδεξιό. Ο χωρισμός κράτους –Εκκλησίας, όχι φυσικά στη λογική των διακριτών ρόλων που η ίδια η Εκκλησία επιζητεί, αλλά στη λογική της αποχριστιανοποίησης του έθνους, ήταν βασικός στόχος πολλών στελεχών. Η περίοδος της άσκοπης διαμάχης για το θέμα των ταυτοτήτων, το οποίο ξεκίνησε ύπουλα και άκαιρα, έδωσε την ευκαιρία σε κάθε αντιχριστιανιστή να εξαπολύσει μύδρους κατά της Εκκλησίας, παραβλέποντας το μεγαλύτερο ποσοστό τόσο των ψηφοφόρων, όσο και του λαού μας γενικότερα, που θρησκεύεται. Απόψεις όπως κατάργηση των θρησκευτικών, αποκαθήλωση των ιερών εικόνων, κατάργηση προσευχής και εκκλησιασμού στα σχολεία, του θρησκευτικού όρκου, μέχρι και αλλαγή της Σημαίας με κατάργηση του Σταυρού (ω ναι το ακούσαμε κι αυτό από υπουργό!), μόλυναν ιδεολογικά την πολιτική φυσιογνωμία ενός κινήματος που ξεκίνησε κοντά στο λαό. Παράλληλα, νέα ήθη έκαναν την εμφάνισή τους, όπως η προβολή της ομοφυλοφιλίας ή οι γάμοι ομοφυλόφιλών και η αποποινικοποίηση τους χασίς. Μαζεμένα από το περιθώριο της Αριστεράς, στελέχη που έγραψαν μέχρι και αντιχριστιανικά βιβλία, και που κάποτε εξαπέλυαν μύδρους κατά του ΠΑΣΟΚ, ή που συγκυβέρνησαν με τη Δεξιά το 1989, πρωτοστατούν στην ιδεολογική μετάλλαξη του Κινήματος.. Φυσικά σε αυτό συνέβαλλαν αποφασιστικά και οι σχέσεις πολλών στελεχών με μασωνικές στοές, όπως η λέσχη Μπίλντεμπεργκ.
Η παντελής έλλειψη μεταναστευτικής πολιτικής από το ΠΑΣΟΚ, με το φόβο της αριστερής ρητορικής περι ρατσισμού, έφερε την Ελλάδα σε μια ανεξέλεγκτη κατάσταση. Η μη ελεγχόμενη είσοδος μεταναστών επί Σαμαρά, αντί να συνετίσει το κόμμα και να χαράξει μια μεταναστευτική πολιτική που αφενός θα σέβεται τα ανθρώπινα δικαιώματα, θα εντάσσει στην ελληνική ή σε κάποια ευρωπαϊκή κοινωνία τους πρόσφυγες, και θα αποβάλλει κάθε εγκληματικό στοιχείο, δεν έγινε ποτέ. Σήμερα η Ελλάδα βιώνει τη γκετοποίηση, την άυξηση της εγκληματικότητας, εγχώριας και εισαγόμενης, και την πλήρη ανασφάλεια. Παράλληλα, κανένας υπουργός δεν τολμάει να καταπολεμήσει τη διαφθορά στην Ελληνική Αστυνομία, τις υπόγειες σχέσεις με παρακρατικούς, και τους άσκοπους διορισμούς χιλιάδων ειδικών φρουρών. Το αίσθημα ασφάλειας των πολιτών εμπεδώνεται μόνο ευκαιριακά και προεκλογικά.
