Ελεύθερος Κήρυκας

Αρκεί ένα παράδειγμα: τα εισοδήματα άνω των 70.830 ευρώ στη Γαλλία υπόκεινται σε φορολογία 41%. Όμως στην πραγματικότητα, τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επίσημη έκθεση καταδεικνύει πως οι φόροι που επιβάλλονται κατά μέσον όρο στα υψηλότερα εισοδηματικά κλιμάκια στη χώρα ανέρχονται μόλις στο 16,6%.

Η δυσκολία στην εφαρμογή μίας ουσιαστικής φορολόγησης, παρατηρεί σε ένα σχόλιό του το Γαλλικό Πρακτορείο, έγκειται στους τοπικούς φοροεισπρακτικούς μηχανισμούς, αλλά και στα «φορολογικά παραθυράκια» τα οποία επιτρέπουν στους πλούσιους Γάλλους --αλλά επίσης και σε εκείνους με μεσαία εισοδήματα-- να μειώσουν κατά πολύ τα τεκμήριά τους.

Η ίδια παρατήρηση αφορά και πολλές ακόμα χώρες στον κόσμο και καθιστά δύσκολες τις συγκρίσεις σε διεθνές επίπεδο. «Δεν υπάρχει μία σχετική αξιόπιστη μελέτη, εξ όσων γνωρίζω, σε ευρωπαϊκό και πολύ περισσότερο σε διεθνές επίπεδο», διαπιστώνει ο Γκαμπριέλ Ζικμάν της Οικονομικής Σχολής των Παρισίων.

Σε επίπεδο εικόνας, μία φορολογία 75% θα αποτελούσε την υψηλότερη παγκοσμίως. Σημαντικά στοιχεία είναι αυτά τα οποία δημοσιεύει ο ΟΑΣΕ, που συγκεντρώνει τους τοπικούς και «εθνικούς» φόρους και τοποθετεί στην κορυφή τη Σουηδία, η οποία εφαρμόζει «οριακή φορολογία» 56,6% στα υψηλά εισοδήματα. Η Γαλλία τοποθετείται στη μεσαία κατηγορία, με 45,8%, πίσω από τη Γερμανία (47,5%) και τη Βρετανία (50%). Οι ΗΠΑ έπονται με 41,9%.

Υπό τα βέλη της δεξιάς, που τον κατηγορεί ότι «θέλει να επιβάλει μία φορολογία λεηλασία η οποία δεν υπάρχει πουθενά αλλού» ο Ολάντ υπερασπίσθηκε σήμερα την πρότασή του, που κατά τον ίδιο θα θίξει μόλις 3.000 με 3.500 εισοδήματα. «Δεν είναι εισπρακτικό το θέμα», καθώς θα αποφέρει στο κράτος «μόλις 200 με 300 εκατ. ευρώ», περισσότερο «είναι ένα ζήτημα ηθικής τάξεως».

«Με μία φορολογία 75% η Γαλλία θα γίνει πρωτοπόρος», σημειώνει ο Ζικμάν, μολονότι αφότου ξέσπασε η κρίση, το 2008, «η τάση στις αναπτυγμένες χώρες, που βρίσκονται αντιμέτωπες με την έξαρση του δημοσιονομικού τους χρέους, είναι να αυξάνουν τη φορολόγηση των υψηλών εισοδημάτων».

Η Βρετανία εισήγαγε φορολογία 50% των εισοδημάτων που ξεπερνούν τις 150.000 λίρες (178.300 ευρώ). Αλλά και για τον πρώην διευθυντή φορολογίας του υπουργείου Οικονομικών της Γαλλίας Μισέλ Ταλί, που πλέον δικηγορεί για οικονομοτεχνικά θέματα, οι διεθνείς συγκρίσεις είναι δυσχερείς, καθώς σε τελική ανάλυση οι πλούσιοι μπορούν να δημιουργήσουν τα δικά τους «παραθυράκια».

«Το ουσιαστικό εισόδημά τους διοχετεύεται σε ενδιάμεσες δομές, σε οικογενειακά holdings, κοινωφελείς εταιρείες, ή ιδρύματα», που τους επιτρέπουν να διαφεύγουν από τη φορολόγηση του εισοδήματός τους. «Ακόμη κι εάν μπορούσαμε να αυξήσουμε τη φορολογία εισοδήματος στο 150% εκείνοι πάλι θα κατάφερναν να μην πληρώνουν», τονίζει.

Ο Ταλί αναφέρεται σε δύο αξιόλογες φοροεισπρακτικές πολιτικές, σύμφωνα με τη γνώμη του: αυτή των ΗΠΑ «που προσπαθούν να λύσουν το πρόβλημα φορολογώντας αυτές τις ενδιάμεσες δομές» κι εκείνη της Ολλανδίας, που έχουν επιβάλλει «φόρο εισοδήματος όχι όσον αφορά την οροφή των εισοδημάτων, αλλά εφαρμόζοντας μία σώφρονα φορολογία, 1% στο συνολικό κεφάλαιο».

πηγη:briefing news