Το ΠΑΣΟΚ υπιτίθεται πως ανέβηκε στην εξουσία για να βοηθήσει τον αδύναμο. Δυστυχώς, τα φοροεισπρακτικά μέτρα των τελευταίων ειδικά χρόνων, καταργούν κάθε έννοια κοινωνικής δικαιοσύνης και δεν στρέφονται ποτέ ενάντια στους έχοντες και κατέχοντες. Υπόγεια συμφέροντα, μίζες όπως αυτές της SIEMENS και άλλων εταιρειών, το μέγα σκάνδαλο των εξοπλισμών, οι διορισμοί από το παράθυρο (των παιδιών του κομματικού σωλήνα), ο εύκολος πλουτισμός στελεχών, η εξαγωγή κεφαλαίων προς την Ελβετία, είναι πλέον τα χαρακτηριστικά του Πανελλήνιου Σοσιαλιστικού (μόνο κατά όνομα) Κινήματος.
Το ΠΑΣΟΚ πλέον έχει χάσει κάθε έννοια ιδεολογίας. Η συγκυβέρνηση με ακροδεξιά στοιχεία και η μνημονιακή συμπόρευση με το ΛΑΟΣ αποτελούν δείγμα της σήψης. Σε τελική ανάλυση, ο νέος πολιτισμός του κινήματος είναι ο αντιχριστιανισμός, η λαμογιά, ο εύκολος πλουτισμός, η αναξιοκρατία, η εξυπηρέτηση των συμφερόντων του κεφαλαίου, η παραχάραξη της ιστορίας, η πολυπολιτισμικότητα και η κατάργηση κάθε τι εθνικού και ελληνικού.
Η κομματική διαφθορά
Παρόλο τον αρχικό ενθουσιασμό του λαού που επιζητούσε αλλαγή, το ΠΑΣΟΚ άρχισε να γίνεται «κράτος εν κράτει». Οι συνδικαλιστικές οργανώσεις ανέδειξαν κομματικούς επαγγελματίες, που ανερχόμενοι στην εξουσία έγιναν «βασιλικότεροι του βασιλέως». Η αρχική δεξιά αναξιοκρατία έδωσε τη θέση της, μετά από μια περίοδο φαινομενικής αξιοκρατίας, στο σοσιαλιστικά κομματικό κράτος. Κοινώς, διορισμοί από το παράθυρο, ρουσφέτια, προσλήψεις κομματικών παιδιών, και ένας άθλιος ρεβανσισμός κατά των ψηφοφόρων της ΝΔ. Μίζες, λογαριασμοί στην Ελβετία, φοροδιαφυγή. Το ΠΑΣΟΚ από λαϊκό κόμμα μεταλλάχτηκε σε ένα λαϊκίστικο κομματικό κατεστημένο. Παράλληλα, αντί να νοικοκυρευτεί η οικονομία (η οποία στηρίζονταν σε δανεικά και σε γυάλινα πόδια), φτάσαμε στο θρυλικό «Τσοβόλα δώστα όλα», ένα από τους βασικούς παράγοντες της σημερινής οικονομικής κρίσης. Όλη αυτή η φθορά, σε συνδυασμό με το σκάνδαλο Κοσκωτά και το βρώμικο 89, οδήγησαν τη χώρα και πάλι στη δεξιά διακυβέρνηση (με τη συμβολή και του τότε ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟΥ, που θέλησε με κάθε τρόπο να πάρει τη θέση του ΠΑΣΟΚ στο πολιτικό σκηνικό).
Η Νεολαία του ΠΑΣΟΚ, το υποτιθέμενο μέλλον του Κινήματος, δε θα μπορούσε να μείνει απ έξω. Φαινόμενα αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς με μηχανισμούς, μαγαζάκια, στημένες εκλογικές διαδικασίες, ακόμα και τραμπουκισμούς (!!) σημειώνονταν τόσο στο χώρο της ΠΑΣΠ, όσο και στης ευρύτερης Νεολαίας. Οι γραμματείς της αναδείχτηκαν, ως γνήσια παιδιά του κομματικού σωλήνα, σε βουλευτές, μέχρι και υφυπουργούς. Ακόμα και σε μεγάλα θέματα που αφορούσαν την Παιδεία, όπως την ανωτατοποίηση των ΤΕΙ, η ΠΑΣΠ ποτέ δε βγήκε με κοινή και σαφή πολιτκή γραμμή, αλλά αναλώθηκε στις προσωποπαγείς διαμάχες, αφενός του εκσυγχρονιστικού μπλοκ, και αφετέρου του πολυδιασπασμένου μπλοκ που υποστήριζε τον ξεχασμένο απ όλους πλέον, και προφυλακιστέο Ακη Τσοχατζόπουλο.
Η πορεία στο ΠΑΣΟΚ
Πολλοί σύντροφοι μεγαλώσαμε με τα οράματα και τις αξίες του ΠΑΣΟΚ της δεκαετίας του 1980. Στηρίξαμε κριτικά το εκσυγχρονιστικό εγχείρημα, μέσα από την ΠΑΣΠ και τη Νεολαία ΠΑΣΟΚ. Δώσαμε μάχες για τα νομοσχέδια που αφορούσαν την Παιδεία, με γνώμονα το συμφέρον του Πανεπιστημίου. Συμμετείχαμε σε άπειρες συζητήσεις και εκδηλώσεις, με στόχο την πολιτική ζύμωση και τη σύνθεση. Δουλέψαμε για τις σχολές μας, αν και αυτό ποτέ δεν εκτιμήθηκε.
Είχαμε να αντιμετωπίσουμε αφενός το δεξιό κατεστημένο της δημοσιοσχετίστρας ΔΑΠ, που στηρίζονταν στην έλλειψη πολιτικής βούλησης και άποψης πολλών φοιτητών-ψηφοφόρων της. Είχε τη δύναμη να φέρνει φοιττητές και φοιτητίδια που ούτε καν ήξεραν τι σημαίνει Γενική Συνέλευση φοιτητών, ή Εκλογές, αλλά σέρνονταν για να ψηφίσουν τα φιλαράκια τους ή να σώσουν το τμήμα από κατάληψη…Δεν υποκύψαμε σε εκβιασμούς φασιστοειδών για συμπόρευση σε γενικές συνελεύσεις, και πληρώσαμε το τίμημα. Αφετέρου, ζήσαμε από κοντά την εσωκομματική διαφθορά. Εσωκομματικές εκλογές με στημένες διαδικασίες και μηχανισμούς, καρφώματα, στημένα συνέδρια με στόχο να ανέβουν τα παιδιά του κομματικού σωλήνα, και πάντα μια απίστευτη ρητορική ενάντια στον εκσυγχρονισμό, χωρίς αντιπρόταση, από εκείνους που σήμερα κάνουν ότι δεν ήξεραν τον Άκη Τσοχατζόπουλο.
Η πορεία μετά το Πανεπιστήμιο συνοδεύτηκε από την κατάργηση αυτής της σάπιας νεολαίας, από τον Γιώργο Παπανδρέου, του οποίου την ανάληψη ηγεσίας στηρίξαμε, και την επανίδρυσή της. Μόνο που η επανίδρυση επέφερε και αποκλεισμούς και μηχανισμούς πάλι. Πολλοί αποκλειστήκαμε από τη συγκρότηση της λεγόμενης «Εθνικής Επιτροπής Έμπνευσης και Διαλόγου για τη Νέα Γενιά». Προφανώς κάποιες απόψεις όσων αγαπάμε την πατρίδα και την Εκκλησία, δεν άρεσαν σε συντρόφους μας. Πολλοί δώσαμε μάχες και στο διαδίκτυο, ενάντια σε εκείνους που θέλανε να επιβάλλουν την αποχριστιανοποίηση του λαού μας, νέα ήθη όπως το γάμο ομοφυλόφιλων, την ισοπέδωση της ιστορίας με το Μακεδονικό, και πολλά άλλα. Παρόλα αυτά, πετύχαμε να συντάξουμε κείμενο αρχών και θέσεων για τη Νέα Γενιά και την εργασία, το οποίο όμως, ποτέ δεν λήφθηκε υπόψην στα στημένα κατ εξακολούθησην συνέδρια της Νεολαίας και του κόμματος.
Στην επόμενη εσωκομματική αναμέτρηση για την αρχηγία, πολλοί στηρίξαμε το Βαγγέλη Βενιζέλο, θεωρώντας τον ως πιο αποτελεσματικό στην ανάληψη της αρχηγίας, και πιστεύοντας πως θα συνεχίσει να εργάζεται για τον εκσυγχρονισμό της χώρας. Το κόμμα είχε ήδη υποστεί φθορά, αλλά η τότε διακυβέρνηση Καραμανλή ακόμα μεγαλύτερη, και ελπίζαμε στην αλλαγή του ΠΑΣΟΚ προς το καλύτερο.. Τουλάχιστον σήμερα έχουμε το θάρρος, πολλοί από μας, να αναγνωρίσουμε τα λάθη μας και τις λανθασμένες επιλογές μας.
Κρίση (οικονομική, ηθική, πνευματική, κοινωνική)
Σήμερα η πατρίδα μας σηκώνει ένα βαρύ Σταυρό. Βρίσκεται υπο την εποπτεία του ΔΝΤ και της Τρόικας, ανήμπορη να χαράξει τη δική της οικονομική πολιτική. Συντάξεις και μισθοί μειώνονται συνεχώς, επιχειρήσεις βάζουνε λουκέτο, η ανεργία καλπάζει και οι άνεργοι καλούνται να πληρώσουνε χαράτσια, η εγκληματικότητα και η ανασφάλεια ανεβαίνουν. Και δυστυχώς ο κατήφορος συνεχίζεται. Σαφέστατα και δεν είναι μόνο το ΠΑΣΟΚ υπεύθυνο για την τραγική αυτή κατάληξη. Σαφέστατα και έπαιξαν ρόλο όλες οι Δεξιές κυβερνήσεις, με αποκορύφωμα την κυβέρνηση Καραμανλή, που εκτόξευσε το έλλειμμα στα ύψη και ανέβαλλε τις αποφάσεις και τα δραστικά μέτρα για την αντιμετώπιση της κρίσης που ερχότανε. Σαφέστατα και έχει μεγάλο μέρος του λαού μας ευθύνες. Όταν πολλοί βολεύονταν αναξιοκρατικά από το παράθυρο, χωρίς προκηρύξεις, από βουλευτέ μεγάλων κομμάτων. Όταν στήνονταν σκάνδαλα αναπηρικών συντάξεων και επιδομάτων. Όταν οι αγρότες χρησιμοποιούσαν τις επιδοτήσεις για να αγοράζουν μερσεντές και να προικίζουν τις κόρες τους. Όταν οι τοπικές κοινωνίες πίεζαν για τη δημιουργία πανεπιστημίων και ΤΕΙ χωρίς υποδομές, μόνο και μόνο για πλουτισμό. Όταν οι περισσότεροι φοροδιαφεύγανε, δεν κόβανε αποδείξεις. Όταν έπαιζαν το υστέρημά τους στο Χρηματιστήριο για να κερδίσουν περισσότερα. Και σήμερα και ο λαός που διακατέχεται από το σύνδρομο του νεοπλουτισμού, πρέπει να αναλάβει τις ευθύνες του, κι όχι να το παίζει αγανακτισμένος.
Όλα τα παραπάνω όμως δεν αναιρούν τις τεράστιες ευθύνες του ΠΑΣΟΚ. Ο συνεχής δανεισμός της χώρας, η έλλειψη νοικοκυρευτικής οικονομικής πολιτικής τη δεκαετία του 1980, ο λαϊκισμός, τα σκάνδαλα με τις μίζες, η ασυλία των βουλευτών, οι προσλήψεις σε κομματικούς οργανισμούς στο δημόσιο, όλα αυτά μας οδήγησαν στην ύφεση. Και σήμερα, αντί το ΠΑΣΟΚ να λάβει σωστά και δίκαια μέτρα για να ξεχρεώσουμε, αντί να χτυπήσει την πραγματική και μεγάλη φοροδιαφυγή, τους μεγαλοκαταθέτες που ανοίγουν λογαριασμούς στην Ελβετία, εκείνους που πραγματικά κλέψανε και «τα φάγανε», χτυπάει τους αδύναμους, χαμηλόμισθους, χαμηλοσυνταξιούχους, και δημιουργεί στρατιές ανέργων και πληθυσμούς επιστημόνων-μεταναστών. Αντί να εξοικονομήσει χρήματα από εκείνους που ευθύνονται για την κρίση, αναλώνεται σε εκβιαστικά διλήμματα του στυλ «μνημόνια ή χρεωκοπία», κατα το «σοσιαλισμός ή βαρβαρότητα».
Ώρα ευθύνης και κρίσιμων αποφάσεων
Για όλους αυτούς τους λόγους, αδυνατώ πλέον να συστρατευθώ σε μία πορεία παρακμής. Μιας παρακμής όχι μόνο του κόμματος, αλλά και της Ελλάδας. Μιας παρακμής πνευματικής, ηθικής, κοινωνικής, ιδεολογικής, πολιτικής, εθνικής, και σε τελευταίο βαθμό οικονομικής. Δεν μπορώ πλέον να στηρίζω ένα κόμμα που βολεύει τους δικούς του ανθρώπους απ το παράθυρο, αναξιοκρατικά και χωρίς προκηρύξεις. Ένα κόμμα με στελέχη των μασωνικών στοών που πολεμάνε την Εκκλησία και ονειρεύονται την αποχριστιανοποίηση του λαού. Ένα κόμμα με στελέχη και υπουργούς μπλεγμένους σε μίζες και σκάνδαλα. Ένα κόμμα που ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά με την ασφάλεια των πολιτών. Ένα κόμμα που υποσχότανε διέξοδο από την κρίση και απέρριπτε τη λύση του ΔΝΤ, ενώ τώρα παίρνει τα πιο αντιλαϊκά μέτρα, εις βάρος κυρίως εκείνων που δεν έκλεψαν, και αφήνει στην απέξω τους υπεύθυνους για την οικονομική εξαθλίωση της χώρας. Ένα κόμμα που αντί να φροντίσει για ανάπτυξη και θέσεις εργασίας, ανοίγει πανεπιστήμια χωρίς προοπτικές, για να κατεβαίνουν τα ποσοστά ανεργίας φαινομενικά. Ένα κόμμα που αντί να κάνει πράξη τη δημοκρατία ξεκινώντας από τον εαυτό του, δημιούργησε το πιο κομματικό κράτος της μεταπολίτευσης, και την πιο διεφθαρμένη νεολαία.
Αποχωρώ από το ΠΑΣΟΚ, έχοντας τη συνείδησή μου ήσυχη. Το αφήνω σε ψηφοφόρους-λαμόγια που θα τρέξουν πάλι στους βουλευτές τους και σε κολλημένους κομματικούς νεοέλληνες. Είμαι βέβαιος πως σύντομα θα συναντηθούμε σε κοινούς αγώνες με πολλούς συντρόφους. Με εκείνους που μια ζωή ήταν πραγματικοί ιδεολόγοι, βρήκαν εργασία με διαφάνεια, δούλευαν τίμια, δεν έκλεβαν, πλήρωναν φόρους, σέβονταν τους νόμους και τους συνανθρώπους τους. Σε κοινούς αγώνες για την πατρίδα μας. Μακριά από κομματική διαφθορά και μηχανισμούς. Με γνώμονα την πατρίδα, την Ορθοδοξία, τη δημοκρατία. Για να πάρουμε ξανά την Ελλάδα μας πίσω.
Ήρθε η ώρα των ΚΑΘΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.
Θέμης Πούλιος
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
0 Responses to “Ήρθε η ώρα των ΚΑΘΑΡΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ.”
Δημοσίευση σχολίου